Uyandığımda babam siparişleri yetiştirmeye çalışıyordu. Kendime baktığımda ise hamurumun yenilendiğini gördüm. Artık hareket edebilirdim.
Yarım saat öylece oturarak babamın işlerini halletmesini bekledim. Sonra konuşmaya başladık.
Ben: Çok teşekkür ederim baba. Eskisi kadar güzel olmuş hamurum.
Babam: Ee, benim işim bu. Herhalde hayalinden vaz geçmişsindir.
Ben: Özür dilerim baba ama hala vaz geçmedim!
Babam: Seni kırmak istemem ama oğlum, sen bir lahmacunsun. İmparatorluk biraz fazla değil mi senin için?
Ben: Ben sadece İstanbul'u istiyorum çok şey değil ki!
Babam kahkaha attı. Gerçekten kalbimi kırıyordu. Ama sanırım gerçekler bunlar.
Babam: İstanbul bile senin ele geçiremeyeceğin kadar büyük. Tam olarak olmasa da hayali gerçekleştirebilirim.
Ben: Na-nasıl?!
Ne yani?! O kadar imkansız dedi ve şimdi yardım mı edecek? Babamı anlayamıyorum.
Babam: Sen şimdi biraz dışarda gezin ama çok uzaklara gitme sonra buraya gel. Yaklaşık dört saat sonra burada ol.
Ben: P-peki.
Anlam verememiştim ama ne yapacağını çok merak ediyordum. Hemen zıplayarak aşağı indim ve dükkandan dışarı çıktım. Hava çok güzeldi. Sanki güneş bana gülümsüyordu. İnsanları takmadan zıplayarak geziniyordum. İçimden bir ses bugünün harika olacağını söylüyor!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lahmacun İmparatorluğu
De Todo(Tamamlandı) Her şey kurye tam beni götürecekken kaçmamla başladı. Diğer lahmacunlar gibi kendimi insanlara neden teslim edeyim ki?! Ben onların önderliğini yapacaktım, bağımsızlığımızı kazanacaktım! İşte bu da benim hikayem.
