The Seatmate (Bleeding Hearts Series #2)

10

I did not realize that I was sitting on the floor already because of the length of time I stared at the letter. Only two words were written on that simple note but it seems very difficult to me to mention it and read. 

For me, it was so meaningful and it definitely feels something.

I was really stunned! You can't blame me! Scratch that, I was touched. When I saw that tiny little piece of paper, my hands trembled. As if i cannot grasp that and the thick compilations of paper. Samahan mo pa nung USB, at hindi na nga ako nakagalaw muli sa aking pwesto.

Why did he lie? I know that he can say it in front of our leader that he has a work and here is the help that I have been asking him for a long time that he can not do. 

But why? I mean in my first instinct , he just wanted to prove that he can do it without asking help and and the need to do it with me but no...

I think I felt something in my stomach with that kind of gesture. 

How... h-how.. Ugh! I can't!

"Ano yan sis?" naramdaman ko ang presensya ng aking kaibigan sa tabi ko. Pati siya ay napalapit sa aking tinitignan. Nagising nalang ako ng mabingi ako sa tili ni Niki. 

Dahil sa tili nito ay napatingin sa amin ang iba kong mga kaklase na nasa classroom pa namin. Gusto ko ring tumili!

Inangat ko ang tingin ko sa pintuan ng mahagilap ko ang pamilyar na mukha at bisig ng isang lalaki na pasimpleng dumaan sa aming silid-aralan. Imbes na ilagay ang mga gamit na dapat kong kukunin sa locker ko sa aking bag ay isinantabi ko yon at dali-daling lumabas. Naiwan ko pa nga yung bag ko pati nadin yung binigay niya sa akin kay Niki eh.

"Huy gaga! San ka pupunta!"

I heard Niki shouting my name but I am attempting to catch the person that I have been longing to find para pakinggan pa ang kanyang mga daing. Not now Niki! Mamaya na lang!

"Kel!"

Para akong uod na binudburan ng asin para agapan siya. I think this was probably my fastest sprint out of all time! Parang nahiwalay yung bewang ko sa katawan girl!

"H-huy wait!" sigaw ko pa. Ayaw kase huminto!

Naabutan ko siya sa unang step ng hagdan sa gilid ng CR ng boys. Imbes na sabihin ko sakanya yung dapat kong sabihin ay yumuko muna ako saglit para ayusin ang postura ko at para narin ikalma ang aking paghinga.

Nakakalimutan mo ba na hikain ka Elaiza Marie Arcilla ha?!

"What?" 

Ayan na naman yung kasungitan niya! But I'll just let it slide tutal tinulungan niya naman ako! Di ko alam na may konsensya din pala yung mga gago noh? Kala ko wala!

"Anong sinabi mo?" kunot ang noo niya ng tinignan ako uli.

Oh my god?!? Did I say it out loud?!

"H-huh, w-wala! Ano b-ba y-yoon?" 

Fuck, why are you stuttering Ela! Get your senses together! Hindi ka pwedeng mabuking na sinabihan mo siya na gago siya!

"The gago part? Did you just call me gago?" aniya. 

Sa isip-isip ko, OO GAGO KA MATAGAL NA! But no, baka bawiin pa sa akin toh noh! Ngumiti nalang ako sakanya ng pilit, wishing that he could forget the thing I said earlier pero mukhang ayaw niya itong palagpasin.