Why me?

Hoofdstuk 1

"Kut wijf." "Lelijke eend." "Nerd." Roepen ze naar me terwijl ik uit de kring van de popu's om me heen probeer te komen. Telkens als ik tussen twee van ze door wil lopen houden ze me tegen en duwen me terug. Ze blijven maar schreeuwen naar me en het duwen word steeds erger. Als ik uiteindelijk op de grond val en ik niet op sta kijken ze me raar aan.

“Kom op nerd, sta op!” roep iemand. Ik denk dat het Dave is, hij is het ‘opperhoofd’ van de sukkels die mij dit aan doen. “Laat me met rust!” schreeuw ik terug terwijl de tranen over mijn wangen lopen. Maar ze stopten niet met schreeuwen naar me, zoals ik al had verwacht. Het werd nog veel erger. Ze begonnen me te schoppen en te slaan. Roerloos bleef ik liggen en liet het allemaal maar gebeuren, want uit ervaring weet ik dat tegen stribbelen geen nut heeft en het alleen maar leuker voor ze maakt.

“Watje, je durft niet eens je mond open te trekken tegen ons.” “Bange kip, of beter gezegd bange Zwaan!” Ze lachen allemaal om het grapje van waarschijnlijk Lucas, een van de meelopers die zichzelf nogal grappig vind. Ik voel de volgende schop in mijn buik en schreeuw het uit van de pijn. Tranen rollen over mijn wangen en de popu’s beginen steeds harder te lachen. Ik snap niet dat ze het leuk vinden om mij zo te martelen. Wat heb ik ze ooit misdaan?

Ik weet niet hoelang ik daar heb gelegen, huilend met een groep lachende kinderen om me heen in een zijstraatje, maar de popu’s zijn eindelijk weg gegaan. Ik blijf liggen. Ik heb te veel pijn om op te staan en de tranen blijven maar komen.

Dit zal allemaal wel heel verwarrend zijn, een meisje die word uitgescholden en mishandelt door een stel kinderen. Nou, dat is mijn leven. Ik ben Zwaan van der Wal. Ik heb blond golvend haar en groene ogen. Maar wat er net is gebeurd is niet de eerste keer dat zo iets gebeurd. Het gebeurd elke dag.

Het begon allemaal in de eerste klas van het gymnasium. Ik haalde allemaal negens en tienen, nu nog steeds trouwens. Eerst was het leuk en vonden al mijn klasgenoten het heel knap van me dat ik zulke hoge cijfers haalde.

Ik had 1 echte vriendin, Teddy. Ze is nog steeds mijn allerbeste vriendin en ze probeert me te steunen met alles wat er gebeurd. Ze is echt super! Maar even terug naar het verhaal.

Ik bleef maar tienen halen en kinderen werden jaloers, denk ik, want ze begonnen me een nerd te noemen. Eerst vond ik het ook wel grappig, maar het werd steeds erger. Niemand wilde meer een vriendin van me zijn of überhaupt naast me zitten in de klas, iedereen behalve Teddy.

Ze begonnen mijn schriften af te pakken en huiswerk over te schrijven en ze bleven me maar nerd noemen. Maar het bleef niet alleen bij me nerd noemen, ik kreeg nog veel meer andere namen, zoals: Lelijke eend, kut wijf en slet. Dit was allemaal in het eerste jaar op de middelbare school.

Ik hoopte dat het in het tweede jaar beter zou gaan, maar ik had het mis. De popu’s, de ‘populaire’ kinderen die ik de popu’s noem, gingen me achter na na schooltijd. Ik ga altijd op de fiets naar school dus mijn fiets heeft het zwaar gehad, en ik zelf ook. Meestal werd ik uitgescholden en in de struiken geduwd of van mijn fiets af geschopt, maar in tegenstelling tot nu was dat nog niets.

Elk jaar werd het gepest erger. Ik zit nu in het vierde van Gymnasium. Ik moet na dit jaar nog twee jaar op deze school doorbrengen. Ik moet er niet aan denken hoe erg het dan word.

Alles wat mij overkomt komt door 1 iemand, Dave. De meest arrogante popu van allemaal! Ik kan niet geloven dat ik hem eerst nog knap heb gevonden, maar zijn verschrikkelijk grote ego heeft alles verpest. Hij is de populairste van de popu's en hij was de eerste die mij een nerd noemde. Natuurlijk zijn er ook jongen die met hem mee lopen. Lucas en thomas zijn de meelopers, ze zijn bijna net zo irritant als Dave. Van de jongens zijn er nog andere popu’s, Tim, Noah en Tobias. Ze zijn irritant maar ze lachen meer mee met Dave, Lucas en Thomas en staan er een beetje omheen.

Elke popu heeft natuurlijk ook een vriendin, iedereen behalve Dave. Ze zitten ook allemaal bij mij in de klas.

De vriendin van Lucas heet Jade, zei is bij de meiden een soort ‘Dave’, ze is de meest irritante van het stel. Lucy is de vriendin van thomas, zij is de meeloper van Jade. Ik snap niet hoe Lucy het uit houd bij Jade, ze is de hele tijd aan het zeuren en commandeert Lucy altijd. Lucy leek me op het eerste gezicht en lief meisje maar ja, dat blijkt toch anders te zijn. De vriendinnen van Tim, Noah en Tobias zijn Kate, Lilly en Megan.

Al die meiden zijn verschrikkelijke tuttebellen. Ze hebben hun gezicht helemaal vol geplamuurd met duizenden lagen foundation en make-up en zo. Het ziet er niet uit. En als je soms dacht dat ze hun vriendjes een beetje zouden tegenhouden dan heb je het mis, ze doen net zo hard mee.

Ik heb natuurlijk ook nog veel andere kinderen in mijn klas maar die doen niet echt mee met het gepest, niet dat ze er iets aan doen of zo, ze laten de popu’s gewoon hun gang gaan.

Daar lig ik nu dan. Op de grond in een steegje te huilen van de pijn. Ik denk dat ik een rib gekneusd heb of zo iets. Het doet in ieder geval verschrikkelijk veel pijn.

Na een tijdje daar gelegen te hebben met de zekerheid dat de popu’s nu gezellig thuis zitten met een big smile weet ik de moet te vinden om op te staan en verder naar huis te fietsen. Gelukkig is het niet ver meer. Na een paar minuten fietsen gooi ik mijn fiets in de schuur. Ik heb echt geen zin om dat ding recht op neer te zetten.

Ik loop naar binnen waar mijn zus, Fenna, met haar vriendje Yari op de bank zit. Yari is super aardig en ik ben heel blij voor mijn zus. Ze is echt de beste zus die ik me maar kon wensen! Fenna en Yari zijn de enige mensen, buiten de mensen uit mijn klas dan, die van het gepest af weten. Ze steunen me zoveel ze kunnen en daar ben ik echt heel blij mee. Mijn ouders mogen er niets van af weten. Straks gaan ze naar school toe en gaan ze praten met mijn mentrix. Dat moet ik echt niet hebben! Want dan gaat mijn mentrix vast met de popu’s een gesprek voeren en dan word het gepest alleen nog maar erger. Dat wil ik niet, het is al erg genoeg!

Mijn zus en Yari kijken op als ze me horen aankomen. Toen ik de kamer in kwam lopen schrikken ze. “Zwaan, wat is er met je gebeurd!”

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Heei lezers!

Dit was mijn eerste hoofdstuk van mijn eerste boek! Ik vond het echt echt super leuk om te schrijven en ik hoop dat het ook een mooi boek word om te lezen! Sorry als er spellingsfouten in het boek zitten. Comment wat je van het boek vind! Ik probeer snel weer te komen met een update.

-XXX- Lynn