Multimediada Su'nun ailesinin kaza yaptığı yer.
3 yıl önce/15 Ağustus 2011
Eylül.
"Çok suskunsun Eylül.Ve sıkıcı."dedikten sonra Mert, sigarasının dumanını yüzüme üfledi.Tiksiniyordum.
"Seni eğlendirmem mi gerek?"dedim umursamazca.Yüzünü çevirip bana baktı.Yüzüme düşen bir tutam saçı kulağımın arkasına attı.
"Kardeşim olman saçmalık."dedi."Üvey!"diye vurgu yaptım.Sigarasını söndürmek için etrafına bakındı.En sonunda eliyle bileğimi kavradı ve bileğime yaklaştırıp söndürdü.Acıyordu ve tarifsiz bir his bırakmıştı.Ama acı çekmemi seviyordu.Sakin kalmaya çalışıp yüzüne baktım.Alt dudağımı dişledim.Sakince ayağa kalktı ve kolumdan sıkıca tutup benide kaldırdı.
"Eve git."dedi.Yine benden sıkılıp başkalarına acı mı verecekti.Sessizce yürümeye başladım.Tahminen o da ters yöne yürüyordu.Köşeyi döndüğümde Sinan'ı gördüm.Elinde küçük bir poşetle beni bekliyordu.Hızla ona doğru koştum.Hemen bana sıkıca sarıldı.Beni tüm yaşadıklarıma karşı seven tek insandı.
"Bebeğim.."dedi."Sana zarar verdi mi?".Ondan ayrılıp başımı hayır anlamında salladım.Elinde ki poşeti bana uzattı.Hızlıca açıp içine baktım.Ucunda küçük bir kalbin yarısı olan bir kolye vardı.Hayatımda aldığım en güzel hediyeydi.
"Si-Sinan, bu çok güzel!"dedim.Anahtarlığını çıkardı.Kolyemin ucunda ki kalbin diğer yarısı ondaydı.Mutluluktan ve heyecandan ne yapacağımı şaşırmıştım.İlerden gelen Ateş abimi gördüm.Sinan'ı yanağından öpüp abimin yanına koştum.Kolyeyi sımsıkı tutuyordum.
"Merhaba prenses!"dedi.
"Merhaba abi!"dedim.Mutluluktan göbek atabilirdim.
°°°
Yemek boyunca kimse konuşmadı.Mert yoktu.Yemeğimi bitirdiğim sırada babamın telefonu çaldı.
"Mert?!"
".."kahretsin Mert'i duyamıyordum.
"Ne!Nasıl becerdin?!"diye bağırarak babam ayağa fırladı.Annem'in umrunda bile değildi.Saçmalıktı.Her ne kadar aranız iyi olmasa da merak etmemek saçma değil mi?Ateş abim de sanki olayı öğrenmiş gibi ayağa fırladı.Yapmayın beni burda annemle bırakmayın! Bu kadın ben ölsem de umursamazdı.Hızlıca kalkıp odama çıktım ve kendimi yatağa attım.Kolyeme bakmaya başladım.Çok güzeldi.Anlamlı da.
°°°
Saatin kaç olduğunu bilmeden kalktım.Aşağıdan abim Ateş'in bağırması geliyordu.Pıtı pıtı aşağı inip dinlemeye başladım.
"Babanın bok gibi olan parasına mı güveniyorsun?"diye gürledi Ateş.
"Bilerek mi yaptım ha? Alkol almıştım ve bir kızı becermiş ordan dönüyordum."dedi Mert.Abim Ateş hızlıca çıkınca göz göze geldik ve dırırırım.
"Eylül?"dedi.
"Ne oldu abi?"dedim.Açıkçası içerde ki piç herşeyi yapardı.
"Bilmene gerek yok-"derken sòzünü kestim.Hey, ben burda saydam mıyım?
"Gerek var yeter takın beni!"dedim.
"Üvey abin bir katil!Bu yeterli mi? Yüksek alkol nedeniyle iki kişini ölümüne neden oldu."dedi ve sinirle gitti.Katil miydi? Üvey
Abim?
°°°
Ateş
20 Kasım 2011
Tüm güzelliği ile karşımdaydı.Bu kız nasıl deli olabilirdi.O, bir deli olamayacak kadar güzeldi.Akıl hastanesine kapatılması da saçmalıktı.Saatlerce oturup onu izleyebilirdim.Kamerayı sessizce açıp bir kaç fotoğrafını çektim.Tamam, bu sapıkçaydı ama bu kız insanı kendine bağlıyordu.Ya da beni?Tamam daha ònce ki tanışmamız bir fiyaskoydu.Sadece Merhaba ve defol! gibi bir diyaloğumuz geçmişti.Evet, anne ve babasını kaybeden biri için ne beklersiniz ki? Cidden bu kızı bu saçma hastaneye yatıran benim malak Üvey kardeşimdi.Sırf şu alkole olan bağlılığı belki de beni sevdiğim kızdan ayıracaktı ama ne olursa olsun anne babasının ölümüne üvey kardeşimin yol açtığını ona söylemeyeceğim.
°°°
Su
15 Ağustos 2011
Annem ve babam şu anda kapıdan dışarıya adımlarını attılar.İş yemeği gibi bir şeye katılacaklarmış.Neyse onlar arabaya binip gözden kayboldukları anda abim Cihan telefonunu sehpanın üstünden aldı ve benim tanıdığım ve tanımadığım birçok arkadaşına bu gece bizim evde parti olduğuyla ilgili toplu mesaj gönderdi.
"Peki annemler eve döndüğünde onlara ne diyeceğiz abi " diye sordum.
"Su, sen merak etme annemler döndüğünde biz evi çoktan toplamış olacağız.Eğer toplamamış olursak bütün suç benim." dedi abim sesinde teşvik eden bir tonla.
Benim yaptığım ise "Peki."diye mırıldanmak oldu.
3,5 saat sonra
"Bora çoktan uyudu.Benim de uykum var ama anne ve babamıza ne oldu çok merak ediyorum." diye bağırdım salona doğru.Abim salonu ben ise mutfağı toplamakla meşguldük.
Abim de bu sefer mutfağa doğru bağırarak " Merak etme sen Su yoldadırlar,birazdan kapıyı çalarlar." diye cevap verdi.Tam o sırada kapı çaldı.Sanırım endişelerim boşunaymış.Şimdi az önceki cümleyi geri alıyorum çünkü endişelenmekte haklıymışım.Melike Teyze ağlamaktan kıpkırmızı olmuş gözlerle içeri girdi ve direk bir koluyla bana diğer koluyla Cihan'a sarıldı ve:
"Sizler artık bana emanetsiniz."dedi.İşte kesin bir şeyler oldu derken Melike Teyze ailemizin bir trafik kazasında öldüğüyle ilgili konuşmaya başladı.Oysa ben "...üzgünüm ama onları kurtaramadılar."sözlerinden sonrasını dinlememiştim.Sadece yere diz çöktüm ve ellerimle kulaklarımı kapattım.Ama Melike Teyzenin sözleri beynimde yankılanıyordu.Ben bunun bir kabus olduğunu düşünüyordum bu yüzden de sessizce "Uyan" diye mırıldanıyordum.Fakat bir süre sonra acı gerçek artık tam önümde duruyordu.Bu sefer ise önce sessizce "Lütfen,lütfen bunu yaşamak istemiyorum."diye mırıldanmaya başladım.Bunun da işe yaramadığını görünce artık tek bir çarem kaldığını düşündüm.Onların yanına gitmek.İçim bu istekle yanıp tutuşurken doğruca balkona koştum.Aklıma ilk gelen yöntem buydu.Daha abimler ne olduğunu anlamaya çalışırken ben bacaklarımı balkonun demirinden sallandırmaya başlamıştım.Ne yapacağımı anlayan abim yanıma geldi.
"Su amacın ne senin zaten anne babamız öldü bir de sana bir şey olursa biz neyapacağız ha?"diye sordu.Ben ise onun sorusunu cevapsız bırakıp aklımdan geçenleri söyledim.
"Hani partiden önce annemler dönünce ne olucağını sormuştum ya.Dönmediler peki şimdi ne olacak?"
"Ne mi olacak önce sen oradan kalkacaksın ve sonra hep beraber üstesinden geleceğiz."
"Üzgünün ama ben yapamam ben ailemin yanına gitmek istiyorum.Lütfen beni affedin ama bu acıyla yaşamak istemiyorum."dedim ve kendimi boşluğa bırakacağım sırada abim beni yakaladı ve bana sarıldı.Ben bu olanlara katlanabilecek gibi değilim.Birinin bağırması bile beni ağlatırken ben buna katlanamam.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeniden °düzenleniyor°
ChickLit"Seni kaybettim sandım.."dedim,deli gibi ağlıyordum.O güven verici bir şekilde bana sarıldı. "Seni asla bırakmam demedim mi ben?"diye sordu. Başımı salladım ve onun 2 yıl geçsede değişmeyen güven verici kollarına kendimi attım. ∞ Tüm gerçeğin bu olm...
