KİRLENDİM (DÜZENLENİYOR)

BÖLÜM 2

Acı içinde kendime geldim.Gözlerimi açtığımda ilk nerede olduğumu tam idrak edemedim fakat hemşire odaya girince hastane odasında olduğumu aanladım.Bir anda dün olanlar aklıma geldi.Göz yaşlarım yanaklarımdan hastane yatağına doğru akmaya başladılar.

Hemşire acıyarak gözlerimin içine bakıyordu.Sanki yardım etmek istiyor ama ne yapsa olanları değiştiremeyeceğini bildiği için sadece sakin olmamı ve her şeyin geçeceğini söylüyordu.

Bir çırpıda ağlayarak 'Beni buraya kim getirdi?' diyebildim

'Sizi baygın ve kıyafetleriniz yırtık bir şekilde inşaatta bulmuşlar.Bir inşaat görevlisi de hemen ambulansa haber vermiş.Ailenize haber..'

Hemen sözünü kesip 'Vermediniz değil mi?' dedim.Hemşire vermedik dercesine kafasını salladı.Ve dışarı çıktı.

Kolumdaki serumu çıkartım attım.Üzerimde daha önce hiç görmedim kıyafetler vardı.Bana acımış ve almış olmalılar diye düiündüm.Doğru acınacak bir haldeydim..Fazlasıyla...

Üzerimdeki kıyafetlere aldırmadan hastaneden dışarı çıktım.Ayaklarım nereye gideceğini bilmiyor fakat durmak da istemiyorlardı sanki.Sahi nereye gidecektim?Bu kirlenmiş kullanılmış halimle kimin yüzüne bakabilecektim?

Artık eski saf,temiz yağmur yoktu ki.Rüzgarın prensesi Yağmur yoktu ki.Ya Rüzgar?Rüzgar artık evlenmek istiyecek miydi benmle?Peki o istese bile ben kendimi ona layık görebilecek miydim?Neden böyle olmuştu ki?Benim kime ne zararım olmuştu?

Sorular beynimi işgal etmeye başladılar.Bir sürü cevapsız sorular.Arkamdan biri elini omzuma koydu.Çığlık atmaya başladım.'DOKUNMA BANA!sAKIN BANA DOKUNMA!' dedim.

'Hey hey hey sakin ol sana zarar vermiyeceğim.İyi misin diye sormak istedim.'

Bir yanım 'Değilim. lanet olasıca iyi felan değilim.'demek istedi ama diyemedim.Sadece ağladım.Ağladım ve yürümeye başladım.Kirlenmiştim ben nasıl iyi olabilirdim ki?

illaki yazım yanlışları vardır.Anlayışla karşılayacağınızı umuyorum