Hij zegt dat het hem spijt.

004

We lopen samen naar binnen. 'Ik ga even wat drank halen' zeg ik tegen Suzan.

Als ik bij de bar sta zie ik uit mijn ooghoek een jongen. Dat was de jongen waar ik vanmiddag zo bot tegen deed. Ik zal maar eens sorry gaan zeggen.

Ik loop naar hem toe en zeg; 'Hai, het spijt me dat ik vanmiddag zo bot deed'. En druk hem een kus op ze wang. Ik draai me om, maak nog even snel een luchtkus en loop naar de bar.

'2 whisky cola graag' vroeg ik.

'Komt eraan jonge dame' ik krijg een knipoog toegewenst van de barman en bloos even.

Ik loop richting Suzan geef haar drank en gebaar dat ik even naar die jongen ga.

'Hey, alles goed?' vraagt hij

Ik knik, geef hem een hand en zeg: 'Ik ben trouwens Layla, nogmaals sorry van wat er vanmiddag gebeurde'.

'En ik ben Mitchel' fluisterd hij in mijn oor.

Het geeft me geen fijn gevoel, waardoor ik in gedachten raak.

Hij haalt me uit me gedachten en vraagt: 'Zullen we dansen?'

Ik maak een ja gebaar en pak hem bij zijn hand.

We lopen naar de dans vloer en beginnen te dansen.

Ik voel zijn gehijg in mijn nek, 'Je bent best een mooi meisje' zegt hij. Terwijl hij met zijn hand naar mijn bil glijd. Ik pak zijn hand vast en zeg dat hij moet stoppen. Hij maakt een oke gebaar en stopt. 'Ik ga even naar de wc' zeg ik zacht.

Eenmaal op de wc begin ik te huilen. Ik ben bang dat er vanavond iets gaat gebeuren niet per se met Mitchel maar dat Kelvin opeens binnen komt stormen ofso.

Ik loop de wc uit, was mijn handen en ga in de zaal weer op zoek naar Mitchel.

Ik zie hem staan, loop naar hem toe en begin weer met hem te dansen. Ik voel zijn hand weer naar mijn bil gaan en hij zegt: 'Liever blijf je stil voor dat ik je iets aan doe'.

Hij pakt me hand en we lopen naar buiten. Hij begint te praten: ' Alles is expres gebeurt, dat van de stad, dat van elkaar hier weer ontmoeten. Ik ben hier alleen in opdracht van Kelvin. En vanavond ga jij met mij mee. Begrepen?' Ik probeer me los te wurmen in zijn armen. 'Dat zal ik maar niet doen meisie' hoor ik in mijn oor.

Ik draai me om en zie James staan.

'James, help me' smeek ik hem

James is de beste vriend van me broer (Kelvin). Ik heb hem een tijdje leuk gevonden en we hebben ook iets gehad. Maar door zovele roddels die er rond gingen heb ik het maar uitgemaakt. En me broer zelf vond het ook niet fijn. Dat was voor hij me dit aan deed.

Ik kom uit gedachte en kijk James met betraande ogen aan. Ik maak een klein pruillipje maar het enigste wat James doet is me vies aan kijken

*Tien minuten later*

Ik zit in het blauwe busje van de twee jongens die me net officeel ontvoerd hebben. Ik zit achterin de kofferbak en kijk om me heen. Ik zie een klein gaatje dat licht geeft en schuif ernaartoe aangezien ik vast gebonden zit. Ik kijk in het gaatje en zie de buiten lucht. Opeens moet ik denken aan het liedje 'Who you are'' van Jessie J.

Ik begin zachtjes te zingen...

'Don't lose who you are, in the blurn of the stars. Seeing is deceiving, dreaming is believing. It's okay not to be okay,sometimes it's hard to follow your heart, tears don't mean you losing everybody's brusing. There is nothing wrong with who you are'.

Ik begin te gillen als een gek (als mijn plan maar werkt). De auto word gestopt en de kofferbak word geopend.

'Waarom gil je zo?' hoor ik James vragen. Terwijl Mitchel nog in de auto zit.

Ik kijk James aan en zeg 'Iemand gooide iets tegen de auto'

James loopt weg om te kijken wat er is gebeurd. Dit is mijn kans, ik loop uit de auto en ren zo hard als ik kan, ik zie James achter me aan rennen en Mitchel stapt ook de auto uit.

Al gauw is mijn plan mislukt want ik struikel over een grote steen. Mijn knie, arm en gezicht zijn open.

Ik zie James naar me toe rennen en haalt me van de grond.

Ik schreeuw, James slaat me in me gezicht op me wond.

Ik schreeuw nog harder en huil.

James tilt me op en zet me weer in de auto. Ik val in slaap.
De volgende dag.
Zaterdag 14 Mei, 2014

Als ik wakker word zie ik Kelvin tegen over me zitten. Ik kijk Kelvin aan maar kijk direct weer naar de grond.

Dan komt er iets in me op 'Suzan' oeps die moest ik binnen monds zeggen. Kelvin loopt naar me toe slaat me in me gezicht en schreeuwt dat ik me bek moet houden. Hij gaat weer zitten op zijn plek en staart naar me.

Ik denk aan Suzan die waarschijnlijk nog in de discotheek zit wachtende op mij.

Ik kijk naar me borst waar ik weet dat mijn telefoon zit.

'Kut, ik kan ook niks tegen mama zeggen want die denkt dat ik de komende week bij Suzan slaap lekker dan. Papa is op zaken reis en mama zal de komende dagen ook niet bereikbaar zijn wegens haar werk, pff dat heb ik weer!'

Ik kijk naar Kelvin en zie Kelvin grinneken. Hij gebaart dat ik op moet staan en dat doe ik dan maar. Hij pakt me hand en loopt met mij de trap op. Waarna ik naar een andere kamer ga.

Ik zie vier jongens zitten.

Ik moet tegen over ze op een stoel gaan zitten.

Een staat op en haalt iets uit zijn achter zak, naar mate het meer in me zicht komt hoe meer ik zie wat het is..de jongen richt zijn pistool op mij en gebaard dat ik me uit moet kleden. Ik kijk naar hem, de vier jongens en Kelvin die in de deur opening staat. Ik slik mijn speeksel weg en kijk naar de pistool die Marco in zijn hand houd. Ik weet zijn naam alleen omdat Kelvin net schreeuwde dat Marco zijn taak moet doen.

Marco loopt naar me toe, zet de pistool in mijn nek en zegt: 'Dit is de laatste keer dat ik zeg dat je je uit moet kleden'.

Ik kijk naar Kelvin, ga weer zitten op de stoel en begin voorzichtig mijn schoenen uit te doen.

'Moet dit echt allemaal bij mij gebeuren...'