"ကဒ္...ကဒ္"
ဒါ႐ိုက္တာႀကီးဆီက 'ကဒ္'ဆိုတဲ့အသံၾကားမွ မ်က္စိက်ိန္းေအာင္ထိုးထားတဲ့ မီးလံုးေတေအာက္က ထြက္လာပီး မန္ေနဂ်ာHyungဆီက ေရတစ္ဗူးယူေသာက္လိုက္သည္။
"အဆင္ေျပလား ဒါ႐ိုက္တာႀကီး..."
"ေျပတယ္မင္းသားေရ .. လံုးဝperfectပဲ .. ဒီတစ္ခါေၾကာ္
ျငာလဲအမ်ားႀကီးေပါက္အံုးမွာ ေသခ်ာတယ္..""ေျမႇာက္ေနျပန္ပါပီဗ်ာ .. ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္လို့္ဆိုတာထက္ ဒါ႐ိုက္တာႀကီးတို႔ ေတာ္လို႔လဲ ဒီေလာက္ထိ perfectျဖစ္လာတာပါ .. "
လက္ထဲကတစ္သ်ဴးေလးနဲ႔ နဖူးကေခြၽးေတကိုသုက္ေနတံုး... မန္ေနဂ်ာ Hyungက Americano ဗူးေလးလာေပး၏။
"ေရာက္လာျပန္ပီလား ..."
"ဟုပ္တယ္ Yoongiေရ .. ႐ွဴတင္ပီးခါနီးတံုးက လာပို႔သြားတာ.."
သူ လက္ထဲက ဗူးေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရင္ေန႔ေတကလိုပဲ ဗူးအဖံုးေလးမွာ 'J' ဆိုတဲ့စာလံုးေလးကို ေတြ႔ရသည္။
"ထံုးစံအတိုင္း J ပဲ .."
"J လား .. လာပို႔တဲ့လူကေတာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပါပဲ .. ဒီ Americano ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ကတဲ့ .. ငါ ဘယ္သူပို႔ခိုင္းတာလဲလို႔အတင္းလိုက္ေမးေသးတယ္ သူက personal ကိစၥေတေျပာလို႔မရဘူးဆိုပီး ေျပးသြားတယ္ေလ..."
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူက ကြၽန္ေတာ့္ fanတစ္ေယာက္ေယာက္ပဲျဖစ္မွာပါ ... ခုလိုဂ႐ုတစိုက္ပို႔ေပးေနတာကိုပဲေက်းဇူးတင္ေနပါပီ .. "
"ခုေန႔ အိမ္ပဲျပန္မွာလား Yoongi"
"ဟုပ္တယ္ .. အဖြားနဲ႔ကြၽန္ေတာ္ Minarအုတ္ဂူဆီသြားမလို႔ေလ .. Hyungလိုက္မပို႔နဲ႔ေတာ့ အိမ္ကကားနဲ႔လာႀကိဳလိမ့္မယ္..ကြၽန္ေတာ့္ကားကို Hyungပဲ Hotelဆီေမာင္းသြားလိုက္ေတာ့ .. "
"ေအာ္..ေအး .. မနတ္က်ရင္ေရာ.."
"Hyungလာေခၚလိုက္ ..ရတယ္မလား"
"ရပါတယ္ .. ဒါဆို ငါလဲခုညေစာေစာနားပီ...ဂ႐ုစိုက္ျပန္အံုး"
BẠN ĐANG ĐỌC
Without Tomorrow City(မနတ္ျဖန္မ႐ွိေသာႏိုင္ငံ)
Fanfictionအခ်စ္ကိုဖံုးကြယ္ထားရတဲ့ သူစိမ္းႏွစ္ေယာက္အတြက္ကေတာ့ မနတ္ျဖန္တိုင္းက နာၾကင္ရသည္ေလ။ Sope .................................. [Unicode] အချစ်ကိုဖုံးကွယ်ထားရတဲ့ သူစိမ်းနှစ်ယောက်အတွက်ကတော့ မနတ်ဖြန်တိုင်းက နာကြင်ရသည်လေ။ Sope