Loved And Lost

Diecisèis

How can I breath properly when this man infront of me spoke a very impossible sentence that makes my world go upside down.

I can't hear any noises even the sound of sea, chirping birds and the sea breeze, all I can hear is his hot and manly voice that sent shivers into my body. The strands of his hair were falling in his forehead because of the cold and strong sea breeze.

He lick his lips and turn his face away makes me to ungrip my touch on his wrist. He immediately turn his back against me.

I can't move a bit, I just found myself dumbfounded.

Why did I feel this?

Why did he let me feel this way?

Napahawak ako sa dibdib ko, masyadong malakas, masyadong maingay ang pintig ng puso ko nagiging dahilan na naninindigan ang balahibo ko. Kumurap ako ng ilang beses ng makita siyang humahakhang na palayo sa'kin.

Is this true or I am dreaming?

Huminga ako ng malalim para makalma ang sarili at humakbang para mahabol siya. "Harry!" I shouted but he didn't look back.

"Hey!" ulit ko pero hindi parin kaya nauwi nalang sa takbo ang lahat ng nagawang pagsigaw ko.

Grabe, kailan ba ako makakaranas na hindi tumatakbo pag kasama siya?

"You didn't wait for me again!" reklamo ko habang hawak na ang dibdib ngayon habang nasa tabi ko na siya pero ang tingin nito ay nanatili lang sa harapan namin.

Nandito na kami ngayon sa parking lot ng beach resort na pinuntahan namin. Sinundan ko siya hanggang sa nasa harapan na kami ng Bmw niya dahilan na napabaling ito sa'kin at tinaasan ako ng kilay.

"U-uhm," napatingin ako sa ibaba ng maramdaman ang biglaang pag init ng pisnge ko. "I d-didn't bring my c-car," nauutal na ani ko.

"Ride at me then."

What? Sasakyan ko siya?!

Napabaling ako sa kanya at napamaang ng makitang suot nito ang nakakalokong ngiti niya kaya kinuotan ko siya ng noo. "What the hell, Harry?"

He shook his head and lick his lips. "Ride at my car, you green minded."

"W-what? I d-didn't say anything!" I grumble, denied.

He shrug. "You say so."

Pumasok na ito sa sasakyan niya ng hindi man lang ako pinagbuksan, gosh? Kailan niya ba ako pinagbuksan ng pintuan?

Padabog akong umupo ng makapasok sa kotse niya at pinag krus ang aking braso sa dibdib. Nakakairita kasi, nakita ko naman ang gitara niya sa likuran!

Hindi man lang ako pinansin nito hanggang sa nagsimula na itong magmaneho kaya nakabusangot ako hanggang ngayon.

"Maybe, I was."

Napangiwi ako ng bumalik ulit sa aking tenga ang sinabi niya kanina at hindi ko alam kung kailan kaya ito mawawala. Parang tanga, bakit kasi sinabi niya iyon!

"Maybe, I was," bulong ko ng hindi mapigilan, napakagat labi naman ako ng napasulyap ito sa'kin. "Maybe, I was h-hungry!" pag-iiba ko at iniba ang tingin.

Umiling lang ito at tumingin ulit sa harapan namin. Napabuntong hininga nalang ako sabay sandal sa kotse.

"Wake up you sleepy head."