🌈 | Tagalog |SHE LOVES HER BARKADA SERIES # 1 |
Jayveen Raye is the eldest to a family of four who doesn't let any distraction get in the way to her goals. Her determination and persistence earned not only the scholarship she prayed for, but as wel...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
💚JAYVEEN💚
MAWAWALA na yata ako sa katinuan pero si Therese ay hindi pa rin nakikipagtulungan o kahit man lang magbigay ng kahit kaunting kooperasyon. Matutulungan na sana ako ni Heart ngunit dumating lang si Toni na sa halip na tulungan ako ay sinira pa niya ang aking pagkakataon! Dapat ay nag-aaral na ako ngayon ngunit sa halip, malapit na akong umiyak sa kahihiyan! I knew I lashed out at Toni mistakenly and Therese made her say about how wrong I was!
"Therese, sige na naman, oh. Please."
"Ano ka ba! Mas lalong nakakahiya 'yon sa part mo kapag ako ang pupunta sa kanya at makiusap. Baka sabihin nun affected ka."
"Eh, si Heart na lang."
"L hindi Heart. At tsaka 'di kami friends nun no! Ngiti lang batian namin pero we're not really friends. At sa kanilang lahat si L lang ang hindi kaya ng powers ko. Ang prim and proper kasi. Alam mo 'iyong nagkukulitan na ang lahat, siya nakaupo lang at ngumingiti. Pakiramdam ko pati level ng happiness niya ay may pamantayan."
Ang mga naaalala ko ay tila hindi naaayon sa paglalarawan ni Therese kay Heart ngayon. At kahit ilang beses kong sabihin sa kanya kung paano si Heart kapag ako ang kasama, tila hindi siya nakikinig!
"Haaay. Sana siya na lang ang dumapo sa kwarto ko. Wala na siguro akong problema ngayon."
"Girl, imposible rin 'yan kasi hindi iyon nalalasing. Umiinom lang iyon ng two to three shots. Sinong malalasing niyan?"
Sobrang swerte naman ng girlfriend niya sa kanya!
"Therese! Dapat mo na talagang simulan ang pag-iisip ng isang paraan upang matulungan ako ngayon! Sinayang ko ang aking oras na magkwento sayo para sa wala! Ang tanging nagagawa mo pa lang ay ang itulak---" naputol ang pagsasalita ko dahil sa isang katok sa pintuan.
Nagkatinginan kami ni Therese na puno ng pagtataka.
"May ibang tao ka bang hiningan ng tulong bukod sa'kin?"
Lumingo ako at natatakot na rin kung sino nga ang maaaring kumakatok ngayon. The last time it happened, it didn't go well!
Kumatok ulit ang kung sinuman iyon.
"Girl, bakit hindi mo na lang kaya buksan?"
"Ayoko! Ayokong makatagpo ulit ng kaparehang uri ni Toni!"
"Hello? Nakalimutan mo bang silid mo ito? At tsaka isipin mo, pa'no kung kalahi pala 'yan ni L? Kaya sige na!"
The next knock forced me in the end. "Fine!"
Pagbukas ko ng pintuan ay bumungad sa harapan ko ang ingliserang palaka. Pangako, sa susunod ay susundin ko na talaga ang kung ano ang sinasabi ng utak! As much as I needed her, I hated to see her!
