Gangster. (Discontinued)

Chapter 13: Charles' Misunderstanding

"I'm home~!" I announced as I opened the tall front doors of my house. Nginitian ko ang ilang maids na napatingin sa akin. "Good evening, people!"

My father, who was lounging in the living room, looked up from his tablet and sent me a surprised look.

"Dad! I didn't know you're home."Bati ko sakanya at lumapit para yumakap. We're equally surprised right now, dahil minsan ko lang siya maabutan dito sa bahay. I'm not sure why he looked so shocked though.

"Well, maaga kong naasikaso ang ilang bagay sa office." He briefly explained, before eyeing me suspiciously. "You look quite happy. Did something happen?"

I felt my smile falter at the look he gave me. Ayan na naman. Siguro iniisip niya may ginawa akong kalokohan kaya masaya ako ngayon.

My parents always saw me as a disappointment. Dapat sanay na ako, pero bakit masakit pa rin?

"I just met up with a friend." I smiled faintly. Tumaas naman ang kilay niya sa sagot ko pero hindi na siya nag comment. He went back to his tablet and I went to my room.

Pero bago pa ako makapasok sa loob ng kwarto ay hinarang ako ni Ate Myrna. "Young master. Dumating ang delivery na ito kanina, order niyo daw online."

I took the package from her, but before I could enter my room, nagsalita ulit siya. "Young master, okay lang ba kayo?"

Nagtaka naman ako sa tanong niya. I turned to look at her. "Opo naman, bakit?"

The elderly woman averted her eyes from my gaze, looking around the hallway. "Hindi naman sa nagingialam ako, pero nabalitaan ko kasing muntik na raw kayong masagasaan kanina."

"Ah!" Natawa ako sa sinabi niya dahil naalala ko na naman si Rilliane. "Ayos lang po ako, binibiro lang po ako ng kaibigan ko. Sinundo kasi nila ako kanina."

"Yung kaibigan na kasama niyo buong araw..." Tumingin siya sa akin at ngumiti ng konti. "Si Elise ba?"

My eyes widened at her question. "Paano niyo po nalaman?" Shit. Did someone recognize her? Delikado'yon. They're not supposed to recognize Rilliane as Elise! Baka anong mangyari pag nalaman ni Rilliane na may nakakilala--

"Nakangiti ka kasi, young master."

Napatigil ako sa mga salitang lumabas sa bibig niya. Nakangiti kasi ako? That tells her that I was with Rilliane? Um... what? I don't get it. "Ano pong ibig niyong sabihin?"

"Minsan ka lang naman kasi umuwi ng nakangiti, young master. Minsan kalang din talagang ngumiti."Paliwanag niya. I felt warm as she smiled at me like how a mother would. Ni minsan hindi ako nanginitian ng sarili kong ina ng ganito. "Kapag may magandang nangyari sa eskwelahan, kapag nangako ang mga magulang mo na uuwi sila ng maaga..."

Ngumiti siya sa akin ng nagpapahiwatig. "At nang inuwi mo si Elise dito."

It took me a whole minute to realize what she meant. Naramdaman kong uminit ang tenga ko nang magsink-in sa utak ko ang ibig niyang sabihin. Did she... did she thought I like Elise? Gusto kong itago ang mukha ko. This is embarassing.

I tried to keep a straight face as I fought back the blush trying to creep unto my cheeks.

"Ate Myrna, wala po akong gusto kay Elise."

"Wala naman akong sinabi, young master."

Ah.

Wala nga siyang sinabi.

Natahimik kami ng ilang segundo at nakatitig lang ako sa sahig habang may maliit na ngiti sa mukha ni Ate Myrna. Sinabi ko'yon para maiba ko ang iniisip niya, pero mukhang lumala pa ata ang sitwasyon. I sounded guilty and defensive. I reached out for the doorknob as I felt my cheeks getting hotter.