Since we were 18

Chapter 5

Dumiretso agad ako sa loob ng dorm pagkarating, binuksan ko ang laptop at tinignan ko kung may mga dapat bang gawin ngayon o dapat maipasa, I was checking my documents when my phone vibrated.

Binuksan ko ang messenger at may dalawang unread messages ako ron.

Wes sent a photo.

Hindi ko binuksan ang conversation namin instead I opened my conversation with my Mom.

Mom: Uuwi ka na ba sa Sabado anak?

She is already offline pero nag-tipa pa rin ako ng mensahe sa kaniya para mabasa niya pa rin kapag nagbukas na siya ng facebook niya.

Me: Not sure, Mom. I will when there's no school stuffs need to do.

I sent the message.

I was scrolling in my newsfeed now when a notification popped up.

Wes Trevor Ocampo sent you a friend request.

I visited his timeline once again, wala ako makitang ibang posts kung hindi ang profile picture at cover photo lang niya at mga tagged posts sa kaniya. Nakaprivate nga talaga ang account niya.

Studies BS Nursing in Our Lady of Fatima University

Nursing din pala siya, irregular ba siya kaya sa ibang subjects ko lang siya kaklase? Hirap pa naman maging irregular, iba-iba mga nagiging kaklase mo at nakikisit-in ka pa sa ibang courses.

Binuksan ko na ang messenger ko and he sent another photo, wala na akong nagawa kaya binuksan ko na rin ang conversation naming dalawa.

Sa unang litrato, he is sitting in the bed wearing a long brown sleeve of polo; two buttons down revealing his chest with a thin hair and a silver necklace. Naka-side view siya sa litrato at ang buhok niyang bagsak na bahagyang natatakpan ang mata niyang mapungay o dahil lang sa angulo na 'yon kaya nagmukhang maamo ang kaniyang itsura.

In the following pictures he's with his dog. He is smiling in the photo exposing his dimples, in the other photo he was kissing the dog. Sa huling litrato, screenshot ng timeline ko na nag-send siya ng friend request sa akin.

Bahagya akong natawa.

Sa pag-scroll ko, I accidentally reacted the first photo that he sent, a-alisin ko na sana kaya lang mukhang nakita pa niya.

Wes: Uy.

Wes: Love mo ako?

Wes: Ayie.

Me: Asa. Napindot lang. Ang hangin mo naman.

Wes: Ayaw mo no'n para tangayin ka papunta sa akin?

What?

Me: What the fuck.

Hindi na siya nag-reply, he just reacted on my reply. Binitawan ko na ang cellphone ko at inabala ang sarili kaharap ang laptop para matignan ang mga kakailanganin ko pang gawin bago matapos ang linggong 'to. I don't have anything that needs to be passed this week and I felt relieved.

My phone vibrated once again. It is from Wes.

Wes: Tuloy ba?

Me: Yup, wala akong kailangan gawin ngayon.

He is now typing.

Wes: Okay, sunduin na ba kita?

He don't have to. Nag-tipa agad ako ng mensahe at baka mamaya talagang sunduin pa ako nito.