Wat is liefde?💔

Deel 18

Volg mij ❤️ aub. Ik weet dat ik hier gunners heb🥀

Pp. Maissae
Ik draaide me om en zag niemand minder dan de baas van die plaats waar ik was. "Wat wil jij?!" Schreeuwde ik. "Shttt lieverd, ik kom je wat vertellen" zei hij. Scheef keek ik hem aan. "Ofwel hou je je mond en ga je niks tegen de politie vertellen, of je geliefden gaan dood" zei hij terwijl zijn handen in zijn zakken waren. Hevig knikte ik. "Oke, ik vertel niemand wat aub" zei ik. "Goed zo kleine meid" zei hij en aaide over mijn wang. "Mij niet aanraken vieze klootzak" schreeuwde ik. "Que bonita es (wat mooi is ze)" zei hij in het spaans denk ik. "Ga weg nu!" Schreeuwde ik weer. "Rustig aan! Ik was al onderweg" zei hij. Ik rolde met mijn ogen en toen verliet hij het huis. Ik was zo bang dat hij mij weer wat ging doen. Ik ben zo opgelucht. Nu ga ik douchen en me klaar maken zodat ik weer naar huis kan.

Pp. Nouhaila
Het is pauze, ik heb denk ik oorkanker gekregen van die fucking biologie leeraar tfo. Ik ga even naar mijn kluisje ik heb daar een flesje water liggen. Ik heb echt dorst. Aangekomen bij mijn kluisje deed ik die open en nam mijn fles, ik drok daarvan en legde die terug erin. Toen ik me omdraaide zag ik de enige echte Souhail. "Wat nou weer?" Zei ik. "Je bent echt lekker wist je dat?" Zei hij zonder schaamte. "Weet ik" zei ik en ik stook mijn middelvinger op en ging weg. "Zijn vader, wat is zijn probleem tffo" fluisterde ik. Na heel de dag naar die fucking gezeik van die leerkrachten te luisteren is de dag EINDELIJK voorbij. Samih belde me en ik nam op. "Hbiba ik ben voor de poort" zei hij. "Ik kom eraan" zei ik. Daar zag ik mijn prins voor de poort staan. "Salam (hallo)" zei ik. "Salam hbiba" zei hij. "We gaan naar het ziekenhuis mijn broer is zeker wakker" zei ik. "Is goed, stap in" zei hij. En ik stapte de auto binnen. Onderweg luisterden we nog naar muziek en hadden een discussie over dat ik direct naar huis ga en dat ik Samih en zijn familie niet meer lastig zou vallen. Maar natuurlijk wint Samih weer. Aangekomen vij het ziekenhuis renden we naar de lift opweg naar zijn kamer. Aangekomen bij zijn kamer klopte ik op de deur en een mooie stem klonk door mijn oren. "Binnen" riep Nasser. Rennend liep ik naar binnen. "Nasser?" Fluisterde ik en sprong op hem. Hij nam me vast in zijn sterke armen, wat voelde dit goed. "Gaat alles goed met jouw?" Vroeg ik. "Ja gaat goed, alleen een klein beetje pijn" zei hij. "Het komt allemaal goed" zei ik. "Nasser je weet toch dat je gedrogeerd werd?" Vroeg ik. "Ja, de dokters hebben me alles verteld, sorry Nouhaila wollah sorry voor alles wat ik je gedaan heb" zei hij. "Geeft niet, het was je schuld niet" zei ik. Samih stond naast de badkamer waar hij niet helemaal zichtbaar was' maar toen Nasser zich omdraaide zag hij hem daar staan. "Wie is dat Nouhaila?" Vroeg hij. "Mijn vriend, Samih" zei ik. "Vriend van vrienden of vriendschap van liefde?" Vroeg hij. Ik bloosde. "Liefde..." zei ik fluisterend. "Salam ik ben Samih" zei Samih opeens en stok zijn hand uit. Mijn broer nam zijn hand aan en knikte. "Kun je ons even alleen laten?" Vroeg Nasser aan Samih. "Tuurlijk broer" antwoorde Samih en verliet de kamer. "Nouhaila, je weet niet eens wat liefde is en nu kom je met je vriendje hier" zei hij. "Door hem heb ik eindelijk gevoelens gekregen" zei ik met een nadruk op 'eindelijk'. "Oke zusjelief zolang hij een goede persoon en hij de juiste intenties heeft mag je dat van mij" zei hij. "Hij heeft mij geholpen sinds de dag dat je niks meer van mij wou horen. Ik heb in de problemen gezeten en de enige mensen die mij hielpen waren hij en Rayan" zei ik. "Oke is goed, laat hem binnenkomen ik moet mijn schoonbroer leren kennen of niet" zei hij met wibbelende wenkbrauwen. Ik lachte en riep Samih naar binnen. "Je moet hier nog een paar dagen blijven, tijdens deze dagen blijft Nouhaila bij ons thuis geen zorgen" zei Samih. "Dank je wel broer dat je er voor haar bent, ik ben je echt dankbaar" zei Nasser. "Is geen probleem, voor haar doe ik alles wat ik kan" zei Samih en keek mij aan, ik glimlachte naar hem en begonnen allemaal over koetjes en kalfjes te praten. "Bezoekuur is voorbij, zouden jullie allemaal naar buiten willen gaan aub?" Vroeg een verpleegster. "Ja natuurlijk mevrouw" zei Samih en stond op. Ik gaf mijn broer een kus op zijn wang en hand in hand liep ik met Samih naar buiten. "Eerst ga ik langs mijn huis om wat kleren te halen, en ook om Maissae te zien" zei ik. "Is goed, vandaag eten we buiten" zei hij. "Samih, hoeft niet ik moet vandaag studeren ik heb morgen een test" zei ik. "Oke is goed lieverd, ik help je wel met leren" zei hij. Onderweg naar mijn huis lachte ik me dood, wat maakte hij van die domme grappen seg. Aangekomen thuis belde ik aan en maissae verscheen voor de deur. Ze trok me snel naar binnen en begon in mijn oor te fluisteren "de man die mijn ontvoerd had is naar hoer gekomen" zei zij. "Wat?!" Schreeuwde ik. "Shht" zei zij. "Hie ziet hij eruit?" Vroeg ik. "Lang, breed, een fijne baardje en hij heeft een spaanse accent" zei zij. Toen zij spaanse accent zei drong mij niemand anders dan die man van die pand door mijn hoofd. "Spaanse accent?" Herhaalde ik. "Ja hij kan ook spaans praten" zei zij. "Oke is goed blijf hier" zei ik en rende terug naar buiten. Ik deed snel de deur open van de auto en stapte snel erin. "Samih de man die haar heeft ontvoer of wat da ook is de man die een pand heeft in amsterdam, die eene man die tegen mij zei dat hij veel over mij wist toen ik en Rayan hem die drugs brachten" zei ik. Hij zuchtte en gong met zijn handen door zijn haar. "Zolang je bij mij bent ben je safe, niet bang zijn, je bent net als een diamant voor mij en ik ben je beschermdoosje" zei hij en nam mijn hand aan. Ik lachte en hij startte de auto en reed naar huis.
Thuis aangekomen groet ik iedereen en rende ik naar boven om te studeren. Na een dikke uur gestudeerd te hebben zag ik samih binnenkomen met een schaal waarop een jus d'orange zat en een broodje gezond. "Awh dank je wel lieverd" zei ik en nam die schaal in me handen. "Is graag gedaan hoor, en heb je goed gestudeerd?" Vroeg hij. Ik knikte terwijl ik bijtte op mijn broodje. "Pinggg" hoorde ik me telefoon. Weer een bericht van anoniem. "Ren naar beneden..." stond erop. "Samih ik moet naar beneden gaan" zei ik tegen hem. "Wie segt dat?" Vroeg hij. "Anoniem" zei ik. Rennend liep ik de trap af en Samih achter mij. Ik doe de deur open en zie een brief. Ik nam die en maakte die open. Een andere stukje van die puzzel zat erin. "Uggggghhh mijn hoofd niet moe maken!" Schreeuwde ik. "Wat is er?" Vroeg samih. Ik gaf hem die puzzelstuk en toen begreep hij wat er was. "Kinderen aan tafel astublieft!" Hoorde ik de moeder van Samih roepen. "Is goed we komen meteen" zei Samih. We zaten allemaal aan tafel en begonnen te eten. Ik bleef maar stil voor mij kijken zonder wat te eten. Nee het is niet dat ik het eten vies vind. Maar er is alleen maar 1ding die door mijn hoofd spookt. Namelijk om naar die fucking Spaanse gast te gaan en hem te vermoorden. "Benti eet je hebt niks aangeraakt" haalde de moeder van Samih mij uit mijn gedachten. "Smahli (sorry) ik eet meteen" zei ik en begon te eten van haar heerlijke tajine.
"Alhamduliallah" eindigde we allemaal. "Nouhaila kom even" zei de broer van Samih. Ik stond op en liep achter hem aan. "Ja?" Zei ik. "Wat is er met jou?" Vroeg hij. "Alles loopt fout echt waar alles!" Riep ik. "Wat is er?" Zei hij en keek me aan. Ik vertelde hem alles maar echt alles en hij begon me te troosten. "Komt goed in sha Allah, niet veel stressen" zei hij. Ik knikte en ik verliet zijn kamer. Ik pakte nog mijn zak waar alles inzat en verzamelde de puzzelstukken bij elkaar. Dede keer zit er geen letter achter dit stukje. Ik zag de volledige hand met de ring een een stukje gezicht, gewoon de kin. Ik keek ernaar begon te denken wie deze persoon zou kunnen zijn. Maar nee niks kwam in mijn hoofd. Ik ga nu gewoon slapen ik ben echt moe. "Samih!" Riep ik. "Ik kom" zei hij. Hij kwam binnen en ik vertelde hem dat ik ging slapen. "Ja is goed schat kom maar mee" zei hij. Ik liep achter hem aan en ging ik een kamer binnen. "Hier slaap je oke?" Zei hij. "Chokrane (dank u)" zei ik en ik gaf hem een kus op zijn wang. Net toen ik me omdraaide trok hij me terug naar zichzelf en ik belandde op zijn harde borstkas. Hij omhelsde mij heel hard alsof ik hem nooit neer ging zien en toen hij zijn armen afdeed van mij zag ik een traan langs zijn wang glijden. Ik veegde die af met mijn duim. "Wat is er?" Vroeg ik. "Ik ben bang je te verliezen terwijl ik je net heb leren kennen" zei hij. "Ik hou van jou Samih en dat zal voor altijd zijn, Allah heeft onze toekomst al gepland, laat maar komen wat Hij wil, Allah is groot" zei ik. Hij knikte en gaf mij een kus op mijn voorhoofd. "Slaapwel" zei hij. Ik lachte naar hem en deed de deur dicht. Niet veel later viel ik in slaap.

"Triing" mijn wekker ging af. Ik stond op en ging naar de badkamer die zich bevindt in deze slaapkamer. Ik deed woudou, mijn routine en toen liep ik naar buiten. "Allahuakbar" zei ik en begon ik met mijn gebed te verrichten. Na klaar te zijn pakte ik mijn tas en liep ik naar beneden. Ik at een boterhammetje en dronk wat chocomelk en vervolgens liep ik de deur uit. "Waar denkt madame naartoe te gaan zonder mij?" Zei samih terwijl hij een boeket rozen in mijn hand propte. "Waar anders dan haar prins te gaan zoeken?" Zei ik lachend. "Ik breng je naar school kom" zei hij. Ik liep achter hem aan naar de auto. Aangekomen bij de auto stapte ik in en Samih stratte de auto.
"Tot straks" zei ik en gaf hem een kus op zijn wang. Hij zwaaide en ik liep de school binnen.

Op school was het weer normaal en saai. Vandaag kwam maissae weer naar school. Natuurlijk vroeg iedereen wat er was met haar maar dat hield zij voor haar zelf. "Samih waar ben je?" Zei ik terwijl ik hem belde. Ik voelde opeens twee tikjes achter mij. "Hier" zei hij met een schattige lach. Ik gaf een knuffel en gingen naar de auto. "Naar het ziekenhuis toch?" Vroeg Samih. "Ja" zei ik. Onderweg luisterden we naar muziek. Aangekomen bij het ziekenhuis liepen we richting Nasser zijn kamer. Ik klopte op de deur en ik hoorde niemand. Ik deed de deur snel open en ik zag geen nasser liggen. Maar een hele boel rommel op de grond. "Samih! Nasser is er niet!" Riep ik. "Wat?!" Zei hij. "Trringg" berichtje van anoniem. Toen ik het bericht opende kon ik mijn ogen niet geloven. Huilend viel ik op de grond....

Ik was dood 🤣🤣 nou ik ben weer terug sorry voor de vertraging!❤️