"Senin hakkında merak ettiğim bir sürü şey var. Ben, tek tek sormak yerine senin her şeyi baştan anlatmanı dinlesem?" Jisung iç çekti. "Pekâlâ, saat akşam yediden sonra genellikle dışarı çıkılmaz. Yani dışarıdaki serseriler yüzünden kadınlar genellikle evde duruyorlar. Dün annem yapacağı tatlının birkaç malzemesi olmadığı için markete gitmemi istemişti."
"Sonra?"
Jisung iç çekti. "Sonra, polis arması takılı olan cüzdanımı cebime atıp çıktım evden. Markete giderken senin birkaç adam tarafından rahatsız edildiğini görünce rahat edemeyip polis taklidi yaptım. Olay yalnızca bu."
Yuna kaşlarını kaldırdı. "Peki, o polis armasını nasıl kullanabiliyorsun? Bu kanunlara göre yasak." Jisung ensesini kaşıdı. "Dizide ufak bir polisiye bölümünde oynayan dayım vermişti, sahte ama işe yarıyor."
Yuna gülümsedi. "Anlattığın ve dün koruduğun için teşekkürler. Dün olanları babama anlattığımda, acilen başka bir yere taşınmamız gerektiğinden bahsetti. Bir de, seninle bir daha karşılaşırsam babam yerine de teşekkür etmem gerektiğini söylemişti."
Jisung kaşlarını kaldırdı. "Önemli değil. Ayrıca, taşınmak derken... Gidiyor musun?" Yuna başını iki yana salladı. "Daha güvenli bir yere taşınacağız, bir sene buradayım ama seneye yine hangi okulda okurum bilmiyorum."
Jisung utanarak ensesini kaşıdı. "Umarım hiç uzağa taşınmak zorunda olmazsın." ...
"... aynen bunları söyledim işte." Jaemin kaşlarını çatarak Jisung'a baktı. "Peki neden taşınmasını istemediğini söyledin?" Jisung omuz silkti. "Neden olacak, gittiği yerin çevresini tanımadan hareket ediyor."
Donghyuck kaşlarını çattı. "Kim bu kız?" Jisung kaşlarıyla, çaprazlarındaki masayı işaret etti. "Saçlarını yukarıdan toplayan. Adı Yuna'ymış. Ben de bugün öğrendim." Jaemin oflayarak masaya yaslandı. "Çok güzel gülüyor."
Jisung omuz silkti. "Gülümsemesi güzelse ne olmuş, Renjun hyung da gayet güzel gülümsüyor." Chenle kocaman gülümsedi. "Ben de çok güzel gülümsüyorum!"
