Merdivenlerden aşağı iniyordum,burası gerçekten çok ürkütücüydü.Aşağı indikçe görme alanım azalıyordu.Bu lanet yerde neresiydi?Çok pis kokuyordu.Ben neredeydim?Hiç birşey göremiyordum.Burdan çıkmam gerekiyordu.Hemen geri döndüm tam merdivenlerden çıkarken arkamda bir sıcaklık hissettim ama dönüp bakmadım zaten baksam bile göremezdim.İlerlerken birden bi çığlık duydum ses bulunduğum yerden değil üst kattan geliyordu.Koşarak oradan uzaklaştım biraz sonra sesin kaynağının olduğu yerdeydim.
Andaç,yerde kıpırdamadan yatıyordu.Mina ise Andaç'ı kaldırmaya çalışıyordu.Başka kimse yoktu.Korkuyla "burada ne oldu?"diye sordum.Mina ise "sen o lanet olası merakın yüzünden aşağı indiğinde tam karşında duran mutfak dolabının içinden çıkan pislik Andaç'a saldırdı.İşin garip yanı onu ısırmadı ve kaçtı."diye yanıtladı."Peki Berk ve Ege nerede o zaman?"diye sordum.Mina'da "inan bilmiyorum galiba o zombiyi yakalamaya gittiler."dedi.
Gerçekten bu kadar olan şeylerin bir açıklaması olmalıydı.Burası temizdi,kimse yoktu,bundan emindik.Artık yapmak istemediğim tek şey pes etmemekti.Gücüm tükenmişti.Her yaptığım işin,her düşündüğüm düşüncenin sonu hüsrandı.Galiba sorun bendeydi arkadaşlarımı yeterince koruyamıyordum.Evet sorun bendeydi.
Hastanenin o ıssız koridorlarında bizimkileri arıyordum.Ne bir ses verdı nede bir hareket.Nereye kaybolmuşlardı?Onları bulmalıydım,en azından bunu becermeliydim.Girmediğim oda kalmamıştı ama kimseden ses falan yoktu.Artık ne yapacağımı bilemez hale gelmiştim.Umutsuzluk içinde son olarak tuvaletlere baktım fakat burada da kimse yoktu.Kızlara ne diyeceğimi düşünerek bulundukları kata doğru yola çıktım.Onları bulamamıştım peki nereye kaybolmuşlardı?Koskoca hastanede bakmadığım yer kalmamıştı.En sonunda bulunduğumuz kata gelmiştim fakat neye uğradığımı şaşırdım.Kimse yoktu!Ne yapacaktım şimdi ben?Neredeydi bunlar?Kafayı yiyecektim.Daha az önce buradaydılar.Ölmüş olamazlardı çünkü ne bir kan izi nede bir ses vardı.Ne yapacağımı bilmiyordum belkide tek kalkamtan korkuyordum.caresizlik içinde bir köşeye oturdum ve düşünmeye başladım
Aradan iki saat geçmişti.Ne gelen vardı,ne giden.Birden ne kadar çaresizlik içinde olduğumu hissettim.Bunun böyle olmayacağını anlayarak yeniden arkadaşlarımı aramaya koyuldum.Kimse yoktu.Keşke hiç buraya gelmeseydik diyi geçiriyordum içimden.Derken aşağı kattan bir çığlık duydum çığlık sesini takip ederek yürürken birden arkamdan bir kapı açıldı ve bir el beni omzumdan içeri çekti.
