မိုးရြာပီးမွပူလာတဲ့ေနက မီးထေတာက္လုမတတ္ပူေလာင္လြန္းတယ္။
သို႔ေသာ္..သူကေတာ့ ပူဖို႔မစဥ္းစားမိေသး။
Jung Hoseokအင္က်ီအပြႀကီးကိုဝတ္ကာ ျခံထဲကေျမကြက္လပ္က်ယ္မွာ ႏွင္းဆီအပင္ေပါက္ေတကို စိုက္ဖို႔ တူးဆြေနရသည္။"ဟူး .. ေမာလိုက္တာ .. ေနကလဲအလင္းေရာင္ရရံုပဲလင္းေပးပီး မပူရင္ေကာင္းသား ..."
"ဘုက္!"
သူ႔မ်က္စိေ႐ွ႕ကိုက်လာတဲ့ေရသန္႔ဗူးေလးေၾကာင့္ ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Jung Hoseokက သူ့ကိုလက္ပိုက္ၾကည့္ေန၏။
"မေသေအာင္ဒီေရေလးနဲ႔အသက္ဆက္လိုက္ပါအံုး Min Yoongi"
"ေက်းဇူး....."
"ေက်းဇူးအတင္ခံခ်င္လို႔လုပ္ေပးတာမဟုပ္ဖူး. ေသသြားရင္မႏွိပ္စက္ရေတာ့မွာစိုးလို႔.."
ျပန္ေျပာခ်င္ေနတဲ့စကားလံုးေတကိုမ်ိဳသိပ္ရင္း လက္ထဲကေရဗူးကိုသာ ေမာ့ခ်လိုက္မိတယ္။
မင္းနဲ႔ပက္သက္သမ်ွနာက်င္စရာေတဒီေရနဲ႔အတူေျမာေစ။"ပန္းေတက အကုန္အနီခ်ည္းပဲလား..Jung Hoseok"
"အျခားဘာအေရာင္ေတျမင္ေနေသးလို႔လဲခင္ဗ်ားက"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္.. "
ေတြေဝျခင္းမ႐ွိဘဲ ေတာင္းပန္လိုက္တယ္ေနာ္။
မွားသည္ျဖစ္ေစ မမွားသည္ျဖစ္ေစ မင္းကိုခ်စ္တာမလို႔..။"Bohyungက အနီေရာင္ႀကိဳတ္တယ္ေလ .. ေနာက္ဆိုဒီအိမ္ကသူ႔အိမ္ျဖစ္လာေတာ့မွာဆိုေတာ့ သူႀကိဳတ္တာေလးေတနဲ႔ပဲ ျပည့္ေနေစခ်င္လို႔.."
"ေအာ္..."
ဘာမွမျဖစ္သလိုဟန္ေဆာင္ေကာင္းတတ္ခ်င္တယ္။
လိမ့္ခနဲက်သြားတဲ့မ်က္ရည္စေတက Jung Hoseokရဲ႕အိမ္စီးဖိနပ္ပါးတစ္ရံေပၚမွာ စိုစြတ္လို႔။
ကြဲသြားတဲ့ႏွလံုးသားကေတာ့ သူနင္းေျခစရာမလိုဘဲ အလိုလိုေၾကမြေနပီးသားပါပဲ။"ခင္ဗ်ားငိုေနတယ္ .. အဟက္.. ၾကည့္ရတာကန္႔လန္႔ႀကီးကြာ..အျမဲအေၾကာတင္းေနတဲ့ခင္ဗ်ားမ်က္ရည္ေတက ခုကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚမွာပါလား..."
VOUS LISEZ
Without Tomorrow City(မနတ္ျဖန္မ႐ွိေသာႏိုင္ငံ)
Fanfictionအခ်စ္ကိုဖံုးကြယ္ထားရတဲ့ သူစိမ္းႏွစ္ေယာက္အတြက္ကေတာ့ မနတ္ျဖန္တိုင္းက နာၾကင္ရသည္ေလ။ Sope .................................. [Unicode] အချစ်ကိုဖုံးကွယ်ထားရတဲ့ သူစိမ်းနှစ်ယောက်အတွက်ကတော့ မနတ်ဖြန်တိုင်းက နာကြင်ရသည်လေ။ Sope