Chapter 23: Breakup

5.2K 122 15
                                    

Monika Pov

Hindi nako sumama sa loob at pinapasok na si Kate, I know marami syang gustong sabihin kay Cindy at hindi nya masasabi yun kapag nasa tabi nya ko.

Maya maya'y lumabas naman sila Rubini galing sa room ni Cindy at medyo nagulat pa ito ng makita ako.

"Ma'am Monika bakit hindi po kayo pumasok sa loob?" Tanong ni Rubini sakin.

"Can I talk to you?" I said to Rubini

Sumenyas naman sya kila Pim na umalis muna kaya sumunod naman ang mga ito,
Umupo sa tabi ko si Rubini at tumingin sakin with her worried face.

"Alam nyo po diba? Yung about sa feelings ni Cindy kay Ma'am Kate?" Tanong nito sa akin.

"Yeah, nadinig ko kayo sa restroom kahapon na nag uusap ni Cindy kahit wala kayong minention na name, I know na si Kate ang pinag uusapan nyo na mahal ni Cindy but I guess the feelings is mutual" tumingin naman sa akin si Rubini na nagtataka

"You know what, nung dumating ako ulit dito sa pinas at nagturo sa school na pinagtuturuan din ni Kate, I know na may feelings na si Kate kay Cindy pero hindi lang nya maamin sa sarili nya, Yung mga tingin nya kay Cindy alam na alam ko yun dahil ganun din sya tumingin sa akin noon. But don't worry hindi ako galit kay Cindy" I said at ngumiti ng totoo sa kanya.

"But you love Ma'am Kate right?" She asked.

"Yes, I love her so much kaya gusto kong maging masaya sya bago ko umalis dito sa pinas" yes aalis nako ulit at babalik na ng states dahil binigyan lang ako ng doctor ko Ng 3 months after nun kailangan ko na bumalik sa pag gagamot gusto ko lang talaga na makita si Kate at humingi ng tawad sakanya kaya bumalik ako dito. suwerte ko nga dahil naging kami ulit pero ngayon papalayain kona sya kahit ayoko pang kumawala sa kanya.

"Aalis ka?!" Takang tanong ni Rubini

"Yes, babalik nako sa state dahil 3 months lang talaga ko dito sa pinas at babalik nako dun para ituloy ang paggagamot ko" kumunot ang noo nito.

"Anong pag gagamot? May sakit kaba?" Tanong nito na parang sinusuri ako at halata ang pag aalala sa kanyang muka.

"Yes, I have a cancer" nanlaki ang mata nito at hindi makapag salita napansin ko din Ang pangingilid ng luha nito.

"You see this shiny hair?" Turo ko sa buhok ko "This is fake" I said at tumawa

Pero yumuko lang ito at tumulo na yung luha sa mga mata nya kaya nalungkot naman ako bigla.

"Babalik ka diba?" She asked at tumingin sa akin.

"Maybe? Kapag kinaya ko pa ang sakit ko but don't worry kahit Wala nako bibisitahin parin Kita" I said at tumawa ulit pero lalo patong umiyak.

"Hey, I'm just joking, I'm sure 100% gagaling ako, magaling ang doctor ko sa state" pagpapagaan ko ng loob nya.

Diko Alam na umiiyak din pala ang isang Rubini madalas ang nakikita ko sa kanya yung mukang laging seryoso at parang Hindi mo pwedeng makausap, and I'm happy Kasi kahit ngayon ko lang sya nakausap ng ganito ay komportable na sya sakin at alam kong sincere yung concern na pinapakita nya sakin ngayon. I'm glad I met her

"Hihintayin Kita ah" she said, diko alam pero sa sinabi nya nayun parang bigla akong nagkaroon ng lakas na loob para magpagaling pa Lalo.

My Teacher is My BodyguardTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon