Kayıp Kızın Günlüğü

5.Bölüm

"Bu kız Almina değil" diye bağırarak Ege ile birbirimize sarıldık. Çete ve Rüzgar'a baktığımda Rüzgar kendini bırakmış dayak yiyordu. Çeteye durun dedim ve Rüzgar'ı depoya götürmelerini söyledim. Çağrı, Ege ve ben evde dururken bir anda Çağrı'ya döndüm.
-Almina'nın öldüğünü nereden duydun
dedim soğuk bir sesle
-Rüzgar'ın sana gönderdiği mektubu okudum.
Tek kaşımı kaldırarak,
-Ve bana söylemedin öyle mi?
-Abi üzülü...
Devam etmesine izin vermeden
-Lan benim kardeşim kaçırılmış ve sen bana bu önemli şeyi söylemiyor musun? Her türlü üzülüyorum oğlum kahroluyorum. O benim ailemdi,
dedim sonlara doğru sesim kısılırken.

   Ege'nin ağzından
   Hazar'ın hali gerçekten beni yıkıyordu. Polislere haber vermeme de izin vermiyordu. Elimiz kolumuz bağlı duruyorduk. Telefonum çaldı. Arayan Zehra'ydı.
-Efendim Zehra?
-Nasılsın sevgilim?
-İdare eder noldu?
-Sağol yani bende iyiyim iyiki sordun.
-Zehra seninle uğraşacak vaktim yok ne var söyle.
-Sevgilimin sesini özlemiş olamaz mıyım?
-Zehra şu an seninle konuşamam işim var.
-Ne işiymiş o?
-Seni ilgilendirmez.
Cevabını beklemeden telefonu kapattım. Zehra'yı seviyordum ama şu haldeyken gerçekten onunla uğraşamazdım. Hazar beni depoya Rüzgar'ı konuşturmaya göndermişti. Rüzgar'ın yanına gittim. Gözleri kapalıydı. Bizimkilerden soğuk su istedim. Su gelince Rüzgar'ın yüzüne attım suyu. Kendine gelince konuşmaya başladım.
-Anlat!
-Neyi? Haa Almina'yı nasıl öldürdüğümü?
diyip kahkaha attı kendimi tutamayıp yüzüne yumruk attım.
-Ege hadi ama biraz sakin ol. Bir de sevgilin Zehra ona da dikkat et.
-Zehra'yı nereden biliyorsun?
-Kuzenini kim bilmez ki.
      

Bölüm biraz geç geldi özür dilerim. Bir daha ki bölümde görüşmek üzere bayy🌸