(Okulun ilk günü)
Sınıf arkadaşlarım ile markete gitmek için okuldan çıkmıştık, bir yemek arası esnasında. Marketle aramızda zaten çok az bir mesafe vardı... Yürüyorum, yürüyorum, evet geldik sınıftan; Jessie , Melodi ,Embar ve Melodi "aahhhh evet işte o tatlı patates cips ben bunu alacağım "
"illaki onu mu ?"
"Tabiki, Jessie sen ne alıyorsun ?"
Jessie "ben muzlu süt alacağım, malûm yine diyetteyim"
(Jessie ben onu tanıdığımda da kiloları vardı yani balık etli diyelim.)
Embar " ben jelibon alacağım "
Embar " ee Dani sen ne alacaksın ? "
"Ş-şey ben ben bilmiyorum.. keşke okul'a ramyon söyleseydik."
Jessie "ama ramyon söyleseydik benim babam bir indirim sağlayamazdı.. hadi hadi."
(Jessie'nin babası bu marketin sahibi ve kendi halinde bir adamdır, bize de kendi kızı gibi davranır hep.)
Kasaya yöneldik Jessie alma işini halledip yanımıza gelecekti biz dışarı çıkmak için kapıya yöneldik ki;
Arkadan birisi bana "ne yaparsan yap karşı koyma lütfen dedi."
"nee!"
"Çabuk kapıdan çık! "
"Neler oluyor ? Sen kimsin ya ! Bu ne böyle? Çek elini belimden!"
"Özür dilerim. Bak benimle gel lütfen küçük bir iyilik."
" Bir iyilik yapmak istediğimi kim söyledi ?"
"Geliyor koş"
(Elimden kavradı benden hafif uzun,beyaz ve temiz tenli, yumuşak elleri olan bir çocuk.)
Parka geldik, arkadaşım Melodi arıyordu çağrıyı görünce sağ elimde telefon sol elimde o çocuk...
" Artık bırakırsan elimi telefon açacağım!"
" Ahh özür dilerim hâlâ el ele olduğumuzu yeni fark ettim."
+Melodi "nerdesin kızım ? "
- Sorma ya anlatacağım.
+Melodi " Bekleyelim mi?"
- yok yok siz beni beklemeyin . Afiyet olsun size, dikkat et .
Telefonu kapatıp çocuğa bir hışım ile döndüm ve
" anlat sen kimsin biz niye parka geldik? "
" Tamam ben: Chan sizin okulun arkasında ki okul'da okuyorum. Senin olaya gelince de şöyle ki ..."
"Evet biraz hızlı"
" Benim peşim'de olan insanlar var, Yani bir kız var. Tabi bu konu seninle alakalı değil ben kıza sevgilimin markette beni beklediğini söyledim o da inanmadı gözü ile görmek istedi..."
" Ha sen de beni kullandın yani! "
" Hayır öyle değil yani şöyle ben ilk seni gördüm ona tarif ettiğim kişilik sana benzi..."
"Bak benim itibarımı ne kadar zedelendi farkında mısın ? O market arkadaşımın babasına ait. Parkta bir sürü insan bir sürü arkadaşım seni gördü bilmem anlatabildim mi ? Yani beni har an birilerine söyleyebilirler en kötü ve aksi hâlde ailem duyabilir. Onların onurunu zedelemek bana düşmez, hele ki sana hiç düşmez !"
Ayağa kalktım çok kararlı bir sekilde. Okul ceketimin arkasında olan kemer bölümünden beni asıldığını fark ettim. Arkamı döndüm " ne var ?"
" Üzgünüm ama telefon numaranı alabilir miyim ? Söz bir daha böyle bir şey yapmam ama bir süreliğine oyun.. sonra sileceğim hatta tüm telefonu sana verebilirim. Lütfen."
"Yok artık daha neler!"
"Ya lütfen ben de senin istediğin bir şeyi yaparım."
Sabır çeken bir bakış attım sonra da sağ cebimde olan telefonu çıkartıp onun kucağına doğru fırlattım..
" kaydet sonra kendini ara ve bana bir daha bulaşma!"
" Çok teşekkürler de senin adın ne ?"
"Dani"
"Dani mi ? Tamam. Tanıştığıma memnun oldum."
" Bence olmak zorunda kaldın ama neyse "
Karnım çok acıkmıştı, gece dersim vardı ve bu benim son yemek saatim annem ve babam çalışan insanlar olduğu için evde sabah bir şey atıştırmak gibi bir lüksüm yoktu küçüklükten beri. Öğlen de kaçtı elinden telefonumu aldım sol elim ile karın boşluğumu tutarak giderken yemek almak gibi planlar yapıyordum içimden. Bir ses geldi ve başım tekrar döndü...
"Sana yemek ısmarlamak istiyorum."
"Gerek yok ben bir marketten atıştıracağım."
"Dani gel hadi sadece sana olsun diye değil ki.
Ben de açım kendime de yemek almam lazım.
okul yamekleri çok kötü .."
Onu duymazdan geldim ve devam ettim bir süre sonra yanımda belirdi.
" Evet. Ne yiyeceğiz?"
" Ben hazır bir şey yiyeceğim seni bilmiyorum."
" Çok iyi ben de hazır bir şey yemek istiyorum. Ama ne yesek ?"
" Sanırım ramyon alacağım ve markette onu yiyeceğim."
" Ayy o ne öyle sağlıksız. Ben daha iyi bir şey kastettim."
" Ne gibi ?"
" Bana güven bak seni çok seveceğim bir yere götüreceğim hem buraya da çok yakın, merketten bile daha yakın."
" Zaten bu gün başıma gelmeyen kalmadı daha kötü ne olabilir ki ?"
" Geliyorsun o zaman "
Onay verir gibi başımı salladım sonra da hızlı hızlı yürümeye başladık ve en sonun'da geldik bir ahtapot, ramyeon ve tavuk yapan restorantın önünde durduk.
"Beğendin mi? Hadi girelim."
"Şey tuhaf biraz ama tamam ne yiyeceğiz ?"
"Ben hepsini yemek için sabırsızlanıyorum."
"Ben sadece tavuk."
" Peki."
İçeriye girdik dediği gibi her şeyden biraz biraz sipariş etti. İçten içe biliyordum ders saatin kaçtığını ama onunla yemek yeme fikri hoşuma gitti. Kalmak için kendimi ikna edecek sebep arıyordum, daha önce de aç bir gün geçirdim ama şu an sanki yemek boyunca onunla olmak mutluluk verecekti. Öyle de oluyordu beni güldürmek için tatlı tati hareketler yaptı, yemek geldi ve artık ciddi olduk.
"Afiyet olsun Dani"
" Teşekkürler... Sana da afiyet olsun iyice ye."
" :) "
Tavuk çubuk ile yenilen bir şey değil ve zaten çok zorlandım yemek yerken. Yemek esnasında beni öyle gören Chan garsona seslendi ve iki adet eldiven bir de çatal istedi. Ellerine eldiveni güzelde giydi önümde duran tavuklari aldı eline, etleri ve kemikleri ayırdı tabağın kenarına orada olan bir sos döktü sonra da gülümsedi..
" İyice ye :) "
" Teşekkürler."
Yemek bitti artık doyduğumu hissettim ve okula geç kaldığımı da tabi. Bir yandan arkadaşlarım beni arıyor, diğer yandan orada oturmuş onunla sohbet ediyordum.
"Sanırım ayrılma vakti değil mi ?"
" Yani benim dersim kaçtı, okul da kapanmış olsa gerek."
"Şimdi ne yapacaksın Dani ?"
"Eve gitsem annem evde olacak, ofise gitsem babam ofiste... Bilmiyorum sen ?"
"Ben buradan eve, ama seni evine bırakabilirim."
"Aslında önce Melodi, Jessie ve Embar ile buluşacak olmak bana daha iyi gelir."
"Evet benim de onalardan özür dilemem lazım değil mi ?"
"Sanırım."
"O zaman onların yanına gidelim. Ne dersin ?"
" Olur, ya bizi şey sanarlarsa!? Ne yapacağız ?"
