WHEN THE SOCIAL MEDIA INFLUENCER FALL IN LOVE( COMPLETED)

CHAPTER 18( CHANGES

CHAPTER 18(CHANGES)

Nagising si Sashna ng makaramdam siya ng kakaiba sa katawan niya.

Agad niyang kinapa ang ang tiyan niya at natakot siya ng walang makapa ang kamay niya.

Wala akong makapa.
Ang mga baby ko!

Babangon sana ako ng biglang may humawak sa akin at hiniga ako ulit.

Napatingin ako rito at bigla akong napaluha ng makita kung sino iyon.

" Nash, ang baby natin.."kabado kong tanong at hinawakan siya sa kamay.

Natakot pa ako ng bigla itong umiyak at yumuko.

" I-I'm sorry, sweetie. Kasalanan ko. " ani nito.

Napailing ako.
" N-n-nooo.. A-are you kidding m-me? Ang kambal ko, mabubuhay pa sila!"sigaw niya kaya pinakalma ako ni Nash.

Nanlaban ako at pilit na tumayo pero ipininid lang ako ni Nash sa pagkakayakap.

" S-sweetie.. I'm sorry. Please.. "

" NO! Hindi pwede ang mga anak ko! "

Sumigaw sigaw ako at pilit kumawala.

Umiiyak na si Nash at niyakap lang ako pero wala akong maramdaman kung hindi galit at takot.

I can't bear to lose my babies!

" Nash! Sabihin mo sa akin na okay lang ang baby natin! Kahit sabihin mo lang na nagkaanak lang ako ng maaga, maybe nasa kabilang kwarto ang mga anak natin diba. Sabihin mo!" wala ako sa sarili na nagsalita.

Basta buhay ang anak ko. Makikita ko pa ang kambal ko. Gagalaw pa sila. Lalakad. Tatawa. Nooooo!!

" S-sorry. M-mas mahalaga ka sa akin, Sash. Mahal kita, mahal na mahal ko rin ang mga anak ko. Pinili kita. Mahal ko sila, sobra. Pero hindi ko kaya mag take risk sa maliit na tyansa, " 

I can't take this!

" O-our twins.. T-they.. They're gone."

Parang tumigil ang mundo ko.

The next thing I heard is the shouts of Nash asking for help.

😢

3 weeks later...

" I-im coming.. Ugh.. "

Naramdaman ko nalang na hinalikan ako ni Nash sa labi bago ito umalis sa ibabaw ko at humiga sa tabi ko bago itinaas ang kumot sa katawan namin.

Yayakapin sana ako ni Nash pero agad akong  tumalikod rito kaya natigil sa ere ang kamay nito at napahinga ng malalim.

Doon na tumulo ang luha ko at gumalaw ang balikat sa pag iyak ng tahimik at inayos ang kumot sa dibdib ko.

" We have to move on, Sash! Hindi pwede na palagi nalang ganito ang mangyayari! Kailangan nating magpatuloy. Kasal na tayo pero parang balewala lang sayo ang lahat!" may hinanakit na sabi nito.

Napaiyak na ako.

Oo kinasal kami ni Nash. Isang linggo ako sa ospital at tanging sila Nicole, Elsa, sila Tita and dad lamang ang bumibisita sa akin parati. Isang beses lang nakabisita si Reo at Anthony hindi na kasi pinayagan ni Nash.
Isang linngo din kasi itong nakulong. Nakalabas agad ito dahil winalang bisa ang kaso laban sa kanya.

Hindi raw ito ang may gawa ng krimeng pagpatay kung hindi naging witness lamang ito sa pangyayari, napag alaman ding pinilit na pinahawak kay Nash ang druga kaya natakot ito.

Sa buong linggong iyon naging miserable ang buhay ko, ayaw kong makausap silang lahat. Minsan kinikwento din sa akin nila Dad na halos manlumo daw si Nash at palagi iyong umiiyak. Naaawa ako rito, kahit naman siguro sa sarili ko naaawa ako at ibang tao. Pero mas kawawa ang mga anak ko. They died at mismong mga mata namin ni Nash nakita ang bangkay ng kambal na hindi nabuo. Sobrang iyak at takot ang paglibing sa anak namin.
Agad din kaming kinasal ni Nash dahil natakot ito bigla na iwan ko.