Until The End (COMPLETED)

Chapter 23

PASADO alas otso na ko nagising dalawang araw na lang ang itatagal namin dito sa isla. Nag hilamos muna ako bago lumabas ng kwarto pinag taka ko naman na tahimik sa loob ng aming villa pumunta ako sa kwarto ng mag ama ngunit wala sila doon sunod kong pinuntahan ang living room ay wala din sila doon sinilip ko din ang dinning area ngunit isang pirasong papel ang nakapatong sa lamesa ang naroon

Meet me at La Terasse restaurant at 7pm and wear the dress that I bought it's in my room ... love you

-khalil

Ano nanamang pakulo ito khalil. Nag pasya na lang ako na magluto ng agahan at mag libot libot mamaya dahil gabi pa naman ang kami mag kikita ni khalil ayon sa sulat nya

Nag bihis ako ng isang sun dress na kulay blue at dumaba na para makapamili ng pasalubong kay mommy at daddy

Na enjoy ko masyado ang pamimili at hindi namalayan na lagpas ala una na kung hindi pa kumalam ang sikmura ko ay hindi ko pa malalaman na tanghali na pala

Pumasok ako sa isang kainan at nag order na. kinuha ko muna ang aking cellphone para mag browse sa internet habang hinihintay ang order ko ng may lalaking tumigil sa harap ko

"Miss pwede bang maki-share ng upuan puno na kasi yung ibang table" saad ng estranghero pang apatan kasi ang upuan na inuupuan ko

"ah sure" sabi ko

"I'm Paolo and you are?" tanong nito sakin

"Gabrielle" maya maya naman ay dumating na ang order ko at kumain na lang kami ng tahimik. sabay kaming natapos kumain at lumabas na din kami pagkatpos mag bayad

"Mag isa ka lang ba?" tanong nito muli

"No kasama ko yung friend ko tsaka yung anak nya pero mag explore sila so yup mag isa ako ngayon" pahayag ko. totoo naman kasi na mag isa ako ngayon diba?

"Great mag isa din kasi ako.. lakad lakad muna tayo wala ka naman sigurong gagawin?" tanong nito sakin

"Ah wala naman sige" pag payag ko. nag lakad lakad kami sa tabing dagat may mga coconut tree naman kaya hindi masyadong maiinit. binilhan nya pa ko ng buko juice ng may madaanan kami kanina

Nakaupo kami ngyon sa isang sun lounger tahimik at payapa ang paligid namin siguro dahil medyo mainit pa kaya halos walang tao sa beach area

"Bakit ka nga pala mag isa dito" lakas loob kong tanong

"Actually nakakatawa man sabihin pero... she left me sabi nya hindi daw sya yung para sakin and ayaw din kasi ni mommy sa kanya kasi she's not rich like us pero it doesn't matter to me mahal ko sya sapat na sya para sakin I can provide for both of us but she choose to leave me" kwento nito

"I'm sorry" nakakahiya dapat pala hindi ko na sya tinanong nakita ko sa kanyang mukha ang labis na bigat ng nararamdaman  nya ganya pala kasakit inwanan ng taong mahal nila pero pano si khalil ganyan din ba ang mararamdaman nya pag  iniwan ko sya?