The one that got away✔

07

His POV

its been a long time pero nasa puso ko parin ang pagmamahal mo sakin noon.. We used to think of our plans in life but all of our promises and risks nawala nalang ng parang ikaw. Ipaglalaban pa sana kita but you choose to let go, nasaktan kita ng sobra tinago ko lang sa sarili na may mangyayaring ipaglalayo tayo at nangyari nga.

Everyday I tried to let go our tiniest moments pero wala napapangiti parin ako.. Ako na siguro ang pinaka malamig na lalaki sa buong mundo ng simulang gumuho ang mundo ko at ang mundo mo, Araw araw kapag ngumiti ako ikaw lang ang dahilan at wala ng iba some will think that i'm crazy but it's fine cause you were the reason of that crazy loving face.

Naalala ko na wala na nga.. Wala ng tayo nagpakasal ako sa taong pinilit lang ako oo lahat ng lalaki mag kakandarapang mapunta sa kanya pero ako hindi ko lang alam kasi siya parin eh ang hirap mag let go.. Ang hirap talaga.

"Good morning hun" she greeted.

"Morning"

"Your always like that.. Your always making me think na bakit ka nagpakasal sakin kung parang na bo-bored kang makasama ako" she mumbled.

"Sorry...alis na ako may pupuntahan pa akong importante" sagot ko dito.

"So im not important huh?"

"Stop arguing about non sense.. Im going bye" I left her a soft kiss in the cheeks.

I want to rest.. I can't always think about her tama si Helena pinili kong magpakasal sa kanya kasi walang options so I need to be independent in our relationship kung meron man.

Habang naglalakad ako akala ko nakita ko siya sa malayo pero hindi guni-guni ko lang pala.

Umiinom lang ako ng kape sa labas ng coffee shop na paburito ko.. Nilibot ko ang mga mata ko sa paligid napaka ganda ng view dito malapit sa sea side..Naalala Kong dito nga pala kami pumupunta dati para mag walk date kasi gusto niya kapag may problems kami ilakad lang raw habang nilalabas ang galit at hinanakit sa mundong to.

Tumayo na ako dahil ayoko ng pumasok Pa sa isipan ko ang mga memories naming dalawa.. It'll hurt more if I think this way.

I saw a kitten in the distance lalapit sana ako kaso may nakakita na dito it's her.. It's Reine. Naglakad ako palapit sa kanya iniisip ko pa kung lalapit ako pero bigla nalang pinilit ng konsensiya ko ang makita siyang muli.

"Your still the girl who loves a cute tiny kitten" sabi ko habang nakatingin sa malayo.

"Uh.. Ye-yeah" nanlaki ang mata niya ng makita ako. "Yo-youu want to touch it?"

"No thanks.. Aalis narin ako" sabi ko dito.

"Oh.. Same"

Inunahan ko na siyang makalayo sapat ng makita ko siyang masaya kanina at ito na rin siguro ang huling pagkikita namin.

Dati we take advantage of those tiny kittens and have fun with it and now were just purely strangers ..strangers with past and memories.

We maybe not together but I promise the world that someday destiny will take place in our hearts and make our world again.