De volgende middag gaat Nienkes telefoon. Het is een onbekend nummer. 'Nienke! De oma van Levi hier. Je moet me helpen! Levi is weg!' Hoort ze van de andere kant van de telefoon. 'Wat?! Ik kom er meteen aan!' Zegt Nienke. Ze hangt op.
Als ze bij Levi's huis aankomt, hoeft ze nog niet aan te bellen of de deur gaat al open. 'Nienke!' Zegt de oma van Levi, en trekt haar naar binnen. 'Wat is er gebeurt?' Vraagt Nienke.
'Ik heb geen idee. We zaten gewoon gezellig te eten gisteren, en ik ben altijd later wakker, en ik bleef nog even in mijn bed liggen, maar toen ik net naar beneden kwam, was hij weg, en geen briefje of zoiets.' Zegt oma Brugman. 'Oké...ehm...ik ga naar hem opzoek.' Zegt Nienke. Er is altijd wat met die jongen.
Ze stapt op haar fiets, en gaat op zoek. Waar zou hij kunnen zijn. Ze zoekt urenlang, maar geen spoor van Levi. Ze gooit haar fiets op de grond, en gaat huilend in het gras zitten. 'Nienke! Wat is er?' Hoort ze achter zich. Het is Levi. Ze staat op. 'Waar was je! Je oma was doodongerust. Ík was doodongerust!' Zegt ze. Als Levi dichterbij komt, duwt ze hem weg. 'Hé! Ik was alleen boodschappen aan het doen.' Zegt hij. 'Ik...ik dacht dat je dood was of zo.' Zegt Nienke. 'Kom hier.' Levi geeft haar een knuffel. 'Het is goed...ik ben hier.' Zegt hij. 'Laat me nooit meer zo erg schrikken...en laat eens een briefje achter.' Zegt Nienke. 'Ik liet ook een briefje achter, op de keuken, want daar gaat oma altijd eerst heen.'
'Nou deze keer niet dus.'
'Sorry.' Zegt Levi als ze nog steeds aan het knuffelen zijn. 'En btw...ik moest toch iets kopen voor je verjaardag morgen?' Zegt Levi. 'Oh ja, ik ben morgen jarig.' Herinnert Nienke zich. 'Heb je iets voor me gekocht?' Vraagt ze. 'Ja natuurlijk. Je wordt niet elke dag 16.' Zegt Levi. 'Wat is het?' Vraagt Nienke terwijl ze Levi's tassen probeert de onderzoeken. 'Naha...morgen krijg je het.' Zegt hij terwijl hij zijn tassen beschermt.
Ze stappen weer op de fiets, en fietsen samen naar huis. 'Was je heel bezorgd?' Vraagt Levi. 'Nou...ja, je bent mijn beste vriend, en ik wil je niet bepaald kwijt.' Antwoordt Nienke. 'En je oma trouwens ook. Ze belde me heel bezorgd op.' Gaat Nienke verder.
Als ze bij Levi's huis aankomen, gaat Levi naar zijn oma, en laat hij haar het briefje zien.
"Hi oma, Ik ben even weg om wat boodschappen te halen. Ik ben over ongeveer 2 uurtjes terug. :)"
'Oh...het spijt me Nienke, dat ik jou dit heb laten doen voor niks.' Zegt oma Brugman. 'Nee het is niet erg, u was gewoon een bezorgde oma.' Zegt Nienke.
'Nu je er toch bent; ik ga pannenkoeken maken, wil je ook wat?' Vraagt Levi. 'Ja lekker! Ik bel mijn moeder even.' Zegt Nienke. 'Oké top, want ik weet niet hoe je pannenkoeken maakt.' Zegt Levi. Nienke lacht. 'Oké dan help ik je.' Zegt ze. 'Nou als jullie dat even doen, ga ik de was opvouwen. Roep me maar als ze klaar zijn.' Zegt oma Brugman.
Nienke en Levi zijn ondertussen al begonnen met de pannenkoeken (oftewel Nienke is begonnen, en Levi observeert). 'Oké meneertje ik blijf lekker kijken, nu mag jij de eieren erin doen.' Zegt Nienke en geeft Levi de eieren. Als Levi de eieren "erin" doet, komt het overal behalve in de kom. 'Anders mix ik wel.' Stelt hij voor. 'Goed idee.' Zegt Nienke.
Als de pannenkoeken bijna klaar zijn, roept Levi zijn oma, en gaan ze zitten. 'Wacht even, de pannenkoeken komen er zo aan.' Zegt Levi. Nienke en oma Brugman hebben geen idee waar Levi mee bezig is, maar laten hem gewoon zijn ding doen. Levi komt met 2 pannenkoeken naar de tafel waar oma Brugman en Nienke zitten, en serveert de pannenkoeken. 'Aw, het is een...smiley?' Zegt Nienke. 'Nou zeg, ik heb daar heel lang over gedaan.' Zegt Levi beledigd. 'Wat leuk bedacht.' Zegt oma Brugman. Natuurlijk zegt ze dat, want dat is echt een oma ding.
