"ဦး.."
"အင္း Bohyung ... "
အေတြးအေခၚစာအုပ္တစ္အုပ္ကိုထိုင္ဖတ္ေနတဲ့ ဦးက သူ႔ေခၚသံေၾကာင့္ စာအုပ္ကိုပိက္လိုက္ပီး ျပန္ၾကည့္လာသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ ညက် ဦးအခန္းထဲလာအိပ္မယ္ေလ.."
"ဦး အဆင္ေျပပါတယ္ .. Bohyungအိပ္ေယးပ်က္ေနပါ့
မယ္ .."
"ဦး တစ္ခုခုလိုရင္အနားမွာအဆင္သင့္႐ွိေနေပးခ်င္လို႔ပါ ..ခြင့္ျပဳေပးေနာ္ ဦး"
ဦး လက္ေမာင္းေတကိုခပ္ခြၽဲခြၽဲတြဲခိုရင္း ဆိုမိေတာ့ ဦးက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရီ၏။
ဦးရဲ႕ ပါးခ်ိဳင့္ေသးေသးေလးေတကို သူသိပ္သေဘာက်တာပဲ။
"သေဘာပါဗ်ာ .. ႀကိဳတ္သလိုသာလုပ္.. အကုန္ခြင့္ျပဳေပးထားတယ္..ဟုပ္ပီလား"
"အာ .. တကယ္ေနာ္ ဦး ... "
"တကယ္.."
သူ႔ဆႏၵမွန္သမ်ွကို ျဖည့္စည္းေပးတဲ့ ဦးက သူ႔အေပၚမ်ား သေဘာက်ေနသလားလို႔ ေတြးလိုက္မိေတာ့ ႐ူးမတတ္ေပ်ာ္မိသည္။
ဦးကို ႀကိတ္ခ်စ္ရတာ 3ႏွစ္နဲ႔1ရက္တိတိ႐ွိခဲ့ပီမို႔ .....။
"ဦး .. Yoongi hyungကဘယ္ေတာ့ျပန္မလဲဟင္"
"သူ မေပ်ာ္တဲ့အခ်ိန္ေပါ့...."
Yoongi hyungအေၾကာင္းေျပာလိုက္ထာနဲ႔ ဦးမ်က္ႏွာက သိသိသာသာႀကီးပ်က္ယြင္းသြားတတ္ထာ 3ႀကိမ္ထက္မနဲေတာ့။
"သူအိမ္ေျခရာမဲ့ဆိုတာကို ဦးယံုလား.."
"မ်က္စိနဲ႔ျမင္ေနရတာေတကိုသာ အမွန္တရားလို႔လက္ခံထားလိုက္ပါ Bohyung.. ေအးခ်မ္းပါတယ္"
"အမွန္တရားက အမွားႀကီးျဖစ္ေနခဲ့ရင္ နစ္နာသူက ဦးျဖစ္သြားမွာ စိုးရိမ္ရံုသက္သက္ပါ.."
"ဘာမွစိုးရိမ္စရာမလိုဘူး ... အခ်ိန္တန္ရင္ျပန္သြားမဲ့လူေတကို စိတ္ႏွစ္မထားတဲ့အတြက္ ဦး မွာနစ္နာတယ္ဆိုတာ႐ွိလာမွာမဟုပ္ဖူး..."
သူလိုခ်င္တဲ့ pointကိုေရာက္ခဲ့ၿပီ။
ဦး ရင္ထဲမွာ Yoongi hyungက႐ွိမေနခဲ့ဘူးကိုး။
STAI LEGGENDO
Without Tomorrow City(မနတ္ျဖန္မ႐ွိေသာႏိုင္ငံ)
Fanfictionအခ်စ္ကိုဖံုးကြယ္ထားရတဲ့ သူစိမ္းႏွစ္ေယာက္အတြက္ကေတာ့ မနတ္ျဖန္တိုင္းက နာၾကင္ရသည္ေလ။ Sope .................................. [Unicode] အချစ်ကိုဖုံးကွယ်ထားရတဲ့ သူစိမ်းနှစ်ယောက်အတွက်ကတော့ မနတ်ဖြန်တိုင်းက နာကြင်ရသည်လေ။ Sope
