- SUNYA -

:: tarihler

-20 Eylül-

Merhaba Sunya,

Öncelikle belki dikkatini çekmiştir ve merak edersin diye söylemek istiyorum. Bu defter dört safadan oluşuyor, aynı bir yılda dört mevsim olduğu gibi benim de dört günüm var. Aynı gündüzün, zaman ilerledikçe yerini karanlık geceye bırakması gibi çok az vaktim var...

Ve belki yine dikkatini çekmiştir diye söylüyorum. Bu yazıları dört günde yazmama rağmen tarihler birbiriyle uyumsuz, çünkü bu tarihler benim için özel. İlk tarih bana adımı sorduğun zamandı. Ve evet, doğum gününde tanıştık fakat sen bunu hatırlamıyorsun. Ve bu tarih ise ilk kez intihara kalkıştığın zamana ait.

Belki yıllar yok ama benim için önemli olan tarihler, Sunya.

Sana neden diye sormayı çok istiyorum ama yapamıyorum, çünkü hiçbir şeyin değilim Sunya. Bu çok acıtıyor, neden bunları yaptığını soramamak çok acıtıyor. Hiçbir şeyin olmamak, sana yabancı olmak çok acıtıyor...

Neden canına kıymaya çalıştın? Buna sebep olan neydi Sunya? O gülüşünün ve senin ne kadar değerli olduğunu hiç mi anlamadın? Eğer ölürsen bu dünya için çok kötü olur, Sunya. Senden bir tane var, ikinci bir Sunya yok. Şimdi anladın mı beni? Eğer kendini bu evrenden silmeye çalışırsan başaramazsın, bu mükemmelliği sen bile yok edemezsin Sunya.

Şimdi elinde her ne varsa bırak ve bunu okuduğun zaman aynanın karşısına geçip kahkaha at, neden böyle dediğimi anlayacaksın. Ve umuyorum ki bu defter sana ulaştığında hala yaşıyorsundur.

Belki bu ne zırvalıyor diyorsun ya da saçmalıyor diyorsun ama yanılıyorsun Sunya. Hiçbiri umrumda değil, çünkü senin kendini sevmeni istiyorum. Biliyorum, fazla klişe oldu. Dediğim gibi sadece yaşamanı istiyorum Sunya.

Ve eğer şu an koltukta uzanıyorsan o koca kıçının üstüne otur ve beni ciddiye al Sunya. Beni ciddiye almanı istiyorum, çünkü beni anlaman için önce ciddiye alman gerekiyor. Her neyse... konuyu dağıtmak için bir anı anlatacağım.

Aslında seni çocukluktan beri tanıyorum, seni hep tanıyordum Sunya. Hatırlar mısın, bilmem ama benim asla unutamayacağım kadar güzel bir tanışmaydı. O zamanlar sekiz yaşındaydın ve sen ailenle bizim yan dairemize taşınmıştınız birkaç ay önce. Şu an olduğu gibi sert değildin, arkadaş canlısıydın. Biliyorum inanamıyorsun bu dediğime, sen ve arkadaş canlısı olmak? Şaka gibi! Neyse, bir gün karşılaştık, aynalar vardı. Daha ne olduğunu anlamadan beni bileğimden tutup dışarı, parka götürmüştün. O gün beraber oyun oynadık, kum havuzunda eğlendik, annemin kızacağını bildiğim halde bizim eve gidip ondan gizli tüm abur cuburları alıp yedik, çok fazla oyun oynadık. Eğlencemiz sona erdiğinde eve dönmüştün ve tüm gece yarın seninle ne yapabiliriz diyerek hayaller kurmuştum. Fakat diğer sabah düşündüğüm gibi olmadı, ailemle pikniğe girmiştik. Tüm gün ne yaptığını düşünmüştüm ve geri geldiğimde siz yoktunuz, aynı piknikten döndükten sonra ailemin olmadığı gibi yoktunuz. Gitmiştiniz, ailemde gitmişti.

Ailenin işi dolayısıyla tekrar taşınmak zorunda kalmıştınız, oysaki bir gün bile olmamıştı yan dairemize taşınalı. Tabii apartman yöneticimizin dediğine göre ağlamışsın, beni görmeden gittiğin için. O gün sen ağladığın için çok ağlamıştım, birde beni bırakan ailem için. Onlarla eve dönerken benzinlikte durmuştuk, ben markete gitmiştim işim olduğu için. O sırada nasıl olduysa arabamız patlamıştı ve bazı araba parçaladı anne babam gibi havaya uçmuştu. Gözlerimin önünde ölmüşlerdi ikisi de, gitmişlerdi işte... Bir hafta sonra ise beni yurda vermişlerdi. Hem ailem beni bıraktığı için ağlamıştım hemde sana kızmıştım, beni bu halimle bıraktığın için. Aslında suçsuzdun, nereden bilebilirdin ki?

Oh, fazla uzattım. Kendi acımı anlatarak acındırmamalıyım kendimi, çok üzgünüm... Ve Sunya, dediğimi yap lütfen. Aynanın karşısına geç ve kahkaha at.

Seni çok seviyorum ve gün geçtikçe sana olan bu sevgim artıyor, sende kendini sev olur mu?

•

Merhaba, biliyorum bu bölümde hatalarım var, yani tam betimleyemedim. Affedin beni.

Oy verip yorum yaparsanız havalara uçabilirim-

Fazla uzatmayacağım, bir sonraki bölümde görüşmek üzere.

Sizi çok ama çok seviyorum!