'Nienke van Dijk! Doe de volgende keer alsjeblieft niet zoiets doms. Ik dacht dat je dood was.' Zegt mevrouw van Dijk. 'Sorry mam, maar ik kon niet slapen, en toen belde de oma van Levi via Levi telefoon want ze had mijn hulp nodig, en toen heb ik een hele erge en privé ruzie opgelost.' Zegt Nienke. Ze slaat haar ogen neer. 'Och lieverd toch. Maak me de volgende keer even wakker als je zoiets gaat doen. Oké?' 'Oké mam.'
'Slaap lekker lieverd.'
'Slaap lekker mam.'
De volgende ochtend, loopt Nienke naar beneden, en hoort de de deurbel gaan. Het is Levi. 'Hé Nienke. Ik zie dat je net wakker bent...' zegt hij. 'Ja...hoe laat is het?' Vraagt Nienke met ene slaperig hoofd. '12:15 uur. Ons afspraakje, weet je nog?' Zegt Levi. Nienke schiet meteen helemaal wakker. 'Oh shit. Is het al zo laat? Ik moet me nog omkleden... kom binnen.' Zegt Nienke. Ze rent naar boven, doet snel een trui en een broek aan, en rent weer naar beneden. 'Je kan rustig aan doen, ik heb geen haast.' Zegt Levi. 'O...oké.' Zegt Nienke uitgeput. Ze pakt een broodje, en loopt naar de kamer van meneer en mevrouw van Dijk, om mevrouw van Dijk even te zeggen dat ze weg is.
'Oké Lets go.' Zegt ze. Nienke en Levi pakken hun fiets, en gaan over de oude haven van Waterdorp en blijven daar stil staan. 'Dus waar gaan we heen?' Vraagt Levi. 'Ehm... ik moet nog een kerstcadeau voor mijn ouders kopen.' Zegt Nienke. 'En ik voor mijn oma, dus dan doen we dat.' Zegt Levi. Ze fietsen naar het stadje net buiten het dorp. 'Waar moet je heen?' Vraagt Levi. 'Ik moet naar de keuken winkel, want ik had een deal met de eigenaar dat als ik 3 weken voor hem werkten, ik een staande keukenmixer mocht hebben.' Zegt Nienke. 'Zo zo, dat heb je goed voor elkaar. Ik moet...ik moet naar...ehm...' 'waar houdt je oma van?' Vraagt Nienke als ze merkt dat Levi nog niet weet wat hij gaat kopen. 'Kunst.' Zegt Levi. 'Dan ga je naar de kunstwinkel, koop je wat verfspullen, en maak je iets voor haar.' Stelt Nienke voor. 'Maar ik kan helemaal niet tekenen.'
'Dat is het leuke aan kunst, het hoeft helemaal nergens op te slaan.' Zegt Nienke.
'Oké, dan doe ik dat.' Zegt Levi. 'Je bent echt de beste weet je dat? Ik bedoel, niet iedereen gaat midden in de nacht naar iemand toe om een ruzie op te lossen.' Zegt Levi. 'Weet ik, ik ben ook de beste.' Antwoord Nienke. Ze moeten lachen. 'Oh hier is het.' Zegt Nienke. Ze lopen naar binnen. 'Hé Nienke! Hier is je mixer. Ik hoop dat je ouders hem leuk vinden.' Zegt een medewerker. 'Dank je Pablo, fijne kerst.' Zegt Nienke. Ze lopen naar de kunst winkel, halen wat spullen, en gaan weer naar de fiets. 'Anders maak je je kunstwerk bij mij thuis, dan ziet je oma het nog niet.' Stelt Nienke voor. 'Top, bedankt.' Zegt Levi.
Als ze bij huize van Dijk zijn aangekomen, kijkt Levi of mevrouw van Dijk eraan komt, en verstopt Nienke haar cadeau op haar kamer. Als ze daar zijn, begint Levi met zijn kunstwerk. Alleen weet hij niet hoe. 'Ik heb een idee. We gaan naar buiten, nemen wat oude lakens mee, en jij splats maar wat op het doek.' Zegt Nienke. Levi glimlacht. Ze lopen weer naar buiten, met witte pakken aan, die ze aan doen bij DNA testen. 'En...GO!' Roept Nienke terwijl Levi begint met het gooien van verf. Als hij bijna klaar is, gooit hij een beetje naar Nienke. 'Ah...hoe durf je! Die krijg je terug!' Roept Nienke. Ze pakt een hand vol verf, en gooit het op Levi's hoofd. Zo gaat het gevecht nog even door, tot de verf op is. Bij het laatste beetje verf, achtervolgd Nienke Levi, waardoor ze struikelt en op hem valt. Ze hebben 5 seconden oogcontact, maar dan gaat ze van hem af. 'Ahem...het ehm...het is een mooi kunstwerk.' Zegt Nienke ongemakkelijk. 'Ja...eh...dank je.' Ze blozen. 'Dank je...voor je goede advies, en de gezellige dag, en het kunstwerk.' Zegt Levi. 'Ja, geen probleem. Jij bedankt. Ook voor de gezellige dag.' Zegt Nienke.
