My Billionaire Boss Is The Father Of My Twins [COMPLETED]

Epilogue

"Mom, Dad!" We heard Dave shouted from outside. Nagulat nalang kasi ako ng biglang dumating dito si Astrion sa kwarto kung saan ako inaayusan para sa kasal naming dalawa.

"Astrion! Lumabas kana."

"Ang tagal mo! I can't wait." Tumawa ako at sinabi niya. Masyado siyang nagmamadali.

"Maghintay ka. Dali na balik na doon! Magsisimula na oh at tinatawag kana ng anak mo. Dali na, balik na!" Hindi niya ako pinansin. Lumapit siya saakin at akmang hahalikan ako pero umiwas ako. Magugulo ang lipstick ko!

"Just one kiss then I'll go back there."

"No. Kapag hindi ka bumalik hindi tayo aalis ng bansa para sa honeymoon, bahala ka." Nagmamaktol siyang umalis habang ako naman ay tumawa sa naging action niya. Hindi ko lubusang maisip na hindi matatapos ang araw na ito na hindi napapalitan ang apelyido ko. Isang buwan matapos kung makalabas ng hospital ay agad na silang nagplano ng kasal. Hindi na ako nagreklamo pa dahil gusto ko nading palitan ang apelyido ko at ng mga anak ko.

"Everything is ready, Ma'am. Ikaw nalang ang kulang." Tumango ako. I saw the church door closed and atsaka naman ako bumaba para sumakay na sa sasakyan. Malapit lang naman ang simbahan kaya kita ko sa taas ang pagsara ng pinto. Nang makadating ay agad akong inalalayang makalabas ng kotse.

Huminga ako ng malalim at ngumiti. Inayos ang pagkakahawak ng bulaklak at hinintay na maayos ng nasa likod ko ang gown ko. Then someone shouted. Saka bumakas ang pinto.

I saw my Dad and my sister near the door. Lumapit siya saakin at inilagay ang kamay ko sa braso niya. I smiled at him then started walking habang nagsasalita siya.

"You're so lucky, My Daughter."

"She should be, Dad. Hindi ko ginive up si Astrion para sa wala lang." Tumawa nalang ako at tumingin kay Astrion. Tears started to fall from my eyes. Lahat ng bagay na nangyari saakin ay naalala ko kasama siya bilang isnag boss. Bilang isang taong hindi ko kilala bilang ama ng mga anak ko. Mas lalo akong napapaiyak kapag naaalala ang nangyari saamin bago ang laht ng ito. Lahat ng bagay na pinag daanan namin ay sobrang nakakapanghina. Lalo na sa parte ng mga kagangmates ko at sa parte niya kung saan naghirap siyang kunin ulit ang tiwala ng pamilya niya. And now, here he is. In the end of the aisle, marrying me.

"Ayusin mo ang pag aalaga sa kapatid ko, Astrion. Kung hindi sa'yo ko talag ibubunton lahat ng nanagyari sakaniya."

"Umayos ka, Mia. We are not here for that, Anak. Andito tayo para pasayihan ang kapatid mo okay? Pero tama siya. Ingatan mo ang anak ko okay?" Wala nang nasabi si Astrion kasi nakatoon ang atensiyon niya saakin. Hindi ko magawang tumingin sakaniya ng diretso dahil pakiramdam ko ang pangit ko dahil sa pag iyak ko kanina.

"Look at me." Mas seryoso na ngayon ang boses niya. Lahat ata ng hiya sa katawan ko ay nagsilabasan na dahil sa titig niya saakin ngayon.

"Don't cry i don't want tos ee you crying." Tumawa ako at lumakad na pasama sakaniya.

Ngayon ang araw na masasabi kong sumaya ako. Ang araw na makakasama ko na siya habang buhay ang araw na malilipat ang apelyido ko sa apelyido niya ang araw kung saan makakasama na siya ng mga anak ko bilang totoong tatay.

-

9 months later

"Astrion! I told you not to let the kids go out!"

"Hon, The kids wants to play outside. May isip na sila atsaka kasama naman nila ang ate ni Mia."

"Basta nag aalala ako. Ano 'yan? Ba't ang baho mo! Maligo ka nga ulit! Maligo ka!" Bumuntong hininga na naman siya saka lumayo saakin. Alam niyang masilan ang pagbubuntis ko. Walong buwan na ito at tanging amoy ni Astrion ang talaga kinaiinisan ko. Nilantakan ko ang saging sa harapan ko at sinawsaw pa ito sa toyo. Ang sarap talaga. Ilang minuto lang ay bumaba na si Astrion at saka ako niyakap. Hinimas niya ang umbok kong tiyan at ngumiti.

"Eight months. Malapit na. What are you eating? That agin?! Baka sumama ang pakiramdam mo diyan. Buong araw mo na iyang kinakain!" Inilayo niya ang pinggan sa harapan ko. Agad na tumulo ang luha ko sabay tingin sakaniya.

"You are so Cruel! I don't love you anymore!" Akmang lalayo na ako sakaniya ay nilapitan niya agad ako at niyakap.

"Come on, Baby. Hindi padin ba tapos iyang pagiging emosyonal mo? Walong buwan na'yan ganiyan ka padin." Inalis ko ang pagkakayakap niya saakin at agad na lumakad papaalis.

"Hon."

"N-no. Y-you don't love me anymore. Umalis ka! Umalis ka sabi!" Mas lalo lang akong napaiyak ng makitang humarang siya sa dinadaanan ko. Hindi ko talaga alam kung bakit ako ganito. Nang sina Aera naman ang ipinagbubuntis ko ay hindi ako hanito bukod sa palagi akong naghahanap ng makakain ay hindi naman ako ganito kaemosyonal.

"Come on! Pagod na ako!"

"E-edi hiwalayan mo na ako! Pagod kana pala eh! Edi lumayas ka! Lumayas ka, lumayas kana!"

"Ahh. I mean.."

"Lumayas kana!" Agad akong umalis doon at nagsimulang umakyat. Pagod na siya saakin? Ayaw na niya saakin?

Umiyak ako pero nakatulog din sa pagod.

"Mom! Mommy!"

"Mommy, Help me! Help, Mom!" Napabalikwas ako ng bangon dahil sa napanaginipan ko. Aera, A-aera w-was.

"Astrion?! Astrion!" Binalot na ako ng kaba ng walang sumagot sa tawag ko. Dahil sa buntis ako ay dahan dahan lang ang pagbaba ko.

"Astrion?" Gusto kong maiyak ng wala na namang sumagot saakin. Nilibot ko na ang lahat ng sulok ng bahay pero hindi ko sila nakita. Kinabahan ako dahil aprang may kahulugan ang panaginip ko. Agad kong tinawagan si Dad at si Mia para magtanong pero hindi daw nila alam. Pumunta nalang dito silang dalawa para damayan ako.

"Please calm down, Sis. Masama sa baby ang ginagawa mo!"

"Your sister is right!"

"Dad, i-i had a dream. I saw Aera. I saw her, she's asking for help! She is asking for my help! Dad. Kinakabahan ako!" Hinagod ni Mia ang likod ko habang si Dad naman ay pabalik balik ang lakad niya.

Nadinig namin ang busina ng isang kotse. Agad akong napatayo at naglakad papuntang pinto at mabilis itong binuksan. Nang makitang bumaba si Astrion sa driver's seat habang sa passengers seat naman si Dave ay sa likod naman ay may patalikod na bumaba na kasing tangkad ni Aera. Agad akong nabuhayan ng loob na wala ngang nangyaring masama sa anak ko pero nang humarap ang bata ay agad akong napahawak sa doorknob ng mahigpit.

Dave and Wendy started running towards me. Nang makalapit ay agad nila akong niyakap.

"Mom. Kinidnap po si Aera."

"We were just playing near in the village playground pero my guy po na-"

"Asan si Aera. Astrion asan si Aera!" I started crying but i ended up holding my stomach because it suddenly hurting. Parang may sumisipa na may hindi ko maintindihan.

"Grendel!" Naramdaman kong parang may dumadaloy sa mga hita ko kaya napatingin ako doon.

"Fuck! Her water just broke!" Agad nila akong sinakay sa kotse pero hindi ko mainda ang sakit. Napapasigaw ako dahil sa sobrang sakit at inaalala ko si Aera.

"Ah! Ang sakit!"

"Astrion, Faster! Drive faster!" Nasa gilid ko lang si Mia at nag papanick na siya. Hindi ko mapigilang mapaiyak sa sakit at sa pag aalala kay Aera.

"The baby is onlye eight months on her tummy!" Hindi natapos ang gabing iyon ng walang sakit at pag aalala kay Aera.

Nagnganak na ako't lumipas na ang ilang buwan but there is still no lead on Aera's where about. Nauubusan na kami ng pag asa. Ni hindi ko na napagtutuunan ng pansin ang bunso naming anak ni Astrion dahil sa tuwing my bubusinang kotse sa harap ng gate namin ay agad akong napapatakbo sa pagaakalang si Aera iyon. It hurts me whenever i think about Aera. Asan na kaya siya?

I miss you, Baby.