"Min Yoongi!!! ခင္ဗ်ား....ထစမ္း..."
နာက်င္လြန္းလို္တစ္ညလံုးအိပ္မေပ်ာ္ေပမဲ့ မိုးလင္းခါနီးေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္ရံု႐ွိေသး အတင္းလႈပ္ႏိႈးေနတဲ့ Jung Hoseokေၾကာင့္ မ်က္လံုးဖြင့္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ဘာလဲ .. "
"ဒါဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ.. ဟမ္...ခင္ဗ်ားၾကံစည္ထားတာမလား... "
"ေမးရက္လိုက္တာ .. မင္းဘာမွမမွတ္မိေတာ့ဘူးလား"
"မမွတ္မိဘူး..ေအး..မမွတ္မိတာေကာင္းတယ္..ခင္ဗ်ားနဲ႔ပက္သက္ရင္အကုန္ေမ့လိုက္ခ်င္တာ .."
"ေမ့သြားရင္လဲ .. ဒီအတိုင္းေလးပဲထားလိုက္ပါေတာ့ .. ငါတို႔ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ၾကဘူးလို႔ မင္းသေဘာထားလိုက္"
ထိုအခါ ခ်စ္ရသူက ဆံပင္ေတကိုခပ္ၾကမ္းႀကမ္းထိုးဖြရင္း စိတ္ညစ္ညဴးဟန္ သက္ျပင္းေတအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်၏။
သူ႔အတြက္ေၾကာင့္နဲ႔ေတာ့ ေက်းဇူးျပဳပီး စိတ္မညစ္ပါနဲ႔လား။
"Shit! .. ခေလးမသိပါေစနဲ႔.."
ေအာ္..အဟား..ဟားဟား... Hoseokရယ္ .. လို႔သာစိတ္ထဲ နာနာက်င္က်င္ေခၚလိုက္မိေတာ့သည္။
"စိတ္ခ်ပါ .. Bohyungလံုးဝမသိေစရဘူး.."
"ေတာ္ေတာ္ျပသနာ႐ွာတာပဲ ခင္ဗ်ား"
"ဦး...ဟင့္"
ကုတင္ေပၚမွာအေျခအတင္ျဖစ္ေနၾကတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုအခန္းဝကေနရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ Bohyungက ခပ္တိုးတိုးေလးလွမ္းေခၚရင္း မ်က္ရည္က်ျပ၏။
အဲ့မ်က္ရည္ေတကိုေတာ့ေၾကာက္မိသား...။
တရားခံက သူပါလို႔ အစြပ္စြဲခံရဖို႔က်ိန္းေသေနပီမလား။
"ခေလး .. "
"ဦး ရက္စက္တယ္.. လုပ္ရက္လိုက္ၾကတာ..."
"မဟုပ္ဖူးေနာ္ခေလး ... ဒါေတအားလံုး Min Yoongiၾကံစည္ထားတာ .. ဦး ႐ွင္းျပမယ္ကြာ..."
Jung Hoseokက ကုတင္ေပၚကေျပးဆင္းရင္း Bohyungကိုေျပးဖတ္လိုက္သည္။
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Without Tomorrow City(မနတ္ျဖန္မ႐ွိေသာႏိုင္ငံ)
Hayran Kurguအခ်စ္ကိုဖံုးကြယ္ထားရတဲ့ သူစိမ္းႏွစ္ေယာက္အတြက္ကေတာ့ မနတ္ျဖန္တိုင္းက နာၾကင္ရသည္ေလ။ Sope .................................. [Unicode] အချစ်ကိုဖုံးကွယ်ထားရတဲ့ သူစိမ်းနှစ်ယောက်အတွက်ကတော့ မနတ်ဖြန်တိုင်းက နာကြင်ရသည်လေ။ Sope
