A PRESIDENT'S LOVE (Presidential Series #1)-COMPLETED

CHAPTER 1: The Different World

CHAPTER 01: The Different World

ANG MAGING isang pinuno ng bansa ay isang malaking pagsubok na haharapin ng bawat sino man. Dito masusubokan ang iyong lakas, talino , tapang at paninindigan para sa bayan..

Pero para saakin being a country president is blessing to me -dahil matutulongan ko ang aking bansa para umunlad at mawala na ang kahirapan.

Namulat ako sa buhay ng kahirapan sa lugar namin sa Tondo manila, kung saan hindi mo alam kung anong magyayari sayo kinabukasan. Hirap at diskarte ang dapat meron ka para patuloy na mabuhay at umangat sa lipunan.

Naalala ko pa noong wala kaming maulam o makain sa gabi, ang meron lang kami noon ay asin at tubig at iyun ang ginawa naming ulam para magkalaman lang tiyan namin. Sobrang hirap ng buhay ko noon bago maging Presidente.

Nang magkasakit si mama hindi kami pweding pumunta sa hospital dahil wala kaming pambayad sa pangpapagamot at sobra akong nahirapan sa sitwasyon na yun. Mulat ako sa mundo ng kahirapan kaya pinangako ko sasarili ko na balang araw babagohin ko ang bansang ito. Kung saan may roong pagkapantay-pantay.

Kapang mahirap ka salat ka sa edukasyon, kapang mahirap ka gagawin ka lamang katulong ng nakakataas sayo, kapang mahirap ka wala kang hustisya, kapang mahirap ka kahit batas hindi ka tutulongan.

Hindi pantay-pantay ang lipunan kung mahirap ka. Kailangan mong umangat upang maging karapat-dapat.

Napabuntong hininga nalang ako ng maalala ko kung ano ako dati ng hindi pa ako naging presidente ng bansa.

Na isang simpling tao palang ako ng bayan ko na naghahangad ng pantay-pantay na lipunan.

"Ladies and Gentlemen may i have your attention tonight."-sabi ng emcee para makuha ang attention ng mga tao sa loob ng Malacañang Palace

"This is a night to remember, a night to celebrate- because a very special person who will turning into 25th years of existing in this world, I proudly to represent to you our Kagalang-galang Ama ng bayan President Marcos Salviron."

Agad kong inayos ang necktie ko at malapad na ngumiti ng marinig kong tinawang na ang aking pangngalan ay ang hudyat na sakin upang pumasok sa silid at maglakad sa isang mahabang red carpet.

Pagbukas palang ng malaking pintoan sa harapan ko ay agad na kumikislap na liwanang ng camera nakumukuha ng litrato ang tumanbad saakin. Lahat ng attention ay na saakin ng gabing ito, lahat ng mga taong mahahalaga saakin ay nandito para sa aking espesial na araw ko.

Ang aking magulang na may ngiti sa kanilang labi, mga kaibigan na masayang nakatiting saakin, senador at congressman na nakasama ko sa buong paghihirap ko upang maabot ko ang posisyon ko ngayon higit sa lahat ang aking mga supporters na naging dahilan kong bakit ako nasa position bilang president ng pilipinas.

Isang taon na ang nakalipas ng maging isang presidente ako ng bansa ito, hanggang ngayon hindi ko parin akalain nasa ganitong posisyon ako ngayon. Mahirap maging isang ama ng bansa -isang bansa na puno ng kuraption, kahirapan at laganap na druga at mga kabataang walang edukasyon. Pero ito ako ngayon pilit lumalaban at lalaban para sa kaayusan ng bansa.

Nakangiti akong tumuntong sa stage at lumapit sa may microphone at tumingin sa mga taong nasa loob ng bulwagan habang may ngiti sa labi.

"Good evening my fellow country men,"-nakangiting wika ko "Masaya akong nandito kayong lahat para samahan ako sa aking ika-25 nakaarawan. Parang kailan lang isang simpleng mayor lang ako ng aking lalawigan ngayon isang presidente ng isang bansa at ama ng bilyong mga mamamayan -dahil yun sa inyong lahat. Dahil sa tiwala ninyo na maaayos ko ang bansang ito, maraming salamat. Isa lang ang hiling ko ngayong kaarawan ko ay manatiling ligtas ang aking bansa sa lahat ng panganib na darating."-sambit ko bilang pagtatapos sa speech ko.