Loved And Lost

Treinta y cuatro

The days go by, the concert is getting nearer and until now I just can't believe what happened. I just stayed in my condo for these past few days and I didn't get out of here. I just wanted to be alone for now.

After what happened on that day, I felt nothing. I just wanted to scream the pain that I've been feeling until now.

I messaged Aldren that I can't go there because I'm not feeling well, they wanted to visit me here but I didn't agree because the concert is near, they should rest theirself.

But things got messed when Timothy came here on my condo, he visit me here almost everyday. He always bought some steak and some other kind of foods here and a bunch of red roses. Which were so unusual.

Nasa sala ako ngayon habang nanunuod ng netflix habang kumakain ng dinala na junkfoods ni Timothy kahapon. At hanggang ngayon ay bumabagabag pa rin sa'kin ang sinabi ni Harry na titigil na ba talaga siya? Hindi ko alam kung paano ba 'to mawawala sa isipan ko, sa tuwing gusto kong malimutan ay bumabagabag na naman.

Natigilan ako sa pagkain ng biglang bumukas ang pintuan ng condo. Nakita ko naman kaagad si Timothy, suot ang simple nitong kulay brown na tshirt at ang kaniyang black jeans at adidas rubber shoes. At hindi nga ako nagkakamali na may dala paring pagkain at tsaka isang bugkos ng pula na rosas, napatayo ako.

"Hey? Hindi ko pa nga naubos 'yong dinala mo nakaraang araw tapos 'yan na naman?" tanong ko sabay sulyap sa cellophane hawak niya at may pizza din doon.

He shrug. "Why not? Diba ako na ang magiging supplier mo?"

Napairap nalang ako pero napangiti nalang siya at inilagay ang mga pagkain sa coffee table at ang isang box ng pizza.

Umupo ito sa sofa na inuupuan ko kaya umupo na din ako doon.

"What are you watching?" he asked while glancing at the television infront of us.

"Powerpuff girls."

"Seriously?" natatawang ani nito.

"Yes 'cause why not? Ang pangit ng mga movies ngayon, actually I missed powerpuff girls, that's why. Manuod ka nalang."

Napailing nalang ito sabay ngiti kaya napairap nalang ako at itinutok ulit ang sarili sa harapan.

"Are you okay?"

Napabaling ako sa kaniya at ngumiti ng pilit sabay tango. "Uhm.. Yes."

"You're not..." he sighed. "Lutang ka simula noong mga nagdaang araw."

Napaharap nalang ako ulit sa telebisyon sabay sandal sa head rest ng sofa. "Pagod lang ako."

"Are you sure?"

"Yes."

"Do you remember when we first met?"

Biglaang tanong nito kaya nagtataka akong napabaling sa kaniya. "Yes, noong photoshoot for billboard sa H&M and I hated you that day kasi gusto ko ako lang sana mag-isa ang nasa billboard pero nandyan ka," napairap ako sabay kain sa junkfoods na hawak ko.

Narinig ko siyang tumawa ng mahina pero itinuon ko ulit ang sarili sa harapan.

"I found you very gorgeous at that time."

"I'm used to hear that."

Tumawa ulit ito. Talagang masiyahin e.