Winter In Summer

CHAPTER 15

"What's going on?", nag aalala na tanong ni Zimram siguro sa gulat ng pagkapreno ko. "My brother is missing.", I said. I am not sure because my brother is already a teenager baka nakikipag inuman lang sa daan don.

"May 24hrs. na ba?", tanong niya. "Wala pa, we're worried kasi kasabay pa ng pagbaba ng business syempre maraming threats that's why we also consider it", sabi ko habang stinastart ko ulit ang sasakyan.

"Did they call him na?", he asked. Kumuno ang aking noo, "Sa tingin mo ba di mag tetext si mama ng ganon pag di nila iyon chineck ng maraming beses.", he just nodded at nanatiling tahimik.

Nasa parking lot na kami. "Sasama ka diba? Byabyahe ako nagyon.", sabi ko saknya.

"Sure", sabi niya lang, bahala siya diyan, my famiily is in trouble kaya tumakbo ako papunta sa condo ko para mag impake. Hindi ko na nilingon si Zimram kung sasama ba talaga siya or hindi.

I'm already na sa condo patapos na akong mag impake ng biglang may kumatok.

It's Zimram, wearing a casual outfit already at may medium bag pack na dala. "Oh you're coming", sabi ko.

"May sinabi ba akong hindi?", he said. Iniwan ko nalang siya doon para tapusin ang pag impake ko. Isang bag pack lang naman, just important things kasi may ibang damit naman ako doon.

Hinila ako ni Zimram, "Rose, look at me", he said while I look at his cold eyes. "Calm down", he said softly. Huminga ako ng malalalim at tinignan siya.

"Thanks", I said medyo nag papanic parin. "Let's go?", nanghihinang sabi ko. Kinuha niya ang bag ko at inakbayan upang alalayan. "Yes, Rose", he said.

Around 7 na kami bumiyahe papunta Pangasinan, pag gabi kasi less traffic so mga 4-5 hrs. ang travelling time.Gamit namin ang sasakyan ni Zimram, he's also the one driving when my phone is ringing.

Unknown number...

"Hello?", malamig kong sagot.

"Ate! Si Ico toh. Iyong number mo lang namemorize ko eh. Pwede po ba pasend ng number nila mama. Nawala po phone ko eh, papaalam sana ako.", sabi nito.

"Jerico! Hindi mo ba alam maatake na kami sa puso dahil akala namin nawawala ka tapos malalaman kong lumalakwatsa ka diyan? Agawid kan!", pagpapauwi ko sakanya. Pagkatapos niya pagpakabain ng ganon?

"Ate naman", sabi niya sa kabilangb linya.

"Wag mong hintayin na pulis na ang susundo sayo diyan", seryoso kong sabi at inend ang call ko.

"Who's that?", nagtatakang tanong ni Zimram. Bago ko siyang sasagutan, sinagot na ni mama ang call ko.

"MA! YUNG BUNSO NIYO, GUMAGALA NA! PINAUWI KO NA", naiinis kong sabi.

"Jusmaryosep! Send mo ang number na ginamit niya", nangigil niyang sabi at sinend ko agad kay mama.

"Anong oras ka makakarating?", tanong ni mama sa akin.

"Andyan na po ng mga ala-una ng umaga", sabi ko.

"Osya, magingat sa daan, hintayin ka namen dito", sabi niya. "Opo", and I ended the call.

Nawala na lahat ng kaba ko, kaya makakabyahe na ako ng payapa. "What's the news?", tanong sa akin ni Zimram. I rolled my eyes and sighed. "Teenage journey", I said at mukhang naintindihan niya naman.