"A-aray"
"Let go of her" malamig na tugon ng humila sa akin
"Why would I?"
"Aray! Ano ba, nasasaktan ako" buti nalang binitawan din nila ako.
"Sorry" sabay na sabi nila
"Let's go" aakmang hihilain naman ako ni Xavier pero umatras kaagad ako
"No! She's coming with me"
"Stop it Leo!"
"Why would I?"
"Ow! Wow now you're using my word with me ha!"
"Well" sabay ngiti ni Leo ng nakakaloko
"Where are you going?" sabay nilang tanong pero di ko sila nilingon
"Hey!"
"Amara!"
"Don't imitate me Leo!"
"I don't imitate you!"
"Amara!" sabay na sigaw nila ulit buti nalang di masyadong marami ang tao sa parking lot.
"Ano ba?!" hinarap ko silang dalawa
"Come with me" sabay nilang sambit at tumitig ng galit sa isa't isa
"Ha? Ano sabi niyo? Come with me? B-bakit?"Di sila sumagot
" I-ikaw! "turo ko kay Xavier " Bakit anong pinaplano mo ha? P-para ako naman ang pag-iinitan at pag-initan pa ni Emily? Yan ba yung gusto mo? Well, Ha. Ha. Ha. Ha. Di porket famous ka sasama ako sayo"nakita kong ngumisi si Leo at si Xavier naman nakakatitig lang sa akin na walang emosyon, kung naaalala niya lang ako alam kong masasaktan siya sasabihin ko pero hindi naman e, kasi hindi niya din naman ako naaalala.
"Ikaw din!" turo ko kay Leo lumaki yung mata niya nabigla ata akala niya siguro sakaniya ako sasama "Bakit gusto mong sasama ako sayo? May pinaplano ka din ba?"
"Wala, I just want the best for you" diritsong sagot niya
"You want the best for her? Really? " tanong ni Xavier sakaniya
"Yes" may edudugtong pa sana si Leo pero gusto ko nang matapos tong kalokohan nila ako lang din naman ang masasaktan sa mga katagang lalabas sasabihin nila lalo na si Xavier.
"Stop" malumanay na sambit ko
"Please lang, tumigil na kayo"
"A-aray" biglang hawak ni Xavier sa ulo niya
"Man? Are you ok?" biglang tanong ni Leo, di ko alam pero kinabahan di ako
"HaHAHAH joke lang" pekeng tawa niya
"Tch then its not a good joke man"
"Wag niyo na akong susundan, uuwi na ako kaya sana kayo rin. Please lang" nakatalikod na sambit ko at umpisang naglakad palayo, ayaw ko na makita o malaman nila na naiiyak ako.
Di ko na malayan nandito na pala ako sa labas ng gate bitbit ang bag ko.
"Amara" bumaba si Kuya sa sasakyan
"K-kuya" umpisang tumulo ulit ang nga luha galing saking mata
"Let's go" sumunod din ako sakaniya at pumasok sa sasakyan at humahagolgol ng iyak di nang nag-abala si Kuya sa pagtanong sakin dahil alam niyang mas umiyak pa ako kung tatanongin niya ko kung anong nangyari.
"Nandito na tayo" nilibot ko ang paningin ko nandito kami sa parang pribadong paliparan ng helikopter dahil di naman siya ganoon kalaki at kalapad para sa eroplano. Nilingon ako ni Kuya nauna na siya sa akin.
"Hindi kita e uuwi sa ganyang lagay" tumakbo ako sakaniya, niyakap siya ng mahigpit at humahagolgol ulit.
"Iiyak mo lang"
"K-kuya?"
"Hmmm?" sabay himas niya sa buhok ko para patahanin.
"Kilala pa ba ako ni Xavier?"
"HAHAHAHA sabi ko na ngaba siya ang dahilan"
"Kuya!" sabay alis ko sa pagkayakap
"AHHAHAHA ano?"
"Tinatawanan mo ko" sagot ko na parang batang nagtatampo
"Oh, diba di kana umiyak. Kita ko tong puting polo ko" sabay turo niya sa polo niya "Kanina ang puti nito tapos walang gusot"
"Kuya naman"
"Ano?"
"Kilala pa ba ako ni Xavier?"
"Hmmm" pinagpagan niya ang semento o daanan at umupo kaya ganun din yung ginawa ko
"Sasabihin nalang natin na, He's mind forget about you, but he's heart doesn't." puno ng kuryusidad ko siyang tinignan
"Li'ka lapit ka dito" turo niya sa tabi niya kaya umusog ako
Malapit na ang pag lubog ng araw
"Tignan mo yang araw lumulubog-- lumilitaw. Dapat ganun din tayong tao, dapat ganun ka" tingin niya sa akin at tumingin uli sa paglubog na araw "Sa tuwing madadapa, kailangan mong tumayo dahil may ginagampanan at purpose ka . Ok?"
Tumango naman ako
"Tara na, baka gabihin pa tayo malilintikan ako kina mama HAHAHAHA"
"Love you kuya"
"Suuuss HAHAHAHA tara na" sabay akbay niya sakin
"Maghilamos ka muna, para kang bata na iniwan" inirapan ko lang siya sabay kuha ng bottled water at naghilamos
"Bilis!tagal naman"
"To na nga" sabay pasok ko sa front seat ng sasakyan at pinaandar na ni kuya ang sasakyan
ALEXANDER'S POV
"Alam kong malakas ka Amara" sabay tingin ko sa mahimbing na tulog kong kapatid
"Kung pwede ko lang sana sabihin ang dahilan-- sinabi ko na sayo,di ka na sana nahihirapan ngayon"
Kitang kita ko na si Mama na nakapamewang sa labas ng bahay.
Pagkatapos kung e park ang kotse kinatok niya kaagad ang bintana sabay gising ko kay Amara.
"Alexander Knight Montefalco! Anong oras na bakit ngayon lang kayo?! Sa pagkakaalam ko hindi naman traffic sa daan ha"
"Ma" biglang tawag ni Amara kaya nilingon ko siya at nag face make na ako na bahala
"Ma naman sibling date lang kami ni Amara eh"
"Hay nako Hon, 6:45 pm palang naman ah" our savior hihihihi kaya lumingon ulit ako kay Amara at ngumiti ng nakakaloko at inerapan niya lang ako, ay-- napaka attitude tulak ko kaya to Hahaha
"Bahala nga kayong mag-ama jan!" at padabog na umalis si Mama at pumasok sa loob ng bahay si Papa naman kinindatan niya lang kami at sumunod din kay Mama.
"Woi! Labas na" sabi ko kay Amara at lumabas din siya.
AMARA'S POV
Kanina pa ako di mapakali at kinakabahan hindi ko alam kong anong nangyayari sa kin.
"Nak? Ok kalang?" tanong ni Mama nasahapagkainan kami ngayon.
Ngumiti ako "Opo ma"
Kakatapos lang namin kumain ng hapunan kaya magtoothbrush na ako dala dala ang cellphone at nagpapatugtog.
RIIIIIIIINNNNNGGGGGGG
LEO
CALLLIIIIIINNNGGGG
Nagmugmog muna ako bago ito sinagot
"Hello?"
---
Kinabahan ako dahil walang sumasagot.
"Hello? Leo?"
---
"M-may k-kailangan k-ka b-ba?" nanginginig ang kamay ko.
["You need to know something"]
"A-ano?"
["A-about..... Xavier"] di ko alam pero ni isang salita walang lumabas sa bibig ko
YOU ARE READING
Grievous Love:The Precious Eyes(editing)
Teen FictionShe is Amara Cessair Montefalco, understanding, soft hearted, strong and combative. Before-- she lives peacefully in the bottom side of the Country when she decide to go to the upper side of the Philippines called Luzon where her Family lives, she...
