I'm here alone in the park. Watching the sunset. My tears started to flow as I remembered someone. I hope he's happy right now. Hope he's doing fine. But can't help but to cry as our memories are flashing back to my mind. I just can't accept it.
"Hoy panget! Bilisan mo mag ayos late na tayo!" Hay eto nanaman yung bumganga niyang parang machine gun. Bunganga ng bunganga.
"Oo teka lang! Napaka atat mo 2 hours pa bago mag simula klase gago!" Sigaw ko sakanya habang nag susuklay ako dito sa kuwarto ko. Siya naman nasa tabi ng pinto.
"Ang lakas lakas ng boses mo nasa iisang kwarto lang tayo! Wala naman ako sa kabilang bundok!"
"And tagal mo kase e! Ako na nga jan!" Wala na akong magawa ng kinuha niya sakin ang suklay ay sinuklayan ako.
Ng matapos niya akong suklayan at tuyo na ang buhok ko . Ay siya na nag tali nito.
"Alam mo Drake mag ladlad kana. Tanggap naman kita e. Daig mo pa ako mag tali ng buhok." Bigla naman niya akong binatukan.
"Siraulo ka talaga! Anong mag ladlad! Lalaki ako! Kaya lang ako natuto kase paling paling ka mag tali! Kababae mong tao hindi marunong. "At ayon inirapan ako. Bakit kase ayaw pa umamin hmp.
I have a bestfriend he's Drake.
Ilang taon na kaming mag bestfriend. Kahit madalas mag away hindi pa din kami nag kakahiwalay. Parang magka dikit na yung pusod namin. Kahit lagi niya akong bjnabatukan at sinisigawan.
Sanay na akong sa mala machine gun niyang bungaga. Daig pa si mama.
"Panget libre mo akong fries!" Buti nalang nasa mood siya kaya binilhan niya ako ng fries. Hapon na at tapos na ang klase namin. Kaya napag pasyahan namin na pumunta dito sa park.
"Panget wala ka bang papakilala sa'kin na nililigawan mo?" Tanong ko sakanya habang kumakain.
"Wala e. Ayaw nila sa pogi HAHAHAHA!"Ang hangin.
"Jusq ang yabang! Baka kapag naka hanap ka na makalimutan mo ako. Na may bestfriend kang sobrang ganda!"
"Sino sa atin ngayon ang mahangin diyan! HAHAHA!"
"Eh ikaw wala ba? Kailangan mag daan muna sa'kin 'yan para makilatis ko."
Doon ako napa tigil sa pag kain ng fries . Dahil alam ko ang sagot sa tanong na yon ay hindi. Hindi kami pwede ng gusto ko. Dahil alam komg walang kasukli ang pag mamahal ko. Na hanggang pag kakaibigan lang ang kaya niyang ibigay.
"A-a wala e sakit lang sa ulo yon HAHAHAHA!" Natapos na kaming kumain at nag lalakad kami .
Hindi mag tagal ay parang nahihilo ko. Naninikip din ang dibdib ko.
Hindi ko namalayan na bumagsak na ako. Ang huli kong matinig ay ang pag tawag niyq ng pangalan ko.
"Nathaline! Gumising ka! Dadalhin kita sa Hospital!" At tuluyan na akong nawalan ng ulirat.
Unti-unti kong iminulat ang mata ko. Puting kisame agad ang bumungad sa'kin.
Maayos na ako ngayon at natignan na ng Doctor. Andito lahat ang pamilya ko. Ngunit may hinahanap ako.
Kahit hirap pa ay pinilit kong umupo at mag salita.
"M-ma a-asan si Drake? B-bakit wala siya dito?" Hindi siya maka tingin sa'kin. Anong meron?
"A-a Nat siguro mag pahinga ka muna. Hindi pa kaya ng katawan mo at ilang linggo ka din naka confined." Kahit labag sa loob ay pinilit kong matulog.
Ilang araw ng hindi dumadalaw si Drake. Ayaw naman ako sagutin ni mama. Kaya susubukan ko ulit ngayon.
"Mama asan ba kase si Drake? Bakit hindi niya ako dinadalaw?"
"Nat w-wala na siya anak." Kahit hindi ko maintindihan ay kusang bumuhos ang mga luha ko. Paano?
"T-teka m-mama paanong w-wala? Diba kasama ko siya non?"
"Anak wala na si Drake. Patay na siya."
Nang marinig ko yon ay kusa na akong napa upo sa sahig ilang minuto akong tulala. Hindi pa lahat pumapasok sa utak ko. Napa hagulgol ako ng mapag tanto ang lahat.
Araw-araw akong nag luluksa. Hindi ko matanggap ang nangyari.
Ayaw ko paniwalaan. Ngunit ang katawan na niya ang patunay. Iniwan na nga niya ako ng tuluyan.
Wala na si Drake. Wala na ang bestfriend ko.
—
Hindi ko alam kung naka ilang beses na akong nag punas ng luha ko. 2 years had passed pero andito pa rin yung sakit. Andito pa rin yung kagustuhan na sana bumalik siya. Na sana andito siya para masabi ko yung nararamdaman ko.
Mahal ko si Drake. Mahal na mahal.
Kaya sobra ang pag luluksa ko dahil iniwan niya ako ng hindi ko nasasabi na mahal ko siya.
Iniwan niya ako para maisalba ang buhay ko. He sacrificed his life for the sake of my life. I have a problem with my heart. He sacrificed his own life just give his heart for me.
Ginawa niya yon para mabuhay ako at matupad ang pangarap ko. Hindi manlang niya tinanong kung sang ayon ako.
Paano ako mabubuhay kung sng kinukuhan ko ng lakas ay wala na?
Kaya I promise to myself. Na kahit na anong mangyari ay aalagaan ko itong puso ko. Hindi ko sasayangin ang pangalawa kong buhay. Hindi ko sasayangin ang pag sasakripisyo ni Drake. Aalagaan ko ito dahil ito nalang ang iniwan sa akin ni Drake.
In those years had passed everyday I wrote a letter for him. Hindi ako nakakalimot. Lagi siyang andito sa puso ko. At dadalhin ko siya taon man ang lumipas. Mananatili siya sa puso at isipan ko.
—end
