Pagtingin (published)

Chap 35

Isaac's pov

Eleven years had passed.Nag focus ako sa school ko.Wala kong nakuha oh narinig man lang na balita pamula sa kanya.

Hindi ako tumigil kakaalam kung nasaan na siya.Pero sadyang madaya ang tadhana't hindi kami pag tagpuin.

Hindi ko na macontact ang mga account niya ni kahit cellphone number niya.Walang araw na hindi ko pinagsisihan lahat ng nagawa ko sa kanya.

All those years,napatunayan kong mahal ko talaga siya.Inubos ang oras kakaalala sa kanya.Pero ng taon na ang lumipas ay gusto ko ng sumuko.

Sinabi ni mom na tama na,masyado na ako naghahabol.Maraming nagsabi sa akin na tumigil na ako pero wala ni isa ang nagtagumpay.Nangako ako sa sarili kong hinding hindi ko siya susukuan.

Sa lumipas na taon,naging ganap na seaman na ako.Every six month iba't ibang bansa kami napupunta.Ako na din ang owner ng resto.Multi tasking pero woth it naman kasi tumataas na yung sales ng resto.

Sa tatlong taon kung pag seseaman ay marami rami na ding bansa ang napuntahan ko.Bawat bansang pinupuntahan namin ay tinanong ko sa mga taong nakakasalubong ko kung nakita niya ba si Cass.Pero bigo ako.

This is my last week sa Canada at sa thursday ay babalik na kaming Pilipinas.Chineck lang namin saglit ang barkong gagamitin sa pag dedeliver ng can goods.

Pag katapos ay nagpalit na kami ng damit at nagpahinga na.Hindi naman ako masyadong pagod dahil nag check lang ako ng mga tornilyo sa baba.Lumabas ako at pinagmasdan ang dagat.

"Hahanapin kita,at sisiguraduhin kong mapapawi ang lahat ng sakit na binigay ko sa iyo noon" bulong ko sa sarili.Ilang minuto lang ang tinagal ko doon at pumasok na uli.

Nag timpla ako ng kape at kumuha ng tinapay.Pumunta ako sa dining table at nakisalo sa mga katrabaho ko.

Natapos at sabay sabay na kaming namahinga.Kinabukasan ako ang assign na mag pipinta.

Sa hapon pa ako dahil ang iba ay sa umaga nakaassign.Dahil walang ginagawa tumulong na lamang din ako.

Dumating ang araw na babalik na ako sa Pilipinas.Si Chared ang sumundo sa akin sa Airport.Pag kakita ko sa aking kapatid ay agad ko itong yinakap.Kinuha niya ang isa kong maleta.

"Nahanap mo na ba siya kuya?"

"Hindi pa,pero ramdam kong malapit na kase nung january may nakakita sa kanya sa hongkong"

"Ayos yan,sorry kuya ah"

"Bakit?"

"Kase,wala parin akong mahanap,pero don't worry may shooting kami sa hong kong baka mahanap ko siya"

"Ok lang,talaga ba?HAHAH kelan yan?"

"Next month"

"Tara na,iniintay na tayo sa bahay"

Umorder lang kami saglit ng pagkain at umuwi na.Pag kadating sa bahay ay basta ko nalang nilapag ang maleta at kaagad yumakap sa aking mga magulang.

"Mom,dad,i miss you"sabi ko sa pagitan ng yakapan namin."we miss you too anak"

"You should rest,mahaba ang naging byahe mo,ilapag mo na lang diyan ang maleta mo at si Manang na ang mag aayos"

"Oo nga ijo,ako na,mag pahinga ka na lamang"

"Cge po,salamat" iniwan ko na sa sala ang maleta,bag lang ang dinala ko kung saan nakalagay ang mga documents ko.Agad akong pumasok sa kwarto.

Anim na buwan din simula noong huli akong natulog dito.Kahit ang contract ko ay two months pinili kong eextend iyon para mas maraming time mo mahanap si Cass.

Tinanggal ko ang aking sapatos at saka naupo sa swivel chair.Kinuha ko ang kaisa isang picture frame na naka lagay sa ibabaw ng study table ko.

"Hahanapin kita,bal" hinawakan ko ang picture saglit at naligo.Bumaba ako pag katapos para ayusin ang gamit ko.Binigay ko kina manang ang pasalubong ko sa kanila.

Nandito din sila ninong joel kaya binigay ko na din sa kanila ang para kanya.Pag katapos ay kumain na kami.Nag pahinga ako pag katapos.Kagaya dati ay hindi nawala ang bonding namin ng pamilya namin.Dumating din si Ralph at Andrei.

"Nice,long time no see"

"Namiss kita bro!"

"Sus HAHAHAH"

"Chocolate ko" si Andrei.Pag dating talaga sa pagkain."tunaw na"

"Daya"

Tinuloy namin ang panonood ng movie.Maya maya ay nagpaalam na sila ralph at andrei na aalis na dahil may gagawin pa sila.Sumunod naman sila ninong joel dahil nasa bahay na daw si Fran at walang magbubukas dahil dala ni ninong ang susi.

Umakyat na rin ako sa kwarto at nag check ng social media.Kapag may oras lagi kong ini stalk ang mga acc ni Cass.Pero hindi siya nagoonline kahit sa isa nito.

Sinubukan ko ring magtanong sa mga kaibigan niya kung may bago siyang account pero kahit sila hindi din daw nakakarinig ng balita sa kaniya.

One month lang ang itinigil ko sa Pilipinas.Paminsan minsan ay bumibisita ako sa bahay nila Cass pero walang tao.

Sumakay na uli ako ng barko.Malaking tuwa ko dahil sa HongKong ang destination namin ngayon.

Every sunday meron kaming time para mamasyal.Kaya naman sinasamantala ko na iyon.Nag pupunta ako sa mall,hotel,restaurant baka sakaling makita ko siya.

Lalo pa akong nag karoon ng pag asa ng makita ko si Chester,ang kuya niya.Sinundan ko siya hanggang sa makarating ako sa isang bahay.

Bumaba ako sa may tapat ng puno.Doon ako bumaba para hindi ako makita.Kaagad akong tumawag kay chared at sinabing malapit ko na siyang mahanap.

Tinapos ko ang tawag at saka pinicturan ang bahay.Nang may dumaan na taxi ay pinara ko ito para sumakay.

Sa ngayon hindi na muna ako mag papakita.Mahirap na.Kailangan ko munang ihanda ang sarili ko.

Dumiretso na ako sa terminal.Nag pahinga lamang ako pag dating at naki halobilo sa mga katrabaho.

"Lance tol nahanap ko na"kumuha ako ng isa lang tasa para ibigay kay Lance.

"Ayos yan,dekada din ang hinintay mo kaya wag mong sasayangin yan,salamat"kinuha niya ang tasa sa akin at nag banaw ng kanyang tea.

"Hindi ko iyon sasayangin" dumating ang ibang workers at nakisalo sa amin.Ilang oras lang ang tinagal namin pag kekwentuhan ng nakaramdam na ako ng antok kaya nagpaalam na ako sa kanila.

Ang kaso'y pag kahiga sa kama ay nawala ang aking antok.Naisipan kong ibalita sa aking kapatid ang nangyare kanina.Kinuha ko ang cellphone at agad idinial ang number ni Chared.

"Napatawag ka?"

"Nahanap ko na"

"Talaga?"

"Yah"

Binigay ko sa kanya ang picture na kinuha ko kanina.Kinamusta ko din si mom at dad about sa resto.

Susunod.......