GERİLİM İLİKLERİMDE

Okuldaki hapishane

Evreni de alıp sınıftan çıktık ve hepimiz şok olmuştuk olanları Evrene anlattık ve o da şaşkınlıkla dinledi.

~ Alp'in Anlatımıyla ~
Yaklaşık yarım saattir kimseden ses çıkmıyordu. Bir anda Ece'nin telefonu çalmaya başladı, açtı ve bizden uzaklaştı. O gidince bende Evren denen kıza diktim gözlerimi. Bir an sanki hissetmiş gibi kafasını kaldırdı ve göz göze geldik. Hemen gözlerimi kaçırdım yoksa beni öldürecek gibiydi.
Burası fazla mı sıcak olmuştu ne.

"Aaaaa imdaatt yardım edinnn!" bu Ece'nin sesiydi.
"O ses neydi?" dedim. Emre "korkmuş gibisin hayırdır" diye dalga geçiyordu. Mert daha fazla dayanamayıp sesin geldiği yöne doğru koştu.
O da ne Evren kolumdan tutup sonra cılız sesiyle
"o da görmüş olmalı" dedi. Ne saçmalıyordu bu, neyi görmüştü Ece...

Ece ile ne kadar atışsak da bebekliğimizden beri beraberdik hep birbirimizi korumuş kollamıştık. Adeta kız kardeşim olmuştu. Ailemiz ile başımız derde girse birbirimizin yalanını hep devam ettirirdik ve şimdi ona bir şey olduysa kendimi asla affetmezdim. Çünkü burada yalnız değildi ben vardım ama eğer bir şey olduysa...
Delirmiş gibi kafamı sağa sola sallayarak sesin geldiği tarafa koştum.

Gördüğüm şeyle olduğum yere çakıldım kaldım. Burası hapishane gibi siyah demirler ile çevrelenmiş az önce gördüğümüz gizli odadaki fotoğrafları olan adamlardı ve Ece yerde baygın bi şekilde yatıyordu hemen Ece'yi kucaklayıp revire koştum ve sedyeye yatırdım hiç bir şey yapmayı bilmiyordum. Nolucak şimdi? elim ayağım birbirine dolandı önce camı açtım, sonra soğuk olur diye geri kapattım. Ona yaklaştım nefesini kontrol ettim normal gibiydi sonra garip bir şey oldu. Evren elimden tuttu ve yine gözlerini dikti üzerime "Bana yardım et de kıza serum bağlayıp sakinleşmesini sağlayalım."
"Ben serum falan bağlamayı anlamam ki ne yapacağız?" sakince sorduğum soruya ben bile şaşırmıştım az önce eli ayağına dolanan adam nerde şimdi saf saf ben bilmem diyen adam nerde.

Ben düşüncelerimle boğulurken o beni bırakmış odadaki çekmeceleri kurcalamaya başlamıştı bile. Bende ne yapmam gerektiğini bilemedim odadaki koltuklara döndüm Mert ve Emre'nin sırıtan yüzleriyle karşılaşmayı beklemediğim için irkildim arkama ne zaman geçtiğini bilmediğim Evren yere kapaklanıyorken belinden yakaladım. O anın korkusuyla gözlerini kapatmıştı bir an "ne kadar da güzel bir yüzü var" diye geçirdim içimden. Sonra da kendime gelip onu kaldırdım ve bende sonunda geçip oturdum.

~Ece'nin anlatımıyla~
Gözümü kırpıştırarak açtığımda yumuşak bir yatakta yattığımı gördüm. "Ben buraya nasıl geldim? off başım" diyerek elimi kafama koyd.. "Bu ne ya?"
"Kolunu fazla hareket ettirme de serum çıkmasın" diyerek Alp girdi kapıdan. "Alp senin burda ne işin var?" Alp şaşkınca bana yaklaştı ve ateşim olup olmadığına baktı. "Kızım senin kafan yerinde mi?" diyip kendini koltuğa atıp elini çenesine koyarak beni izlemeye devam etti.
"Alp ben rüya görmedim mi yani rüyamda sayıkladığım ve ağlayarak bayıldığım için burada değilim miyim?" Alp "Ne saçmalıyorsun sen?" diye bağırdı....

                                         ~SON~

BU BÖLÜMÜN SONUNA GELDİK ARKADAŞLAR UMARIM BEĞENİRSİNİZ KEYİFLİ OKUMALAR😊