"Before I'm your bestfriend, but now I'm just your nobody--- I remember the words u say before "Your my bestfriend--- how can I forget you? HAHAHAHA" But why? But why did you forget me? Why did u leave me?, And you came back like nothing happen?. "
" It's because... "
" W-what? "Pagmamakaawang tuno ko
" N-nasagasaan ako... And then.. Dun lang din nila mama nalaman na.. I have a stage 1 brain tumor,pumunta kami sa maynila para ma operahan ito. T-that's why d-di ako naka.. Pag paalam sayo, "
" Eh bakit nung tapos na ang operasyon di kalang nag paramdam?! "di ko na mapigilan ang boses ko
" It's because-- takot ako, takot akong magparamdam sayo"i heard his sobs
"Natatakot akong uulitin nanaman ni tadhana ang mga masasakit na alala, at ulitin ang mga pangyayari"
"Huh?" nalilito ako sa sinabi niya
"Before i got accident pupunta sana ako sayo nun, nung nagpakita ako sayo sa camp.. Na collapsed nanaman ako dahil sa tumor na mas lumaki"
"Yun naman pala, sana di ka nalang nagpakita... Ayokong maging rason ng paghihirap mo Xavier" unti unti nanamang lumalabas ang mga luha galing saking mga mata
"But I am more afraid that I couldn't tell you how important you are to me"
Natameme ako di ko alam ang sasabihin
"Kaya ngayon lalapit at lalapit ako sayo, Even it cost my life, even though destiny will repeat the history-- again and again"
"Bakit?"
"Because I love you" biglang tumibok ng malakas ang puso ko, parang lahat ng dugo ko pumunta sa mukha ko, ang lamig lamig kanina pero parang uminit. Mahal din kita Xavier gusto kong sabihin pero natatakot ako kasi ang alam ko may girlfriend siya.
"As my bestfriend Amara" a-aray! Dahil din parang gumuho nanaman ang mundo ko
"Ahm, yeah HA HA HA" pilit kong tawa "Actually di ko naman pala kailangan ng explaination mo e, as long as bumalik kana.. Tara na? Uwi na ko" sabay tayo ko
"Ahm Amara?" tanong niya sakin kaya lumingon ako
"Birthday ko na susunod na araw, pero bukas nang gabi ang celebration I want to invite you and your friends. "
"Hmm, tara na?" sumunod naman siya sakin, ayoko ng mag explain pa siya basta ang mahalaga nandito na siya kahit kinakain ako ng curiosity ko.
Naging tahimik lang ang byahe namin at nagdasal na walang mangyaring masama and God granted it nakauwi nga kami ng safe pero feeling ko may sermon ako sa gabing ito.
Patay nga ang ilaw sa aming sala pero kita kita ko ang lalaking nakaupo sa sofa na nagseselpon kaya agad kong tinignan ang selpon ko 59 missed call 324 text na puro 'san ka?', 'uwi na!', malilintikan ka' at lahat ng yun galing sa kuya ko.
"San ka galing?" patuloy pa din ako sa paglalakad pa punta sa hagdan acting-acting na walang may narinig
"Amara!!" sigaw niya
"H-ha?"
"San ka galing?! " sabay tayo niya
"Sleep walking" rhyme hihihi
"Matulog kana" wika niya
"D-di ka galit?" agad kong tanong wow! Amazing
"Di" ikling sagot niya di ako makapaniwala kaya lumapit ako sakaniya
"Sure ba?!"
"Nakapag-usap na ba kayo ni Xavier?" tanong niya sabay upo ulit
"Bal an mo?!"
YOU ARE READING
Grievous Love:The Precious Eyes(editing)
Ficção AdolescenteShe is Amara Cessair Montefalco, understanding, soft hearted, strong and combative. Before-- she lives peacefully in the bottom side of the Country when she decide to go to the upper side of the Philippines called Luzon where her Family lives, she...
