Wonwoo imagine
"jillian! Wake up! Your tutor is already here!" i groaned when i hear my mom from downstairs "hayysttt! Ilang beses ko bang sasabihin na hindi ko kailangan ng tutor!?" pagdadabog ko
Well my parents starts to hire a tutor for me dahil mababa daw ang grades ko... But i can manage my grade though at tsaka hindi naman yun ganon kababa! Sadyang OA lang talaga sila
" jillian!!!" my mom shouted again!" pababa na nga diba?!" i replied then lumabas nako sa kwarto ko and suddenly napahinto ako
What the heck is he doing here!?
Wait! Don't tell me!?
"jillian he is your tutor from now on.. Meet Mr. Jeon Wonwoo" my mom said
No! This can't be happening!
"nice to meet you... Jillian" he said with poker face..
"so! Jillian accompany him.. You guys needs to start na.. Bring him to your room iha" my mom said that makes my eyes widened
"what!? No way!!" sabi ko
"jillian!!? What was that!? Aissh! I'm sorry mr. Jeon" sabi ni mommy at tumingin sya sakin at nilakihan ako ng mata
"aisshh! Fine! Arghhh! Follow me! Mis.ter jeon.!" at padabog na pumunta sa kwarto ko
Arggh i don't want him! I don't need him!! Bakit sya pa!? Sa dinami dami ng mga tutor bakit sya pa!? Bakit ang ex ko pa!?
"pasok" sabi ko at nauna na sa study table ko at umupo, sumunod naman sya.. "i can't believe that a high student like you ay magpapatutor" he said and i glared at him.... "tsss whatever" sabi ko at kumuha ng libro "is it because of our break up?" he asked
"wait! Ano nga uli yun?" tanong ko, kailangan ba talaga na sabihin nya yun!?
"sabi ko dahil ba to sa break up natin" he said with low and bored tone "syempre naman hindi! It's been 3 years nang maghiwalay tayo! At sa loob ng 3 years nayan mas ginalingan ko pa ang pag aaral ko kaya wag kang assuming" sabi ko "eh bakit naging mababa grades mo?" sabi nya "it's non of your business" sagot ko
"is that so" sabi nya at kinuha ng libro sa tabi ko then he opened it and showed me a math equation "answer it" he commanded "tsss easy" sabi ko at sinagotan ito...
Habang nagsasagot ako nakikita ko sa gilid ng mata ko na nakatitig sya saakin... Hindi ako assuming ah! Sadyang napapansin ko lang talaga kaya lumingon ako sa kanya "ahem!" sya yun.. At umiwas sya ng tingin... "mali ang formula mo ahem!" sabi nya kaya nanlaki ang mata ko "anong mali ka dyan!? Tama kaya!" sagot ko kaya tumingin sya saakin at kinuha ang notebook ko "sa-sabi.. Ko nga" sabi nya
At napatingin naman ako sa kamay nya... Nanlaki bigla ang mga mata ko....
(flashback:
Naglalakad ako ngayon pauwi sa bahay namin habang gumagawa ako ng bracelet..
Hobby ko kasi to... Actually I've been addicted to it hahaha! Kasi kahit naglalakad ako gumagawa parin ako ng bracelets haha!
Kaya ko na dito na ginawa dahil pag uwi ko mamaya sa bahay wala nakong time sa paggawa ng mga ganito hehe
"ayan! Isang bead nalang" sabi ko, at pumunta sa pedestrian lane... At naglakad wala naman kasing mga sasakyan na dumadaan kasi masyadong private ang daan nato kaya safe tumawid dito habang may ginagawa...
*beeeppp *beeepp!
I suddenly froze when i hear those horns! At tumingin ako sa kaliwa ko.. And there i saw a bus that is coming towards me! Hindi ko magalaw ang katawan ko at nanginginig ako! I don't know what to do!
'lord save me!' sabi ko sa isipan ko at pinikit ang mga mata ko...
But suddenly someone grab my hand at may parang kung sinong yumakap sakin!
*crannnkkk!
I opened my eyes when i hear a cars brake at ang bus yun! Phew~
At napayakap ako ng mahigpit sa taong yumakap sakin! And my tears stars to fall down!
"psh pasalamat ka at dumating ako.." sabi nung taong nagligtas sakin kaya kumawala ako sa yakap at tumingin sa kanya and my eyes widened "wo-wonwoo?" sambit ko but he just replied me with his blank face and guides me to go in the side..
"thank.... You" sabi ko sa kanya pero hindi sya sumagot kaya napatingin ako sa kanya and there i saw him staring intently at me "wh-what?" i asked pero niyakap nya lang ako.. "you almost die just because of your damn hobby jillian!" sabi nya..
At kumawala ako "I'm sorry" sabi ko at inabot sa kanya ang bracelet na kakagawa lang "thank you for saving me" sabi ko at nilagay yun sa palad nya "i don't need this, this thing almost killed you" he said "kung ayaw mo wag mo nalang isout pero tanggapin mo nalang.." i said then i look away
"pagba tinangap ko to ibig sabihin nun tayo na?" sabi nya kaya napalingon ako "h-huh?"
"so akala mo talaga na hindi ako seryoso sa tanong ko noon jillian?" then he step closer "i told you... I like you"
(end of flashlight! Este flashback!
Kaya napangiti ako ng maalala ko yun
"hey! Nakikinig kaba?" it's him "h-ha? Ang alin?" tanong ko "tsss.."
"bakit..." tanong ko
"hmmm? May sinabi ka?"
"bakit ganon..."
"ang alin?"
"bakit kung kailang hiwalay na tayo tsaka mo lang yan sinout?" taninv ko sa kanya
"ba-bakit? Ano naman mali?" tanong nya
"i miss you......" at tumingin ako sa mga mata nya "wonwoo...." at tumulo na ang mga luha ko
"i-i..... Have t-to go..." sabi nya at tumayo pero hinawakan ko ang laylayan ng shirt nya "stay..." sabi ko
"I'm sorry" he said at lumabas na ng kwarto ko
At dun nako umiyak!
Bakit! May mali ba sakin?
"do you really don't love me anymore?" sambit ko pero may naaninag akong light green na sticky note..
Kaya napahinto ako at pinunasan ang mga luha ko at kinuha iyon at binasa ang nakasulat dito....
'I STILL LOVE YOU.... I MISS YOU SO BAD....'
To be continued......
