Pagtingin (published)

Chap 33

Cassandra's pov

Nakatitig ako sa table na lagi namin inuupaan ni Isaac tuwing trip naming magpapak ng cake.

"Maam,498 po lahat"

"Maam?"

"Maam"

"Oh,sorry here,keep the change"

"Thankyou po"

Bumili ako ng fries at frappucino bago pumuntang parking lot.Bubuksan ko palang ang pinto ng kotse ng maramdaman kong may sumusunod sa akin.

Nilagay ko muna ang dala ko sa loob at saka lumingon kung saan.Nakita ko si Isaac,nakaluhod sa harap ko.

"Owshit,what are you doing?"

"Please,stay with me,dont leave me,im begging you BAL"

"Oyy,tumayo ka diyan,ano ba yan"

"Hindi ako tatayo dito hangga't di ka bumabalik sakin"

"Sa tingin mo babalik ako sayo,matapos mong sabihin na SANA HINDI NALANG KITA NAKILALA wow,just wow"

"Sorry,nadala lang ako ng galit ko,please"

"Hindi,ayoko"

"Lahat gagawin ko,bumalik ka lang"

"Talaga?pano kung" nag isip ako ng pedeng ipagawa sa kanya.

"Paano kung?"

"Paano kung hindi  kita minahal,oops mali hindi naman talaga kita minahal" sinabi ko iyon ng diretsong nakatingin sa mata niya,kahit alam kong pagsisihan ko ito.Maling saktan ko siya dahil alam kong may iba pang paraan pero alam kong mas lalayo siya sa akin kung sasaktan ko siya.

"Talaga?HAHA ako rin naman ah,hindi kita minahal,pinilit ko lang yung sarili kong ligawan ka" nag bibiro lang ako,kasinungalingan lang yung sinagot ko sa kanya eh pero bakit ganto yung sinagot niya sakin?

"Wait,what?"

"Ano?hindi mo rinig?sabi ko HINDI KITA MINAHAL" sinigaw niya pa yung huli.

"Sana nga iniwan na kita noong una palang eh,kasi noong nakilala ko si Claire nawala kana,tama yung sinabi mo,na si Claire lahat ng gumawa ng kulang mo!"

Ang sakit.Hindi ko na siya pinakinggan sumakay ako sa kotse at agad nagpuntang bahay.Pag dating ay basta ko nalang nilagay ang dala ko sa table at dali daling nag puntang kwarto.

Ang sakit naman ng bawi sakin ng karma.Sa totoo lang gustong gusto ko siyang yakapin ngayon eh kaso hindi niya pla ako minahal.

Ang shunga ko lang kase naniwala ako sa kanya.Nag dududa ako dahil hindi siya ganon,hindi ganun si Isaac.

"cassandra!!!gumising kana,awa na,pati sa pagtulog mo umiiyak ka"pakinig kong sabi ni mom.

Nagising ang diwa ko.Panaginip lang pala iyon pero parang totoo.

"Ano bang nagyari sayo kanina ka pa naming ginigising pero patuloy kalang sa pagiyak mo at ang sabi mo pa ay hindi niya ako minahal"

"Anak,maghihilom yan,it takes time"

"Mom,hindi ko na kaya"

"Balikan mo nalang"

"Hindi ko kaya"

"Cassandra,Alam kong galit ka lang kaya mo nagawa iyon,mahal mo pa ba?"

"H-hindi po"

"Nako kang bata ka,paano mawawala ang sakit na nararamdaman mo kung pati sa sarili mo'y nagsisinungaling ka,anak,sabihin mo,gusto mo ba talaga umalis?"

"Mom,mas maayos kung aalis ako"

"Para sa akin ang away ay ginagawan ng paraan hindi tinatakasan pero sarili mo yan,suportado kita sa lahat"

"Ang sa akin lang ay kung anong ikakasaya mo"

"Cge na magbihis kana at bumili ng polvoron magagalit sa akin ang iyong uncle"

Polvoron?katulad noong nasa panaginip ko.

"P-pero m-mom b-baka makita ko si Isaac,baka"

"Mas ayos na iyon,makakapagpaalam ka"

Pero paano kung mangyari ang nasa panaginip ko.Natatakot ako.

"Cge na,anak kaya mo yan"

Bumuntong hininga ako at tumayo na.Alam kong panaginip iyon pero natatakot ako.Overthinking kills my heart,kills my mind,kills me.

Nag ayos na ako at bumaba para kumain.Dali dali akong nagpuntang mall.Umalis na ako kaagad pagkabili dahil sa kaba at takot na baka makita ko siya.

Dumatinh ako sa bahay at nagpahinga.Natulog ako saglit at naligo.
Pagkatapos ay nag ayos na ng sarili at bumaba para kumain.

Nang maayos ng lahat ay nag paalam na kami kay ate min.Dumating na din ang taxi na nirent namin.

Emosyonal kaming umalis sa bahay.Nasa hong kong na si Dad.Nauna na siya dahil galing siyang germany.Sinabi ni mom na huwag ng dumiretsong pilipinas dahil hindi na niya kami maabutan dito.

Nakadating kami sa airport.Nag hintay saglit bago maka sakay ng eroplano.Malapit lang ang hongkong kaya dalawang oras lang ang inupo namin at bumaba na din.

Hindi ako natulog noong nasa eroplano dahil natatakot akong maulit ang panaginip ko.Natatakot akong baka mag katotoong hindi niya ako minahal.

"Kain muna tayo mom,gutom na si Cass for sure"

"Ako?baka ikaw pati pagkain ko kanina sa plain inagaw mo!"

"Sorry na"

Pumunta kaming chinese resto at kumain.Ramen lang ang akin.Tinapos namin ang pagkain at saka naghanap ng masasakyan.

"Mom,bili muna tayo ng pagkaing madadala kina uncle" tumango siya.Bumalik kami sa resto at umorder ng makakain.Pina balot namin ito at lumabas na.

Natagalan kaming maghanap ng masasakyan.Naka ilang lipat din kami ng pwesto hanggang sa makahanap.

Pag dating sa bahay ang bumati ako kila uncle.Binigay ko ang mga pasalubong.

"Your so beautiful,manang mana ka sa akin"si auntie.

"Ako ang ina"

"HAHAHA,im just joking,sister,so ayun dun ang kwarto niyong tatlo ikaw Cass ay sa gitnang kwarto,sister ikaw ay doon sa right side at Chester doon ka ule"

Pumasok akong kwarto at naghubad ng sapatos.Nilagay ko ang mga damit sa drawer at inayos ang lagay ng iba ko pang gamit.

Nag pahinga ako saglit at naligo.Pag katapos ay tinawag ako ni auntie para mag dinner pero tumanggi ako busog pa naman ako sa kinain kanina.Sinaraduhan ko ang pinto at humiga sa kama.

Paano kaya kung hindi nangyare iyon?Cguro masaya kami ngayon,cguro kami parin,cguro walang nasayang na relasyon.

Sana pala nakinig ako sa kanya.Sana pinakinggan ko siya bago ako umalis.Sana hindi ko nalang nakita.Sana hindi ko nalang nalaman.

Bago ko pa napansin ay tumulo na ang luha ko."ano ba yan umiiyak na naman ako"

Kelan ba matatapos to?gusto ko ng sumaya.Kung alam ko lang na sa ganito kami magtatapos ni sana hindi ko nalang tiningnan yung larawan na yun.Kung sana pinakinggan ko siya ni sana hindi ako umiiyak ngayon.

Kung alam ko lang na ang kapalit pala ng kasiyahan namin dati ay ganito,sana pala hindi nalang kami naging masaya,para kapag nawala hindi masakit.

Kinuha ko ang kumot at binalot sa sarili."tahan na,kaya mo to!" Ipinikit ko na ang mata ko at natulog.

Kakalimutan na kita.

Susunod.......