Aradan dört gün geçmişti. Sonunda Mehmet Ustanın yerine gelmiştim ama gücüm tükenmişti. Hamurumu toparlamakta zorlanıyordum. Küflenmeye bile başlamıştım sanki. O kadar iğrençtim. Eğer halimi görseydiniz bir daha lahmacun yemek istemezdiniz.
Ben: Sonunda! Umarım bana yardım edersin baba... Yoksa öleceğim!!!
Son gücümü toparlayıp mutfağa girdim ve Mehmet Ustayı ,babamı, buldum. Ne diyecektim ona? Bu arada lahmacunların konuşabildiğini babam tabiki de biliyor! Çünkü bizi bu hayata o getiriyor. Sorun, bana yüz verecek miydi? Hayallerimi babama söylemiştim ve bunun benim için kötü olcağını söylemişti...
Eskiden
Ben: Baba, bizi neden dünyaya getirdin?
Babam: Nasıl yani?
Ben: Bizim amacımız ne?
Babam: Sen bir lahmacunsun. İnsanların karnını doyurmak ve onların damak zevkine tat katmak için varsın.
Ben: Ne yani bu kadar mı?
Babam: Ne bekliyordun ya? Sakın eşşeklik etmeye kalkma hamurunu yırtarım hee! Yoldan şaşma oğul.
Ben: Hayır baba! Ben bunu istemiyorum! Kardeşlerimin yanına koyma beni!
Babam: Uzatma!
Ben: Babaaa!!!
Eskiden bitti
Umarım beni görünce kızmaz...
Ben: Baba...
Babam: Kim seslendi? Yoksa...
Beni fark etmişti. Göz gözeydik. Nedense bana hiç sinirli bakmıyordu. Daha çok şaşırmıştı?
Babam: Oğul!!
Beni hemen ellerinin üstüne almıştı ve hamurumu görünce bir anda yüzündeki şaşkınlık üzüntüye bürünmüştü.
Babam: Hamurun?! Kıyman?! Ne oldun sen?! Seni hemen tazeleyelim.
Ben: Çok üzgünüm baba... Ben ben...
Babam: Tamam tamam... Konuşup kendini yorma. Sadece biraz sakinleş artık iyi olacaksın.
Kafamı onaylar biçimde salladım ve gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lahmacun İmparatorluğu
Random(Tamamlandı) Her şey kurye tam beni götürecekken kaçmamla başladı. Diğer lahmacunlar gibi kendimi insanlara neden teslim edeyim ki?! Ben onların önderliğini yapacaktım, bağımsızlığımızı kazanacaktım! İşte bu da benim hikayem.
