"No... no! Wake up, you little shit! Wake up!" I shouted and shouted but he didn't wake up anymore...
"Calm down. Hindi p'wede sa 'yo ang ma-i-stress at umiyak ng ganito katindi." paalala sa akin ng nurse habang pilit niya 'kong niyayakap mula sa likod.
"Calm down?! Tingin mo makakakalma ko?" umiiyak kong sambit. "The love of my life is lying down there and you're telling me to calm the fuck down?! Are you hearing yourself?"
"I know, I know..."
Muli kong tiningnan ang lalaking nakahiga ngayon sa kama at pilit na ginagamot ng mga doctor pero... hindi na talaga siya gumigising hanggang sa ianunsyo na lang na brain dead na siya dahilan para mas lalo akong magwala sa kwartong iyon.
Parang gumuho kang mundo ko sa narinig.
Para akong nabingi.
Parang paulit ulit na sinasaksak ng punyal ang puso ko.
Bakit kailangang maging ganito palagi?
Bakit sa tuwing mabubuhay kami ay sa huli ay hindi pa rin kami p'wedeng sumaya?
Wala na ba kaming karapatang sumaya sa mundong ito?
*****
Disclaimer: This is a work fiction. Names, characters, locales, businesses, places, incidents and events are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living dead, or actual events is purely coincidental.
Author's Note:
Hello! This is my second story kaya sorry po kung may mga typo errors or grammatical errors ako. Hope you guys enjoy this story and vote. Thank you!
BINABASA MO ANG
Infinite Love (Black Soraia Series #2)
Teen FictionBlack Soraia Series: #2 "Ikaw lang ang tanging mamahalin ko sa lahat ng magiging buhay natin." Started: October 2020 Ended: March 2021
