Kala kalmıştım... Gölge ise geri çekilip kısa süre bana bakıp gitmişti. Bende uzun süre oturduktan sonra odama cıkıp oturdum. Gece olduğunda ise uyudum.
*sabah*
Uyandığımda geç olmuştu ama yatağımdan kalkmaya bile zahmet etmemiştim. Moralim çok bozuktu durduk yere bile ağlıyabilirdim.. ahh ahh.. neden her seyi ben çekiyordum ki. Aniden odaya biri girdi ve.
Silver: Amy.. şeyyy kahvaltıya gelmek istersen kahvaltı hazır.
Masum çocuk aslında karizma biri olmasına ragmen bana karşı utangaç davranıyordu.
Amy: Yok teşekkür ederim aç değilim
Kafasını tamam anlamında salladı ve gitti.. Gün boyunca asla odamdan çıkmadım. Elimde telefonum ile yatakta bir o yana bir bu yana döndüm.. Kendimi yalnız hissediyordum. Neden böyle oluyordu hiç bir fikrim yok. Birden kapı tıklandı
"Tık tık tık"
Amy: Gel?
İceri Gölge girmişti. Meraklı gözlerle beni süzüyordu. Yatağa oturdu ve söze başladı.
Gölge: İyi misin Rose? Hiç iyi gözükmüyorsun..
Bu sefer direk cevap verebilecektim..
Amy: Kendimi yalnız hissediyorum..
Aniden gözlerimin içine sertçe baktı.
Gölge: Ya sen iyi misin? Biz ne güne duruyoruz afedersin!? Bizi yok mu sayıyorsun?
Amy: Hayır tabiki ama içimde öyle bir his var...
Derin bir iç çektim. Aniden gölge bana sarıldı ve
Gölge: Her şey olabilir ama sen asla yalnız olmayacaksın..
Gözlerim dolmuştu bende gölgeye sarılmıştım. Ama nedendi bu gölgedeki duygusallık anlamıyordum.. gözümden yaslar akıyordu. Golge geri çekildi ve gözlerimde ki yaşları sildi
Gölge: Senin ağlamana dayanamıyorum Rose. O güzel gözlerinin solmasına izin vermeyeceğim...
Gözlerim gerçekten tahriş olmuştu. Ah salak kafam niye her seye ağlarsın ki..
Amy: T-teşekkürler Gölge senin gibi birini hayatta bulmak çok zor.
Dedim ve ona sarıldım. Çok iyi kalpliydiOnu asla taş kalpli sanmayın..
Arkadaşlar oy vermeyi unutmayın lütfen sizi seviyorum♡
