Şeytan Kralı olarak, Çok üzüldüm Çünkü Kahramanım Çok Zayıf 1.0 (BL)

Eski düşmanım işgalini göz ardı etti

Bu gece dördüncü geceydi. Onun dövüş gücüne ilham vermek umuduyla, Kahramanın önünde acınacak halini görmesi için, Prenses Coleman'ı kasıtlı olarak Şeytan Kralı Kalesi'nin salonuna getirdim.
Prenses Coleman oturma pozisyonunu ayarladı ve Fafnir'in kanatlarının altına süzüldü, "Sadece burada otur, böyle mi Sarthis?"

"Bana Şeytan Kral de "
Kaşlarımı çattım,
" Sadece sessizce oturman gerekiyor ve biraz da gözyaşı dökmen en iyisi olur, anladın mı? "

Prenses Coleman gülümsedi;
"Pekala. "
"Ama bir şeyin eksik olduğunu hissediyorum ......"
Bir an düşündü ve Fafnir'in pençelerini kaldırarak onu kavramasına izin verdi,
"Bu mükemmel. " dedi.

Onu överek, "Sadece bir prenses olsan da kuralları çok iyi bilmeni beklemiyordum. "

Böylece, Kahraman Luke'u beklemeye başladım.Bugün sadece tamamen dolu bir kutsal kılıç getirmediğini, aynı zamanda büyük bir tahta kutuyu da getireceğini hiç beklemiyordum.

Bu bir çeşit gizli silah mıydı?
Sonunda ciddileştin, eski düşmanım!

Kahraman, Prenses Coleman'ın Fafnir tarafından tutulduğunu gördü ve
"İyi misin Prenses?" Dedi.

"Oldukça iyiyim".
Prensese baktım ve niyetimi anladı ve yeniden başlarken üzgün bir ifadesini gösterdi,
"Kurtar beni, Luke. "
"Lütfen bana güvenin, Prenses Coleman. Onu yeneceğim."
Luke başını salladı ama ondan önce "Akşam yemeği yemek ister misiniz? "
Büyük tahta kutuyu açtı ve içindeki süper lüks yemeği ortaya çıkardı, "Bunu dün düşündüm. Buraya her geldiğimde, gösterinizin çok güzel olduğunu gördüm. Bunun çok iş gerektirdiğini hissediyorum ve belki yemek için çok meşgulsün, bu yüzden bugün senin için bir yemek hazırladım. "
Beslenme çantasını bana gönderdi, "Birlikte yemek ister misiniz? Üc kişi için yeterince yemek var"

Ben:"........"

Fafnir yemeği görünce istemeye çalışmadı.Sessizce üzerine bastım ve başını geri çekti, haksızlık etti.
Baktığın cehennem,sen dünyadaki en vahşi ejderha değil misin?Ejderha neslinin haysiyeti nerede! ?

Beş dakika sonra, üçümüz bir masanın etrafına oturduk ve arkamda Fafnir bir yastık görevi görürken yemek yemeye başladık.

Kesinlikle aç olduğum için değildi.Bu yöntemle sadece bu zayıf Kahramanın neden bu kadar zayıf olduğunu anlamak istedim.

Dürüst olmak gerekirse, bu Kahramanın aslında son derece sıradışı bir yüzü vardı ve bu hiçbir şekilde gücüyle eşleşmiyordu. Gücüne bakarsanız, ona 5 puan verirdim. Ama sadece yüzüne göre 5000 verilmesi gerekir.
Bu arada, yüzü 5000 ise, pişirdiği yemeğin tadı 50000'dü. Yüzlerce yıldır yaşamama rağmen, bu seviyede bir aşçı ile hiç tanışmadığımı hissettim - Goblinler. Şeytan Kralı Kalesi'ndeki yiyeceklerden sorumluydu, düzgün bir yemek yapabilmeleri kötü değildi.

Ve eski dostuma kötü davranmamak için büyük bir et parçasını nazikçe Fafnir'e fırlattım.

"Biraz daha ihtiyacın var mı? "
Eski düşmanım bardağımın boş olduğunu görünce bana sordu.

"Tabii ki hayır! "Öksürük.
Bir İblis Kral olarak asil mizacımın o anda neredeyse çöktüğünü fark ettim ve anında ciddi bir şekilde oturdum,
"Buna gerek yok. "

"Çok yazık, çünkü kasıtlı olarak bu kadar büyük bir çömlek getirdim. Kahraman biraz kaybolmuş bir ifade takındı.

Bu kişi hala oldukça düşünceliydi ......

Hayır, bu ritim biraz tuhaf değil miydi?

Çay fincanımı bir kenara attım ve Kahramana öfkeyle baktım, "Tamam, yemeği bitirdik ve kaderimizi belirleme zamanımız geldi Kahraman Luke! Bugün bir kazanana karar vermeliyiz! "

Luke geğirdi.

".... . Beni küçük mü görüyorsun?. "

Hızlıca açıkladı, "hayır, sadece, yedikten sonra uyuyormuşum gibi hissediyorum ......"

Sonra utanmadan devam etti,
"Söyle, sana çok güzel bir akşam yemeği hazırladım, bugün İblis Kralın Şatosunda yaşayabilir miyim? Son zamanlarda Şeytan Kralı Kalesi dışında yerde yatıyordum ve pek iyi uyuyamadım. "

Ne saçmalıyorsun? Şeytan Kralın Kalesi nasıl senin gibi insanların uyuyabileceği bir yer olabilir! "

"Yarın kahvaltını hazırlayabilirim. "

Kalbim depremde ki gibi titriyordu.

"Sorun olmaz değil mi Sarthis? Eğer durum buysa, hepimiz lezzetli yemekler yiyebiliriz."
Prenses Coleman çenesini ellerinin arasına almıştı ve mutlu bir şekilde gülümsüyordu.

"Artı öğle ve akşam yemeği. "

"...... Ah, sana merhamet edeceğim ve kalmana izin vereceğim. Bu dinlendikten sonra benimle iyi bir kavga edebilmenize izin vermek için, anladın mı? "

Eski düşmanım gülümsedi,
"Tamam, anlıyorum. "

......

Bugün sayılmaz, yarın emekli olmalıyım! !

......

Yarından sonraki gün de pişirmeye devam ederse, sanırım ona birkaç gün daha dayanabilirim...