A PRESIDENT'S LOVE (Presidential Series #1)-COMPLETED

CHAPTER 7: The moments with you

CHAPTER 07: The moments with you

THIRD P.O.V:

AKALA NI MAXINE yun na ang una't huling beses na magpapakita sakanya ang lalaki pero mali siya. Nagulat nalang itong pangpasok niya sa dorm niya ng gabing iyun galing sa klase nakita nalang niya si Marcos na nakaupo sa sofa nito at nanonood ng T.V at hindi siya nito napansin na pumasok sa loob.

Dahil sa inis nitong makita ang lalaki ay binato niya ito ng school bag.

"What the hell!!!."-inis na hiyaw ng binata "Who throw that bag?"-galit na tanong nito at lumingon nito sa likod.

Hindi man lang ito nagulat ng makita ni Marcos si Maxine at higit sa lahat nawala sa mukha nito ang inis at galit dahil sa pagbato nito ng school bag sakanya sa halip ay matamis itong ngumiti sa dalaga.

"Ohh, your home, akala maghihintay pa ako ng mas matagal sayo."-nakangiting sabi nito kay maxine

"Bakit ka naman nandito sa dorm ko ulit? At sinong nagsabing hintayin mo ako Marcos?"-mataray na tanong nito

Tumayo naman si Marcos mula sa single sofa nakinauupoan nito "What's wrong with it? Hindi ka ba masayang makakita ng gwapong lalaki pang-uwi mo galing sa klase."

Napairap nalang sa hangin si Maxine dahil sa kahanginan ng binata na nasa harapan nito.

"Why should I? Bakit gwapo ka ba?"-nag-iinis na tanong ni Maxine, agad namang umaktong nasasaktan si Marcos sa sinabi ni Maxine

"Totoo namang gwapo ako ha... Tanong mo pa sa mga magulang."-may pamamalalaking na ani nito kay Maxine

Sumimangot naman ang mukha ni maxine "Maniniwala lang ako na gwapo kabang pumuti na ang buhok ko."-saad nito

Tumawa lang ang binata sakanya "Don't worry maniniwala ka din na gwapo ako kapang kasama mo na akong tumanda my anacongirl."-at bumalik ito sa pangkakaupo sa sofa at pinagpatuloy nito ang panonood ng palabas sa T.V

Gulat at malakas ang tibok ng puso ni Maxine ng marinig nito ang sinabi ni Marcos pero pilit nalang niyang pinagsawalang-bahala yun.

"Maybe this guy become crazy again." Yan lang ang naging wika ni Maxine sa kanyang isip

Napabuntong hininga nalang ito at dumiretso sa kusina para magluto ng pagkain niya.

Nagsuot ito ng white apron at saka inihandan ang mga kakailangang ingredients para sa lulutoin nito. Nasa kalagitnan nasi maxine sa paghalo ng mga rekados na paingtang ito ng biglang may yumakap sa kanya mula sa likodan dahil sa gulat niya nabitawan niya ang kahawak na sandok.

"Stay still please, just give me 15 minutes."-may pangsusumamo sa boses nito

Hindi na nagulat si Maxine kung naramdaman na naman niya ang pagod at hinanakit ng lalaking nakayakap sakanya. Bumuntong hininga ang dalaga at pinatay nito ang apoy ng stove sabay harap kay Marcos.

Nagtangpo ang kanilang mga mata, nakita ni Maxine sa mga mata ni Marcos ang pagod, hirap at sakit. Hindi niya alam kung saan nakuha ng binata ang mga hinanakit at problema gusto niya mainis dahil sa pangyakap ng lalaki pero mas minabuti nalang na pigilan niya ng sariling galit.

"Hey, what's wrong?"-palumanay na boses na tanong nito

Agad naman ipinatong ng binata ng noo nito sa balikat niya, naramdam niya ang init ng hininga ng lalaki.

"Pagod na pagod naako Maxine, pagod na ako sa lahat."-naghihinang pang-amin nito sakanya "Pagod na ako sa sobrang daming problema ko, lahat ng problema sa mundo nasa balikat ko at binubuhat ko lahat ng iyon -napagod din ako Maxine, hindi kuna alam kung saan ako kukuha ng lakas ng loob."

Dahil sa sinabi ng binata sakanya hindi niya maitatanggi ang pagod at paghihirap nito dahil naramdaman niya sa boses nito. Alam ni Maxine sa sarili na kailagan ng karamay ang lalaking nakayakap sakanya ngayon at handa siyang ibigay ang oras na yun sa lalaki.

Hinaplos ni Maxine ang likod ng lalaki "Hindi mo na kailangang maghanap ng karamay dahil nandito na ako, hindi kita iiwan."-saad nito kay Marcos

Naramdaman niyang humigpit ang yakap ng lalaki sa baywang nito "I'm tried Maxine, I'm really tried to pretend that I'm okay, I'm tried of pleasing people around me at to leave me alone. I'm tried of everything."

"If you are really tried just take a break first but don't give up, because there are billions of people needs you."

"Palagi mo lang tatandaan hindi tayo binibigyan ng problema na hindi natin kayang solutionan. Kung pagod kana nandito lang ako handang damayan ka Marcos."-wika ko kay Marcos

"Thank you for staying Maxine."-mahinang boses na sabi nito

Hilim na napangiti si Maxine dahil sa sinabi nito sakanya. Dalawang pangkakataong nagpapasalamat ang lalaki sakanya dahil sa pakikining ng problema nito.

Matapos ang nagyari sa kusina, hindi niya namalayang si Marcos ay nakatulong sa balikat niya kahit mabigat ng binata ay binuhat niya iyun papunta sa kama niya.

"Ngayon saan ang matutulong?"-tanong nito sasarili habang nakatayo sa paanan ng kama nakatiting kay marcos na ngayon ay mahimbing na natutulog.

"Hindi naman pweding tumabi ako sa lalaking ito, paano kung may makakita saamin."-napailing nalang ito

Kaya ang ginawa niya kinuha niya ang isang unan at comforter at inilagay niya at sa sahing at doon natulog.

Kahit nakapikit na ang kanyang mga mata hindi parin maalis sa isip niya ang sinabi ni Marcos. Pangalawang pangkakataong na itong nagsabi sakanya na pagod na ito sa buhay at palagi itong nanghihingi ng oras para yakapin siya at sabihinan siya ng binata tungko sa problema nito sa buhay.

Ganon na ba ito kapagod sa buhay?

Sinulyapan ni Maxine si Marcos nasa kama nito natutulong. Isang lang ang naging tanong ng dalaga sa isip niya ng mga oras na iyon.

Sino ka ba talaga Marcos? Paulit-ulit tayong nagkikita pero kahit kailan hindi mo man lang sinabi saakin kung sino ka ba talaga?

Hindi namalayan ni Maxine na napalakas pala niya ang pangsabi ng mga salitang lumabas sa bibig nito "Gusto kita marcos, pero paano kita mamahalin kung hindi ko man alam kung sino ka at anong tunay mong pagkatao?"-ani nito sa lalaking nasa kama niya

Alam niya sa sarili niya kahit ipangsigawan niya sa buong mundo na may gusto siya lalaking manyak na gagong si Marcos pero ang tanong mamahalin ba siya nito pabalik.

At yang ang kinatatakotan niyang malaman sa bandang huli. Kakayanin kaya niya ang sakit ng magiging sagot ng lalaking ito sa tamang panahon naiyon.