Just a Secret

Fifth Chapter

Isang mainit na halik ang gumising sa akin kinabukasan. Sa pagmulat pa lang ng mga mata ko ay nakita ko na si Randiel. Flashing a mischievous grin, he positioned himself against me. Umawang ang labi ko nang maramdaman ang pagpasok niya.

"Uhmm..."

Sinasalat ng magagaspang niyang mga kamay ang dibdib ko habang patuloy na kumikilos. Bumibigat ang paghinga ko sa mahinahon niyang paggalaw, tila ba ineenjoy niya ang bawat pagpasok at paglabas.

I felt his hot liquid filling my core the moment he pulled out himself from me. Muling sinakop ng mga labi niya ang labi ko, agad ko namang ikinilos ang mukha sa taliwas na direksyon.

"What's wrong?" Marahil napansin ang ginawa ko kaya siya nagtanong. Mariin akong pumikit kasabay ng pagpapakawala ng malalim na hininga.

"We can't keep doing this, w-we should stop..." nanginig ang boses ko sa huling mga salita. Hindi ko alam kung dapat ko bang hangaan ang sarili sa sinabi dahil sa wakas, nagawa ring makapagsalita ng rasyonal kong pag-iiisip, o masuklam dahil alam ko mismo sa sarili ko na hindi iyon ang gusto kong mangyari.

I want to be with him. I want to spend this whole damn life with him. Iyon ang gusto kong mangyari.

Dumilat ako para pagmasdan ang naging reaksyon niya, ngunit wala akong nakita ni isang emosyon sa mga mata niya. Blangko.

"Buo na ang desisyon ko, Randiel, at sa wakas, nagawa ko ring piliin kung anong tama." Hindi ko pinatagal ang paningin sa kanya habang sinasabi iyon. Masyadong masakit ang mga napili kong salita at hindi ko kakayaning sabihin iyon kung tititigan ko pa siya.

Mabilis akong tumayo sa kama saka kumuha ng masusuot na damit. Isa rin iyong kilos para hindi niya makita ang pangingilid ng mga luha sa mata ko.

"You're considering this shit a mistake, right?" Natigilan ako sa tanong niya. There is something about the tone of his voice that gives me pause. "Tama ako, pagkakamali 'yung tingin mo sa ginagawa natin."

I resist the urge to glance at him even though I can feel the heat of his intense gaze on me.

"Nabuo mo ang desisyong 'yan na ganoon ang tingin sa atin. But did you let your heart decide? O kasama pa rin dito 'yung mga magulang mo?" Pinalis ko ang luhang lumandas sa pisngi ko. Sobra akong tinamaan sa sinabi niya. "For once, Elly, mag-decide ka naman para sa sarili mo. Mag-decide ka nang hindi inisip ang ibang tao. Kasi nahihirapan din ako!"

Tumaas ang boses niya sa huling pangungusap. Sa isang iglap, parang gusto ko na lang bawiin lahat ng sinabi. Parang gusto kong sabihin na hindi talaga iyon 'yung gusto kong gawin.

Pero sa halip na magpaalipin sa sariling damdamin, mas pinili kong lisanin ang silid na iyon. Kailangan kong ipaalala sa sarili ko ang nabuong desisyon. Kasi alam kong unti-unti na iyong nagbabago lalo pa sa narinig kay Randiel.

Pinigilan din niya ako bago pa tuluyang makalabas ng kwarto. He reahed out to put a hand on my arm. I turned toward him but averted my eyes from his. Ngunit pilit niyang hinagilap ang paningin ko hanggang sa magtama ang mga mata namin.

"I'm in love with you, Elly. Hindi pa ba iyon malinaw sa 'yo?" Nabasag ang boses niya nang sabihin iyon. Mapungay na ang mga mata niya sa pagkakataong ito.

His hand runs down my arm for a gentle caress. Bumilis ang kaninang normal na pagtibok ng puso ko. Wala ito sa naimagine kong mangyayari bago pa kami magpunta rito sa Los Desechos. Akala ko pagkatapos kong sabihing ayaw ko na ay magiging madali na ang lahat.

"Kung hindi mo kayang ipaglaban ang meron tayo, ako ang gagawa noon para sa atin." Pinal niyang sabi pero marahas akong umiling.

"Kung hindi mo kayang ipaglaban ang meron tayo, ako mismo ang gagawa noon para sa atin." Puno ng pinalidad niyang sabi pero marahas akong umiling bilang 'di pagsang-ayon.