The Patients [HIATUS]

Chapter 7 *CONFESSIONS*

A/N : yehheyyy! Eto na po ang next chapter! Sana magustuhan nyo! Kung hindi, ANUMPAKE KO? Nakikibasa ka na nga lang hahaha. Please vote and leave some comments on what you think about this chapter ok?! - xoxoxox love bananaxbreadxman

Anthimony's POV

"Oh? Gising ka na pala." Bigla akong nakarinig ng boses sa pagmulat ng mata ako.

"Umalis na si Tony, sabi ko ako na magpapainom ng gamot mo." Dagdag pa nya. Kagigising ko palang. Hindi ko pa mafigure out kung kaninong boses yun. Pero I'm sure that its familiar.

"Ano gusto mo ba muna mag breakfast?" Tanong niya. This time kilala ko na kung sino ang nagsasalita.

Its him. Its Orion.

Hindi niya ba ako narinig kahapon? O sadyang gusto nya lang akong asarin.

"Oh eto, meron ditong soup tapos--"

"Bakit ka nandito?" Sabi ko sa kanya ng may diin.

"Huh? Eh diba nga pumupunta ako dito araw-ara--"

"hindi mo ba ako narinig kahapon?" Pinutol ko ang sinabi niya.

"Yon? Kalimutan na natin yun! Oh lets eat?" - Orion

"Do you think I'm kidding about what I've said yesterday?"

I heard him giving a deep exhale.

"Listen, hindi ko alam kung hindi ka nakakaintindi o talagang tanga ka lang, basta ayaw kong nasa paligid kita!" I shouted. Nadagdagan pa siguro ang galit ko ng paggising ko ng umaga na nandyan sya.

" if you think I'm enjoying whats happening right now, well guess what?! HINDI! Kaya please kung may natitira ka pang hiya jan sa katawan mo umalis ka na! UMALIS ka na--"

"Ano bang problema mo?!" He shouted.

"Alam mo, hindi ko alam kung anong problema mo sakin! Ano ba talaga?! Kasi sa tingin ko wala akong masamang ginawa sayo bilang kaibigan mo!" Nagpatuloy sya sa pag sigaw.

KAIBIGAN.

KAIBIGAN NANAMAN.

Parang biglang nagising ang nakatagong leon sa puso ko.

" yun na nga eh! Yun na nga! KAIBIGAN MO LANG AKO!" Bigla ko nang nilabas yung nararamdaman ko. I know he thinks I'm sorting out of nowhere. Wala na kong pake kung anong mangyare, basta eto na 'to.

"Masakit kasi kaibigan mo lang ako! Hindi mo ba ako naiintindihan?! NASASAKTAN AKO!" Dagdag ko.

"Anthimony..." Narinig ko syang nagsalita!

"Yan! Jan ka naman magaling diba?! Maglambing?! Magpakabait? LUMANDI?! MAGPAASA?!"

Narinig ko syang nagulat. "A-anong ibig mong sabihin?"

"SIGURO GETS MO NA 'ko diba? MAHAL KITA!" I've said it. Finally, I admitted it already. Kahit papano nabawasan yung sakit na nararamdaman ko. Pero patuloy parin ang pagpatak ng luha sa mata ko.

"AT SOBRANG SAKIT LANG KASI HINDI MO RIN AKO KAYANG MAHALIN! KASI MAY MAHAL KA NG IBA. KASI ANJAN SI JANINE! At kahit na gaano ko tiisin yung nararamdaman ko nasakatan ako! At mas lalo pa akong nasasaktan tuwing nandyan ka!"

I bursted out.

"Is this about yesterday? In the garden?" Napatanong sya.

I cried more.

"OO! Kaya please! Lumayas ka n---"

.0_________0.

"Hmmm!"