Chapter 1

2.5K 47 8
                                    

I was as ugly inside as I was outside

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

I was as ugly inside as I was outside.


Iyon siguro ang dahilan kung bakit hindi man lang ako umiyak sa burol ni Tita Alicia. Alam kong ganon ang tingin sa akin ng mga tao ngayon lalo na ang mga kaibigan niya. Nakikita ko kung paano nila ako tingnan. Nasa mga mata nila ang pagkadisgusto at galit na nararamdaman para sa akin.


Tita Alicia had been diagnosed with a brain tumor only five months ago. It had been stage five, and there had been nothing they could have done.


Marami ang dumadaan sa bahay noong araw na iyon para makibalita dahil kilalang pamilya sila tito Henry sa kanilang lugar. Nasabihan din ako na kung pwede ay wag akong magpakita sa mga tao dahil ikakagalit daw ito ni Mrs. Miranda.


Mabuti na lamang at nandiyan si Mr. Miranda para sabihin sa akin na dumiretso ako sa kwarto ko sa tuwing uuwi ako galing school, ngunit nandoon pa rin ang pagkadismaya ko dahil alam kong hindi rin niya ako gusto.


I'd waited until I was sure they were asleep most nights to sneak downstairs and fix me something to eat for dinner. The endless supply of food had made it easy.


When she had finally taken her last breath, the nurse had come and knocked on my door to inform me. I had been asked to call tito Henry from his office and have him come home.


Wala akong naramdaman na kahit na ano nang marinig ko ang balita tungkol sa pagkamatay niya.


I'd realized then that she had been right all those years. I was evil. Only someone truly evil could be so indifferent to death.


Fifty-four years old lamang si Tita Alicia. Pero bigla ko ring naisip na mas matanda pa rin siyang namatay kumpara sa nanay ko noon- twenty years old lamang siya.


But, that was all behind me now. That life was over and I need to get over them. They were all in my past.


Sa ngayon ay nakatayo na ako sa labas ng apartment building na nahanap sa akin ni tito Henry dito sa Manila. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na ito na ang bago kong titirhan. Hindi ito kagaya ng dati kong tinirhan at marami rin akong mga mapapait na karanasan na ayaw ko ng alalahanin.


I would have a new life here. One where I could sit and write my stories and attend college.


Alam ko naman na gusto na akong paalisin ni Tito Henry sa bahay nila. And I was actually thankful for that because I needed a way to be free from that place.

Addicted To You (MAYHEM #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon