Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
@adaozdemir: bazi hatalarin kucuk sonuclari
Fotoğrafı paylaştıktan sonra arkama yaslanıp, bildirimleri kapattım. Onun eski eşi olduğum için çok fazla yorum geliyordu ve evet, hâlâ birkaçı canımı yakıyordu.
Şu an nasıl ve nerede olduğunu bilmiyordum, boşanma dilekçesini bana yalvarmasına rağmen imzaladığım zamandan beri asla görüşmemiştik. Ondan hiçbir şey talep etmemiştim.
İlay'ı istediği zaman gelip görmesini, avukata bu konuda ihtiyacımız olmadığını söylemiştim fakat iki yıldır ortada yoktu. İlay bu aralar çok fazla baba diye sayıklıyordu, yani işim zorlaşıyordu. Bir gün kafa dinlemek için anneannesine bırakmıştım ve şimdi sorunlara çözüm bulmaya çalışıyordum. Derin bir nefes alarak etrafa bakındım. Hala aynı semtteydim ve kendi evime geçmiştim, buranın adresini de biliyordu. İlay için gelmeliydi en azından.
Aklıma gelen boş dolapla küfrederek ayağa kalktım ve cüzdanımı alıp telefonu cebime attım. Dışarı çıkarak ayakkabımı giydim ve kulaklıklarımı takarak markete yürümeye başladım.
Markete geldiğimde bir alışveriş arabası alıp istediklerimi içine atmaya başladım. Arkamdan adımı seslenen bir kızla hızla ona döndüm. "Ada?" Karşımda gördüğüm kız iki yıl önce gördüğüm, eski eşimin beni aldattığı kızdı.
Yutkundum ve zar zor sesimi çıkardım. "Efendim?"
"Senin kadar ben de kandırıldım." Alışveriş arabasını bırakıp ona ilerledim ve karşısında durdum.
"Her şeyi biliyordun sen, kime ne oynuyorsun? Ha sevgilini görürsen söyle arada bir kızını ziyarete gelsin." Geri alışveriş arabasına dönerek sürmeye devam ettiğimde gözümden süzülen bir damla yaş aslında tüm iki yıl boyunca tuttuğum tek şeydi.
