Gördüklerimiz karşısında beşimizde ayrı ayrı şoka uğramıştık.Karşıdan gelen zombi sürüsüyle karşı karşıyaydık.Allah'tan etrafımız otlarla çevriliydi yoksa şu ana kadar çoktan birer zombiye dönüşmüştük.Hepsi de aynı yöne doğru ilerliyordu,bu çok garipti.Hepsi birden sanki bir noktaya doğru ilerliyorlarmış gibi düzen içerisinde yürüyorlardı.Hayatım boyunca düşünsem bu dünyanın böyle bir hale gireceğini aklımın ucundan bile geçiremezdim.
Ben olayları çözmeye çalışırken,yanımda vücudu çok ani bir şekilde titreyen Mina'nın duruşuyla irkildim.Acayip derecede korktuğu her halinden belli oluyordu.Korkmakta da haklıydı.Bu kızda bir şeyler vardı,hissediyordum fakat ne olduğunu çözememiştim.Onu öyle görünce kendimi kötü hissetmeye başladım.Ne oluyordu bana böyle?Duygularımı kontrol altına almayı öğreneli çok zaman olmuştu,toparlanmalıydım.Ama bir şey yapmazssam kendimi daha kötü hissedecektim.Usulca Mina'nın kulağına eğilerek;''Korkma,herşey düzelecek buradan kurtulacağız.''diye fısıldadım.
Aradan 5 dakika filan geçmişti.Bu lanet olası zombiler ne kadar da yavaştı.Ege ve Berk'in yanına geçerek ''Bir plan yapmalıyız yoksa buradan ayrılamayacağız.''dedim ve başladık düşünmeye.Planımız şöyleydi;ben ve Andaç koşarak zombilerin ilgisini üzerimize çekecektik.Berk,Ege ve Mina ise orman yoluna doğru olan yerden Berk'in dedesinden kalma aracı alacaklardı.Evet plan buydu,hemen planımızı uygulayamaya koyulduk.Ben ve Andaç hızlı bir şekilde koşuyorduk o lanet pislikler ise arkamızdan geliyordu.Bu çok ürkütücü bir görüntüydü,bunun bitmesi için dua ediyordum ama yapmak zorundaydık çünkü yaşamamız ve savaşmamız gerekiyordu.Zombiler yavaş oldukları için bize yetişemiyorlardı ama biz yinede hızlı koşmaya gayret ettik.
Mina,Berk ve Ege ters yönden araca doğru ilerliyorlardı.Biz ise koşmaktan beter hale gelmiştik derken karşımızdan gelen korna sesiyle irkildik.Nihayet aracı almışlardı.Hemen bizde arabaya atladık ve yarım kalan yolculuğumuza arabada devam ettik.Zaten çok az yolumuz kalmıştı.Şu anlık herşey yolunda gibiydi.O lanet pisliklerin arasından geçerken çoğunu ezmiştik.Arabada güvendeydik ve çiftlik evine çok az kalmıştı.Bu süreç içerisinde olayın şokunu atlatmak için zamanımız oldu ama hiçbirimiz iyi görünmüyorduk,ortamdaki kötü havayı kaldırmak için sohbet başlatmaya çalıştım.Hepsi çok iyi insanlardı özelliklede Mina.Yine ne saçmalıyorum ben!?Her neyse çok iyi insanlara benziyorlardı.Yalnız Andaç biraz agrasif bir kişiliğe sahipti ama o köşeli gözlüğüyle agrasif kişiliğini bastırıyor aksine daha tatlı gözüküyordu.
Yol bitmişti ve uzun uğraşlar sonucunda eve ulaşabilmiştik fakat gördüğümüz manzara karşısında neye uğradığımızı şaşırdık.Yine hayal kırıklığına uğradık,yine dağıldık,yine yüzümüz düştü.Mutluluğumuz uzun sürmemişti,biz böyle hayal etmemiştik!!
ARKADAŞLAR VOTE VE YORUMLARINIZI LÜTFEN EKSİK ETMEYİN :)
