Secretly Inlove with the Idol (Idol Series #2)

Chapter 12

"geez you look exhausted Addie!!" sabi ni Rose habang kumakain kami dito sa office.

I called her for lunch here in my office, sobrang bored ko kasi maghapon kaharap yung laptop and mga paper works ko. Dati na naman na ganito ang cycle ng life ko pero ngayon ay parang bagot na bagot ako.

"natutulog ka ba? tingnan mo nga yang eyebags mo!"

"ofcourse I'm sleeping!" sagot ko.

"hays ganyan ba ka stressful maging manager? look at you... you look terible!" I shookt my head.

"It's not my job" walang gana kong sagot.

"then what?!"

"nothing... I just overthinking lately" sagot ko sabay subo ng noodles.

"about what?" mapanuring tingin ni Rose.

"nothing important" sagot ko.

"then why are you thinking if it is not important?" ngumiti ako sq kanya.

"I just want to" napa iling nalang siya na parang di makapaniwala.

"you're crazy" iiling-iling na sabi niya sabay subo ng kanin.

"almost there" she rolled her eyes to me kaya natawa nalang ako.

After ng lunch break ay bumalik na din si Rose sa department nila. Andami niya pang bilin bago umalis. Bumalik nalang ulit ako sa ginagawa ko kanina, walang iba kundi ang pag harap sa laptop ko. Hindi kaya lumabo ang mata ko dito tss.

I was just checking some files ng mag ring ang phone ko. I pick up my phone and saw Stell calling. Huminga muna ako ng malalim bago sagutin.

"hello?"

"[Addie! I just need something to ask]"

Sumandal ako sa upuan ko at iniikot iyon.

"hmm what is it?"

"[anong gusto ng mga babae?]"

"what?" naguguluhan kong tanong.

"[Kung halimbawa ikaw si Klite, ano sa tingin mo ang magugutohan mo?]" napa tigil ako sa sinabi niya.

Kung ako si Klite.... pano nga kung ako nalang si Klite?

"nothing" sagot ko.

"[what? nothing?]"

"You" wala sa sariling sagot ko.

"[me?]" naguguluhang tanong ni Stell at bigla ko nalang narealize yung sinabi ko.

"I mean... you! Just be yourself" naka hinga ako ng maluwag. Ano ba kasing iniisip mo Addie!

"[oww ok, yun lang ba?]"

"yes, I think so" sagot ko, pinilit kong ngumiti.

"thank you Addie! your the best!" mapakla aong napa ngiti sa sinabi niya.

I'm the best? pero bakit hindi ako?

Napa iling nalang ako sa naiisip ko.

"Sige I gotta hang up na" paalam ko at ini-end yung call.

Hindi parin ako sanay, hindi ako sanay na nasa iba na yung atensyon ng bestfriend ko. Para akong nag seselos dahil sa atensyon niya. Normal lang naman maramdaman yon ng isang kaibigan diba? Pero bakit yung sakin parang may kasamang sakit?