VAMPIRE PROFESSOR [COMPLETE]

EPILOGUE

[EPILOGUE]

~4 years ago~

Nandito ako sa malaking hospital naging isa akong sikat na Doctor, pinagmamasdan ko ang mga puno,sabay hampas ng hangin na tumatama sa mukha ko, nandito ako sa park.

Para sa akin fresh parin sa akin ang lahat kung paano ko sya nakilala at kung paano na tapos ang kwento naming dalawa na hindi ko manlang ipinaramdam sa kanya na mahal na mahal ko sya.

Ilang taon na ba ang nakakalipas ng huli ko syang nakita, ang naalala ko lamang ay college student ako non, nasa office nya ako at nagmamakaawa na wag syang umalis.

Pero tinalikuran nya ako hindi ko naman sya masisisi dahil alam kung may dahilan sya.

"Nasaan ka na kaya?"bulong ko sa kawalan

Isang bagay ang pinagsisisihan ko, sana hindi ko nalang inamin ang nararamdaman ko at sana dumistansya nalang ako sa kanya siguro hanggang ngayon nandito ka parin.

"Professor Leon Vox"hindi ko napigilang tumulo ang mga luha ko.

Buzz Buzz

Kinuha ko ang cellphone ko at tinignan ang tumatawag.

Unknown Number

"Sino to"

"Hello"

"Hello"dahil walang sumasagot.

"Sino to?"pero wala parin.

"Hello kung wala kang sasabihin papatayin ko na to"bigla naman syang nagbuntong hininga.

"Hello Prank ba to?"sabi ko pero wala paring sumasagot Pero ilang segundo lamang ay sumagot na sya.

"I miss you"nanginig akong hinawakan ang cellphone ko ang boses na to, bago pa ako makapagsalita ay pinatay nya na ang tawag.

Totoo ba to?

Hindi ko mapigilang ngumiti. Napatingin naman ako sa dalawang sapatos na huminto sa harapan ko. Kaya naman ingat ko ang ulo ko.

"Professor Leon Vox"nakangiting sabi ko.

Hindi ako makapaniwala na nandito sya sa harap ko hindi ko mapigilang umiyak lumuhod sya sa harapan ko upang mapantayin nya ako pinunasan nya ang mga luha ko at pinikit ko naman ang dalawang mata ko para damdamin ang mainit nyang palad.

"I'm sorry"naiiyak nyang sabi hindi ko napigilan ang sarili ko niyakap ko sya at umiyak sa balikat nya.

"Bakit ngayon kalang *sob* bakit ngayon ko lang?"sigaw ko sa kanya hinaplos nya lamang ang likod ko.

"I'm sorry kung iniwan kita para sa kaligtasan mo ginawa ko yun"naiiyak nyang sabi bumitaw ako sa pagkakayakap nya.

"I miss you so much"sabay halik nya sa mga labi ko.

"I love you"sabay yakap nya sa akin.

After years ngayon ko lamang narinig ang mga salitang hindi ko inaasahan sobrang saya ko.

"Pwede naman tayo magsimula diba?"naiiyak kung sabi umiling sya sa akin kaya naman umiyak na naman ako.

"Bakit?"naiiyak kung sabi.

"Dahil magkaiba tayo hindi tayo ang tinadhana at higit sa lahat pumunta ako para sabihin sayo na kalimutan mo na ako"naiiyak nyang sabi.

"Ayoko ko! oo ako na ang tanga, bobo dahil hanggang ngayon ikaw parin kasi-"sabay turo sa puso ko"ang nilalaman nito"napayuko naman sya sa sinabi ko.

"Sorry Freya pero hanggang dito nalamang ang lahat hindi ako normal at higit sa lahat dito na matatapos ang sumpa"naguguluhan ko syang tinignan.

"Anong sumpa?"sabi ko hinawakan nya ang dalawang kamay ko at nilagay sa pisngi.

"Pag nagmahal ako ng tao ang kapalit non ang buhay ko"naikagat ko ang labi ko dahil sa sinabi nya MAHAL NYA AKO.

"Mahal kita kaya naman hanggang dito nalang gustuhin ko man na makasama ka pero hindi na pwede"bumagsak na ang mga luha nya naramdam ko ang pinaghalong init at lamig sa luha nya.

"Kung yan ang desisyon mo hahayaan na kita lalo na kung ang pagmamahal mo sa akin ang ikakamatay mo "sabay tayo ko sinubukan kung humakbang pero hindi ko magawa.

All this time bumalik ang lahat ng sakit na nararamdaman ko narinig ko naman ang paghagulgol nya, nakaramdam nalamang ako nang mga braso na pumulupot sa bewang ko.

"Kaya mo ba akong hintayin ng limang taon?"liningon ko sya.

"Limang taon?"tumango naman sya.

"Kaya mo ba?"sabi nya tumango naman ako.

"Oo kahit ilang taon pa yan hihintayin kita Professor Leon Vox"sabay halik ko sa kanya.

Hindi ko na kaya mawala sya kaya hihintayin ko sya kahit ilang taon pa yan.

THE END

MoonLoverPrincess2

DONT FORGET TO VOTE