Virüs "AGP148"

Ölümcül Son

July'nin ağızından ;
Norman ve Elena gözümüzün önünde birer canavara dönüşmüştü çok korkunç görünüyorlardı umarım bizde onlar gibi olmazdık bir an önce Texas'a varıp biraz dinlenip oradan Mexico'ya geçecek havaalanında bir helikopter bulup Alaska'ya gidecektik ve herşey son bulacaktı..
Oklahoma'nın kuzeyinde 13.otoyolda bir benzinlik bulduk buralar ıssız gözüküyordu Gary aceleyle arabadan indi pompaya baktı ve "Çok az benzin var hayatım sanırım bu bizi Texas'a kadar idare eder"dedi.Hemen benzini doldurmaya başlamıştı ben etrafı kolaçan ediyordum hiçbir problem yoktu benzini doldurup arabaya bindik.Neredeyse 9 saattir araba kullanıyordum çok yorulmuştum Gary'e direksiyona geçmesini söyledim ben biraz kestirecektim..
Gary'nin ağızından ;
Oklahoma'dan benzinimizi alıp Texas'a doğru yola çıkmıştık aradan 4 saat geçmişti July kestiriyordu Texas'a vardığımızda uyandı "Neredeyiz hayatım?"diye sorduğunda "Texas'a geldik,hadi arkadan biraz konserve yiyecek ve su alda durmadan yola devam edelim saat sabah 12 gibi Mexico'da oluruz umarım" dedim..
July'nin ağızından ;
Texas'ta hiç durmamıştık gece seyahat ettiğimizden zombileri göremiyorduk önümüze çıkanlarıda Gary gözünü kırpmadan vuruyordu.Saat 11 buçuk civarıydı başımıza bir şey gelmeden nihayet Mexico havaalanına ulaşmıştık hala tek parça halindeydik şimdi bir helikopter bulup Kanada üzerinden Alaska'ya geçmemiz gerekiyordu..
Şanslıydık Gary ve ben arabadan indiğimiz gibi bir haber helikopteri bulmuştuk fakat çevresinde bir çok zombi vardı Gary ; "Hayatım sen hemen helikoptere koş ben onların dikkatini A kapısına doğru çekeceğim"dedi."Hayır Gary bu çok tehlikeli bunu yapamayız"diye bağırdım "Başka çaremiz yok July hemen dediğimi yap"diye çıkıştı bana.Haklıydı başka çaremiz yoktu dediğini yaparak arabadan indiğim gibi helikoptere koştum Gary'nin tarif ettiği üzere helikopteri çalıştırdım neyseki Gary bilgisayar oyunlardan öğrendiği kadarıyla çok iyi helikopter kullanıyordu en azından bana öyle demişti umarım sapasağlam Alaska'ya varabilirdik..
Gary zombileri kendi üzerine çekmeyi başarmıştı helikoptere doğru koşuyordu arabanın çevresindeki zombileri silahıyla vuruyordu,kurşunu yetmeyecekti çok kalabalıktılar Gary son kurşunu arabanın benzin deposuna sıktı büyük bir patlamayla bütün zombiler parçalara ayrılmıştı silahı atıp koşmaya başladı çok hızlı koşuyordu "Hadi Gary arkana bakma hadi hızlı ol"diyerek dahada hızlanmasını sağlıyordum arabanın patlaması üzerine binlerce zombi havaalanının içerisinden piste doğru, bize doğru gelmeye başladı Gary gelmişti kulaklıklarımızı taktık,kapıları iyice kapattık motor ve pervaneler çalışır vaziyetteydi Gary kumanda kolunu eline alarak yavaşça kendine çekmeye başladı başarmıştı ! Uçak havalanıyordu 2000 ft'e ulaşmıştık sabit hızla Kanada üzerinde ilerliyorduk...
Birazdan Alaska'ya varacaktık güvenli bölgeye gidecek ve biraz olsun rahatlayacaktık.Birden uçaktan garip bir ses gelmeye başladı feet göstergesi düşüyor,irtifa kaybediyorduk "Neler oluyor Gary"dedim korkunç bir sesle, "July başka çaremiz yok bu lanet dünyadan kurtulamayacağız,uçak düşüyor düşüyoruz tanrım" diye bağırmaya başladı Gary sanırım heyecandan yakıta bakmayı unutmuştuk evet düşüyorduk yapabileceğimiz bir şey yoktu bokun içinde bir yaşam bokun içinde son bulacaktı tek sevincimiz zombi olmadan ve beraber ölücek olmamızdı..
Garry ile birbirimize baktık uçak 1000 ft'e kadar inmişti Garry birden dudağıma yapıştı 1000 feet'te son sevişmemizi yapıyorduk dünyanın sonu gelmiş,her şey bitmiş,insanlık belkide yok olmuştu fakat bizim umrumuzda olan tek şey vücutlarımızdı.

Yazar'ın ağızından ;

22 temmuz 2020 saat 12:12 Gary ve July 2000 feet'ten yere çakılmışlardı her zaman istedikleri gibi beraber,tek vücut olarak ölmüşlerdi.. 

                                                                                     - SON-

Her hikayenin bir sonu vardır iyi veya kötü bir son,hikayeler yazarların yaşamak istediği dünyayı yansıtır okura buda benim dünyamdan bir kaç parçaydı ve burada bitiyor kısa birlikteliğimiz burada sona eriyor bu ilk amatör hikayemdi beğendiyseniz ne mutlu bana farklı hikayelerde görüşmek üzere...
Onur GÜNAYDIN